“We Are Many But Scattered”: Πόσο εύκολα μπορούμε να εκφραστούμε μέσα στην σύγχρονη αστική πραγματικότητα;

Η τελευταία έκθεση του Βαγγέλη Χούρσογλου, κατά κόσμον Woozy, μέσα από τα μάτια μιας επιμελήτριας.

Η ατομική έκθεση του Βαγγέλη Χούρσογλου, γνωστότερου ως Woozy με τίτλο We Are Many But Scattered – Είμαστε Πολλοί Αλλά Σκόρπιοι, προκύπτει από μια κοινή ανάγκη να μοιραστούμε το προσωπικό μας όραμα για τον κόσμο μέσα από παρόμοιες οπτικές (επιμελήτριας και εικαστικού). Είναι ένα δύσκολο ζήτημα που δεν μπορεί κανείς να προσεγγίσει εύκολα, εκτός αν το κάνει μέσα από την τέχνη. Γιατί η τέχνη είναι ο καταλύτης όλων των ανέκφραστων ιδεών που αλλιώς δεν θα μπορούσαν να ειπωθούν στη σύγχρονη εποχή.

Ζούμε σε μία πόλη που από το 2009 βρίσκεται σε διαρκή κρίση, με αποτέλεσμα η σύγχρονη τέχνη να μην έχει σταθερή στήριξη από το κράτος ή άλλους θεσμικούς φορείς. Κατά συνέπεια, η μόνη λύση είναι να ενώσουμε τις δυνάμεις μας να συνεχίσουμε να δουλεύουμε σε μικρο-κοινότητες/φυλές αλληλοεπιδρώντας η μια με την άλλη. Ένας τρόπος για να το πετύχουμε είναι να στηριχτούμε στις δυνάμεις μας αγνοώντας τα εμπόδια και τις δυσκολίες. Υπό αυτή την έννοια, το στούντιο ενός εικαστικού είναι ένας ανεξάρτητος χώρος όπου μπορεί να δουλεύει ελεύθερα. Και σε αυτόν ακριβώς το χώρο πραγματοποιείται η ατομική έκθεση του Βαγγέλη Χούρσογλου.

Μακριά από ιδρύματα και δομές, το στούντιο είναι ένας χώρος ελεύθερης έκφρασης, χωρίς λογοκρισία, ένα μέρος επαναπροσδιορισμού της ατομικής δράσης, ένας χώρος αντίστασης. Πώς είναι να ζει κανείς και να δραστηριοποιείται σε μια πόλη που εγκλείεται στο σύμπαν;

Ο Βαγγέλης Χούρσογλου είναι ένας αυτόνομος εικαστικός, κατά κάποιον τρόπο ένας αναρχικός του δρόμου, που χρησιμοποιεί το αστικό τοπίο ως εργαλείο για να σχολιάσει το ΠΑΡΟΝ. Σημείο αναφοράς του είναι η ζωή στο δρόμο και οι δυσκολίες της μέσα στην κοινωνική δομή. Προσπαθεί να σπάσει τα όρια της ζωγραφικής χρησιμοποιώντας τον καμβά και το χρώμα ως μέσο έκφρασης των συναισθημάτων του. Κριτικάρει την υποκρισία της καταναλωτικής κοινωνίας και την κοινωνική συνθήκη στην οποία οι άνθρωποι προσποιούνται πως είναι κάποιοι που δεν είναι.

Ήδη γνωστός για τις τοιχογραφίες του στην Αθήνα και το εξωτερικό, θεωρείται πρωτοπόρος της street art. Μερικά από τα έργα του βρίσκονται στο κέντρο της Αθήνας, στο Λονδίνο, την Κίνα, το Ηνωμένο Βασίλειο, τη Γερμανία, τη Γαλλία, την Πορτογαλία και σε πολλά ακόμη μέρη. Ένα βασικό χαρακτηριστικό του είναι η αντιφατικότητα στα μεγέθη, από πολύ μεγάλες τοιχογραφίες έως πίνακες, installations, κεραμικά και το αντίστροφο.

Η πόλη, ο δρόμος και η έννοια της ουτοπικής αρχιτεκτονικής κυριαρχούν στην καλλιτεχνική πρακτική του. Τοιχογραφίες, γλυπτά και έργα σε καμβά ακολουθούν ένα μονοπάτι από την ουτοπία στη δυστοπία. Ψυχεδελικά μοτίβα, πόλεις σε θραύσματα, τριγωνικά σχήματα, η αίσθηση απώλειας χώρου και χρόνου καθώς και οι διαφορετικές σφαίρες της ζωής χρησιμοποιούνται σαν εργαλείο κοινωνικής, πολιτικής και πολιτισμικής κριτικής. Ο Βαγγέλης Χούρσογλου προτείνει ένα κρυφό σύμπαν, μία κίνηση αντι-κουλτούρας, επαναπροσδιορισμού και σχολιασμού θεμάτων όπως ο κοινωνικός αποκλεισμός, η περιθωριοποίηση και η αλλαγή της αστικής αρχιτεκτονικής μέσα σε ένα περιβάλλον που βρίσκεται υπό διαρκή διαμόρφωση, συσχετισμένο με τις καθημερινές δραστηριότητες.

Ο όρος φυλή χρησιμοποιείται από τον εικαστικό ως μια προσπάθεια να ανιχνεύσει τις διάφορες μικρο-κοινότητες του αστικού τοπίου: πλανόδιους πωλητές, καλλιτέχνες, τουρίστες, ακτιβιστές, απολιτίκ πολίτες, ζώα, φυτά, φαντάσματα και πολλά ακόμη.

Υποσυνείδητα η σκέψη μου οδηγείται στις Αόρατες Πόλεις του Ίταλο Καλβίνο (πρωτότυπος τίτλος, Italo Calvino, Le città invisibili).. οι πόλεις , όπως και τα όνειρα ,είναι φτιαγμένες από πόθους και φόβους ,ακόμα κι αν το νήμα της συνδιαλλαγής τους είναι μυστικό ,οι κανόνες τους παράλογοι ,οι προοπτικές τους απατηλές, το κάθε τι σ’ αυτές , κρύβει κάτι άλλο….