Τα εξήντα του χρόνια γιορτάζει το Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης, που ξεκίνησε χθες, και το σινεφίλ κέρασμά του προς το φεστιβαλικό κοινό είναι ο John Waters!
O Πάπας του Trash ή Δούκας της Βρόμας ή Βασιλιάς του Ξερατού ή Σουλτάνος της Αθλιότητας ή Πρωκτικός Πρέσβης (κάποιο παρατσούκλι με τίτλο ευγενείας, σε κάθε περίπτωση), έχει αφήσει ιστορία στον κινηματογράφο – οι New York Times, μάλιστα, τον έχουν χαρακτηρίσει «εθνικό θησαυρό» – γράφοντας και σκηνοθετώντας μια σειρά από ταινίες που βρίσκονται στο σύνολό τους στο πάνθεον του cult. Και από τη στιγμή που βγήκε στις αίθουσες το «Pink Flamingo», το 1972, με την εμβληματική Divine, η οποία έπαιζε σε όλες τις ταινίες του μέχρι το 1988, δε σταμάτησε να αποθεώνει το trash και το κακό γούστο και να προκαλεί τα χρηστά ήθη.
Γιατί, όμως, είναι ακόμα επίκαιρος ένας σκηνοθέτης που έχει να βγάλει καινούρια ταινία 15 χρόνια;
- Επειδή τα ξέρει όλα. Δεν είναι τυχαίος ο τίτλος «Mr. Know-It-All» των απομνημονευμάτων του, που κυκλοφόρησαν φέτος. Ξέρει πώς μπορεί να κάνει κάποιος ταινία με μικρό προϋπολογισμό, Ξέρει τι θα πει αυθεντικότητα. Ξέρει για τι είναι ικανός ο άνθρωπος. Ξέρει ότι πρέπει να εννοείς τα αστεία σου. Ξέρει ότι αν πας στο σπίτι κάποιου και δεν έχει βιβλία, καλύτερα να μην πας στο κρεβάτι μαζί του («if you go home with someone and they don’t own books, don’t fuck them»). Ξέρει τι πρέπει να κάνουν οι υποψήφιοι των αμερικανικών εκλογών για να κερδίσουν.
- Επειδή είναι ο βασιλιάς του camp. Το θέμα που απασχόλησε όσο τίποτε άλλο τη μόδα και το στυλ φέτος, ο John Waters, με την ακομπλεξάριστα, εκρηκτικά κιτς αισθητική του, δεν το γνωρίζει απλώς, το αντιπροσωπεύει από τότε που ελάχιστοι ήξεραν τι ακριβώς σημαίνει. Παρόλο που δεν τον κάλεσαν στο φετινό Met Gala, που είχε θέμα ακριβώς το camp.
- Επειδή μπορεί να κάνει ακόμα και την κατασκήνωση cult. Τα τελευταία χρόνια, οργανώνει τετραήμερο camp, όπου fans από όλο τον κόσμο μαζεύονται για να ζήσουν μια εμπειρία καθαρής διασκέδασης αλά John Waters. Φυσικά με πολλά φουσκωτά pink flamingos…
- Επειδή η νέα γενιά σινεφίλ τον μαθαίνει τώρα, ανακαλύπτοντας ότι είναι δυνατόν κάποιος να δημιουργεί από άποψη κακόγουστες ή ενοχλητικές ή κιτς εικόνες, ενώ την ίδια στιγμή μπορεί το έργο του να κάνει τεράστια επιτυχία στο Broadway, με το Hairspray, ή να σκηνοθετεί την Kathleen Turner στο «Serial Mom», μία από τις πιο cool ταινίες της, ή τον Johnny Depp στo ρομαντικό μιούζικαλ «Cry-Baby».
- Επειδή έχει καλό γούστο στις ταινίες. Το Φεστιβάλ της Θεσσαλονίκης του έδωσε Carte Blanche για να επιλέξει δέκα ταινίες για το πρόγραμμά του, και αυτός διάλεξε τις πιο «εξωφρενικά ξεκαρδιστικές ταινίες μυθοπλασίας και ντοκιμαντέρ», σύμφωνα με τους υπεύθυνους της διοργάνωσης, και μάλιστα από νέους, ανερχόμενους δημιουργούς.
- Επειδή ποιος άλλος σκηνοθέτης κάνει πετυχημένη διεθνή περιοδεία με παράσταση-one-man-show, στο οποίο μοιράζεται τη σοφία του, μιλάει για τον κινηματογράφο και δίνει οδηγίες για το πώς μπορεί κανείς να γίνει «ένας επιτυχημένος και ευτυχισμένος νευρωτικός»; Αυτο το σόου, με τίτλο «This Filthy World», θα δουν στο Ολύμπιον οι τυχεροί του φεστιβάλ.
- Επειδή, τελικά, πέρα από όλα αυτά, ο John Waters δουλεύει ακόμα, γράφοντας όχι μόνο βιβλία (μάλιστα, το 2014 προτάθηκε για Grammy, για την ηχητική έκδοση του βιβλίου του «Carsick»!), αλλά και για κινηματογραφικά projects που τελικά ναυαγούν – αν και ο ίδιος, εφόσον τα στούντιο του τα παραγγέλνουν, πληρώνεται…
Όταν ο John Waters έβγαλε δίσκο…