Ο Nicolas Lichtle δημιούργησε μια μικρή ταινία που αποτυπώνει με τον καλύτερο τρόπο το πώς κυλά αυτή η δύσκολη χρονιά.
Με τη μελαγχολική υποβλητική μουσική του και το λεπτεπίλεπτο σκίτσο του, ο καλλιτέχνης περιγράφει στην ταινία μικρού μήκους «à la fin…» με έναν ασυνήθιστα τρυφερό τρόπο όσα συμβαίνουν τους τελευταίους μήνες στον κόσμο, με μια σειρά από σκηνές με απαλά χρώματα που όμως δημιουργούν εικόνες με έντονο συναισθηματικό αντίκτυπο. Από την πανδημία που καταπάτησε την άνοιξη, μέχρι τις χωρίς προηγούμενο πυρκαγιές και την κυριαρχία της οθόνης σε όλες τις πτυχές της καθημερινότητας, είναι όλα εδώ.
«Είναι μια στιγμή ενδοσκόπησης, πολύ προσωπική, σκηνοθετημένη μέσα από διαδοχικές μικρές στιγμές χρωματισμένες με ποίηση, παραλογισμό και μερικές φορές σουρεαλισμό», λέει ο Lichtle.
Τις πιο πολλές φορές τα πρόσωπα των χαρακτήρων που εμφανίζονται κρύβονται από ένα φυτό, μια συσκευή, μια οθόνη, ή μια μάσκα, και κάποιοι από αυτούς μπορεί απλά να εκτελούν μονότονες και βαρετές πράξεις, ή δραστηριότητες που θα έπρεπε να θεωρούνται ευχάριστες, εδώ παρουσιάζονται με τρόπο που ασκεί μια πικρή, μελαγχολική κριτική σε όσα συμβαίνουν γύρω μας.
Δες την ταινία: