Η Eιρήνη Mίγα σπούδασε στην ΑΣΚΤ της Αθήνας και στο Central Saint Martins στο Λονδίνο και τον τελευταίο χρόνο έζησε στη Ζυρίχη. Έχει λάβει μέρος σε πολλές εκθέσεις σε Ελλάδα και Ευρώπη, ατομικές εκθέσεις της έχουν διοργανωθεί στο Τόκιο και στη γκαλερί Τhe Βreeder στην Αθήνα, ενώ έργα της βρίσκονται και στη συλλογή του Δάκη Ιωάννου. Σε λίγους μήνες αναχωρεί για τη Νέα Υόρκη για να συνεχίσει τι σπουδές της.
Σε τι διαφέρει η καλλιτεχνική σκηνή στη Ζυρίχη σε σχέση με αυτή της Αθήνας;
Oι σκηνές των δύο αυτών πόλεων είναι πολύ διαφορετικές. Όχι μόνο γιατί οι συνθήκες και το πλαίσιο διαφέρουν αλλά γιατί επίσης η ιδιοσυγκρασία των ανθρώπων είναι πολύ διαφορετική. Στη Ζυρίχη όλα είναι ήρεμα, η Ελβετία είναι γνωστή για την ουδέτερη πολιτική της στάση, την ισχυρή οικονομία και τη άψογη οργάνωση με ακρίβεια ρολογιού σε όλο το φάσμα των λειτουργιών της. Η Αθήνα, και εν γένει η Ελλάδα κουβαλά στις πλάτες της το βάρος της ιστορίας, την Ιδέα της Ελλάδας μέσα σε ένα πλέγμα κοινωνικοπολιτικών και οικονομικών κακουχιών. Αυτά σημαίνουν ζωή. Αυτά κάνουν το καρδιογράφημα να ανεβοκατεβαίνει ανά τους αιώνες και τους καλλιτέχνες της να έχουν πυγμή, ισχυρή θέληση και ιδιότυπη καλλιτεχνική γλώσσα.
Πώς αντιμετωπίζουν οι νέοι Ελβετοί και ξένοι καλλιτέχνες που δημιουργούν στη Ζυρίχη το βάρος του Nτανταϊσμού και της ελβετικής τέχνης γενικότερα;
Ο ιστορικός χώρος Cαbaret Voltaire, όπου γεννήθηκε ο Ντανταϊσμός, είναι ξανά ενεργός εδώ και μερικά χρόνια με ενδιαφέρουσες εκθέσεις, διάφορα πρότζεκτ και διαλέξεις όπου παράγεται σύγχρονος καλλιτεχνικός διάλογος. Μια μικρή κοινότητα έχει δημιουργηθεί από τους ανθρώπους της τέχνης εδώ, το Zurich Arts Club και αυτή η ενέργεια φέρνει στο μυαλό ιστορικές κινήσεις που είχαν βάση την πόλη αυτή.
Ποιες είναι οι επιρροές στο έργο σου; Κάθε έργο δείχνει να διηγείται μια ιστορία, ενώ διακρίνω κάποιο σαρκασμό και ένα melange τεχνικών, στοιχείων και αναφορών, κυρίως στη ζωγραφική σου.
Μεγάλωσα στη Λάρισα και το εκεί τοπικό περιβάλλον είχε μεγάλη επιρροή στα έργα μου. Η Θεσσαλία είναι μια περιοχή πλούσια σε παραδόσεις και μύθους από την αρχαιότητα. Τα κεντήματα της γιαγιάς μου, τα παραμύθια, τα αγροτικά εργαλεία του παππού μου και ο τρόπος με τον οποίο διάφορες εμπειρίες ζυμώθηκαν μέσα μου, σχημάτισαν ένα υλικό.
Συνέντευξη: Ανδρέας Δημόπουλος