Στις 2 Μαρτίου του 1944, η 16η τελετή απονομής των βραβείων Όσκαρ πραγματοποιήθηκε στο κινέζικο θέατρο «Grauman», στο Λος Άντζελες. Μέχρι τότε τα Όσκαρ διοργανώνονταν σε εστιατόρια ξενοδοχείων.
Το 1944 οι διοργανωτές μοίρασαν προσκλήσεις σε στρατιώτες και νοσοκόμες που υπηρετούσαν στον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο για να επιβραβεύσουν τις προσπάθειές τους. Συγκεντρώθηκε λοιπόν τόσο μεγάλο πλήθος που δεν μπορούσε να χωρέσει σε ένα εστιατόριο και τους μετέφεραν στο Θέατρο. Μέχρι εκείνη τη χρονιά, η ετήσια τελετή βράβευσης δεν είχε τίποτα από τη μεγαλοπρέπεια που είμαστε συνηθισμένοι να βλέπουμε σήμερα. Οι προσκεκλημένοι αντιμετώπιζαν τη βραδιά των Όσκαρ ως μια απλή βραδινή έξοδο, ένα δείπνο μεταξύ φίλων και συνεργατών.
Το 1944 η Κατίνα Παξινού κερδισε το Όσκαρ Β’ Γυναικείου Ρόλου για την αμερικανική ταινία «Για ποιον χτυπάει η καμπάνα», την κινηματογραφική μεταφορά του ομώνυμου έργου του Ένρεστ Χέμινγουεϊ, η υπόθεση του οποίου εκτυλίσσεται στον Ισπανικό Εμφύλιο. Η Ελληνίδα ηθοποιός είχε υποδυθεί την Ισπανίδα Πιλάρ. Για την ερμηνεία της αυτή βραβεύτηκε επίσης την ίδια χρονιά με Χρυσή Σφαίρα.
Ήταν η πρώτη φορά που το Όσκαρ Β’ γυναικείου ρόλου δόθηκε σε μη Αμερικανό ηθοποιό και το πρώτο Όσκαρ που έλαβε ποτέ Έλληνας καλλιτέχνης. Η μεγάλη ηθοποιός αφιέρωσε το βραβείο στους στους συναδέλφους της στο Εθνικό Θέατρο, ζώντες και νεκρούς, και στην πατρίδα της, που εκείνη την εποχή βρισκόταν υπό καθεστώς κατοχής.
Με πληροφορίες από τη Μηχανή του χρόνου