Αν και υπήρξε αντικείμενο άπειρων μιμήσεων, ο ίδιος φαίνεται ότι δεν ήταν καλός μιμητής του εαυτού του. Το 1915, ο Τσάρλι Τσάπλιν συμμετείχε σε διαγωνισμό με σωσίες του στο Σαν Φρανσίσκο και έχασε.
Ούτε καν στους φιναλίστ δεν βγήκε. Δυσαρεστημένος, ο Τσάπλιν δήλωσε στους δημοσιογράφους, “Μπήκα στον πειρασμό να δώσω μαθήματα στο ‘βάδισμα αλά Τσάπλιν’ από επιθυμία να το δω να γίνεται σωστά”. Το ότι η ιστορία αυτή συνεχίζει να εκπλήσσει είναι απόδειξη της τεράστιας δημοτικότητάς του. Άλλωστε για πολλές δεκαετίες υπήρξε ο διασημότερος άνθρωπος στον κόσμο.
Πόσο διάσημος ήταν ο Τσάπλιν; Κατά τη διάρκεια της επίσκεψής του στο Λονδίνο τη δεκαετία του 1920, στο απόγειο της φήμης του, έλαβε πάνω από 73.000 επιστολές μέσα σε δύο μέρες. Υπήρξε ο πρώτος ηθοποιός, πόσο μάλλον σκηνοθέτης, που εμφανίσθηκε στο εξώφυλλο του περιοδικού «Time» και ο πρώτος, αν και πραγματικό πρόσωπο, που έγινε ήρωας κόμικ από το 1916. Ο “Μικρός Αλήτης” ή Σαρλό έγινε το πιο αναγνωρίσιμο φανταστικό πρόσωπο στην ιστορία και έκανε τον Τσάπλιν εκατομμυριούχο στα τριάντα του. Και πάλι όμως, ο σφιχτοχέρης δημιουργός συνέχισε να ζει σε μικρά δωμάτια ξενοδοχείων, άλλαζε σπάνια τα ρούχα του και κρατούσε για μήνες σε μπαούλο τις επιταγές που εισέπραττε χωρίς να τις εξαργυρώνει.
Σύμφωνα με τον θρύλο, βάσισε τον ήρωά του στη δική του μποέμικη εμφάνιση όταν μεγάλωνε στο ανατολικό Λονδίνο. Οι γονείς του χώρισαν λίγο μετά τη γέννησή του, το 1889. Ο αλκοολικός πατέρας του ήπιε μέχρι θανάτου, ενώ η μητέρα του κατέληξε σε ψυχιατρική κλινική. Προηγουμένως όμως, τον είχαν μυήσει στον κόσμο του αγγλικού μιούζικ χολ. Αυτή θα ήταν η απόδρασή του από την αθλιότητα των βικτoριανών ορφανοτροφείων που διαφαινόταν ότι θα είναι το πεπρωμένο του: ο Τσάπλιν πέρασε χρόνια ακονίζοντας το ταλέντο του στις βρετανικές σκηνές και πλάθοντας κωμικούς τύπους, π.χ. διάφορους κομψευόμενους ή τους πάντα δημοφιλείς “αστείους Εβραίους”.
Ο Τσάρλι Τσάπλιν σε νεαρή ηλικία από το 1910 και μετά έκανε κάποιες επιτυχημένες περιοδείες στις ΗΠΑ. Το 1913, ο παραγωγός Μακ Σένετ ανακάλυψε τον Τσάπλιν και τον πήρε στην εταιρεία του, την Keystone, όπου γύρισαν μια σειρά από κωμωδίες μικρού μήκους στο Χόλιγουντ. Έτσι γεννήθηκε ο Μικρός Αλήτης, που συνέχισε να εμφανίζεται στην οθόνη μέχρι το 1936. Ο χαρακτήρας υπήρξε τόσο επιτυχημένος που το 1917, ο Τσάπλιν είχε πλέον απόλυτη ελευθερία στις ταινίες του. Έχοντας αυτή την άνεση, ο Τσάπλιν γύρισε μια σειρά από αριστουργήματα: τον Χρυσοθήρα (1925), τα Φώτα της Πόλης (1931), τους Μοντέρνους Καιρούς (1936).
Όμως, την ιδιωτική του ζωή δεν κατάφερνε να την κουμαντάρει. Δυο βιαστικοί γάμοι με νεότερες γυναίκες κατέληξαν σε σκάνδαλα και διαζύγια. Το 1943, μια αγωγή για την αναγνώριση τέκνου που υπέβαλε εναντίον του η ηθοποιός Τζόαν Μπάρι, οδήγησε σε κατηγορίες περί εμπορίας λευκής σαρκός, από τις οποίες τελικά αθωώθηκε. Κι ενώ η αδυναμία του Τσάπλιν για τις γυναίκες, και ειδικά τις ανήλικες, ενοχλούσε τα αστικά ήθη, τα αριστερά του πολιτικά φρονήματα ήταν αυτά που του προξένησαν τα περισσότερα προβλήματα. Η άρνησή του να υποστηρίξει τις ΗΠΑ κατά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, οι φιλοσοβιετικές του απόψεις και η απροκάλυπτη εχθρότητά του για τον βιομηχανικό καπιταλισμό, προσέλκυσαν την προσοχή των αντικομμουνιστών σταυροφόρων του Κογκρέσου, που σκέφθηκαν να τον καλέσουν στην Επιτροπή Αντιαμερικανικών Ενεργειών. Υποχώρησαν μόνο όταν ο Τσάπλιν απείλησε να τους γελοιοποιήσει εμφανιζόμενος με τη φορεσιά του Σαρλό. Οι μακαρθιστές όμως πήραν την εκδίκησή τους, όταν του απαγόρευσαν να επιστρέψει στις ΗΠΑ μετά από ένα ταξίδι που έκανε στην Ευρώπη το 1952. Ο εξόριστος δημιουργός εγκαταστάθηκε στην Ελβετία και δεν επέστρεψε στη θετή του πατρίδα μέχρι το 1972. Φυσικά όλα αυτά τα χρόνια ήταν μακριά από το κινηματογραφικό Χόλιγουντ. Έπειτα από μακρύ σωματικό και διανοητικό μαρασμό, στη διάρκεια του οποίου επεξεργαζόταν νέα μουσικά θέματα για τις κλασικές του ταινίες, ο μεγάλος σκηνοθέτης πέθανε τα Χριστούγεννα του 1977.
Πηγή: wikipedia.org
