Μπορεί ο Δημήτρης Παπαϊωάννου να έκανε πριν δύο χρόνια πρεμιέρα στο φεστιβάλ Dance Umbrella, ωστόσο, ακόμα παραμένει άγνωστος στο βρετανικό κοινό, αν και υπηρετεί τον χορό εδώ και πολλά χρόνια.
Ο χορογράφος έκανε πρεμιέρα με τον «Μεγάλο Δαμαστή» στο Sadler’s Wells, στα πλαίσια του φημισμένου φεστιβάλ Dance Umbrella, και ενθουσίασε το κοινό, το οποίο τον χειροκροτούσε όρθιο. Το έργο, που παρουσιάστηκε στην Στέγη του Ιδρύματος Ωνάση τον Μάιο του 2017, ζωντανεύει εικόνες οι οποίες συνθέτουν κι αποσυνθέτουν την ιστορία του ανθρώπινου βηματισμού στη Γη.
«Ο Παπαϊωάννου έκανε το ντεμπούτο του στο φεστιβάλ Dance Umbrella πριν από δύο χρόνια και εξακολουθεί να είναι σχετικά άγνωστος στο κοινό της Βρετανίας, ωστόσο, υπηρετεί εδώ και 30 χρόνια το χορό κι αυτό φαίνεται. Η δεξιοτεχνία του είναι τεράστια. Εφερε εις πέρας την θεατρική του αποστολή και δημιούργησε τόσα πολλά σχεδόν από το τίποτα. Η σκηνή, κενή και σε κλίση καλύπτεται από μεγάλες μαύρες πλάκες, ενώ, η αντίθεση ξεπηδά από παντού: από το σκοτάδι και το φως, από τα μαύρα κοστούμια και την γυμνή σάρκα. Εντελώς γυμνή σάρκα (Ετοιμαστείτε για πέη!)», έγραψε η κριτικός του Guardian, Lyndsey Winship.
«Είναι ένα έργο που σκορπά γύρω του μαγεία με τόσο αργό τρόπο που αισθάνεσαι ότι δεν συμβαίνει σχεδόν τίποτα. Μέχρι που ξαφνικά οι δέκα χορευτές ενώνονται σε ένα εντυπωσιακό στιγμιότυπο, σε ένα θεατρικό θρίαμβο, σε κάτι αστείο αλλά κι αναγνωρίσιμο, σε κάτι που αντιγράφει τα σπουδαία έργα ζωγραφικής, όπως για παράδειγμα “Το Μάθημα ανατομίας του Δρ. Τουλπ” του Ρέμπραντ», πρόσθεσε, βαθμολογώντας το με τέσσερα αστεράκια στα πέντε.
Η κριτική του Guardian, όμως, δεν ήταν η μόνη διθυραμβική για τον Δημήτρη Παπαϊωάννου, ο οποίος έλαβε τέσσερα αστεράκια και από τον κριτικό του κυριακάτικου ένθετου του Τhe Observer, Luke Jennings. Ο κριτικός αναφέρθηκε στις αναφορές και την επιρροή από τον μύθο του Ορφέα και της Ευρυδίκης, ενώ χαρακτηρίζει τον καλλιτέχνη «βετεράνο της θεατρικής πρωτοπορίας της Ελλάδας». Ήταν αυτός που ίδρυσε την Ομάδα Εδάφους στην οποία για 17 χρόνια μεγαλούργησε κερδίζοντας διεθνή αναγνώριση με έργα όπως η περίφημη «Μήδειά» του (1993), η «Ανθρώπινη Δίψα» (1999) και άλλες παραγωγές. Φυσικά, δεν ξεχνά να αναφερθεί στην έναρξη των Ολυμπιακών Αγώνων της Αθήνας αλλά και στη σημασία που έχει για εκείνον και στο έργο του η ελληνική μυθολογία.
Ο Δημήτρης Παπαϊωάννου μέσα από την παράσταση προτείνει ένα ταξίδι με τις αισθήσεις προς τις βασικές δυνάμεις που ο άνθρωπος καλείται να δαμάσει μέσα του για να ολοκληρωθεί.