Tα ξενοδοχεία ημι-διαμονής είναι μέρος ενός συνεχώς αυξανόμενου παγκοσμίου φαινομένου, όπου συνήθως συντηρητικοί πελάτες αποκαλύπτουν τις σεξουαλικές τους φαντασιώσεις. Ένας σκηνοθέτης έκανε ένα ντοκιμαντέρ για αυτά τα ξενοδοχεία και μας λέει τα πάντα.
Με τα δωμάτια “pay-by-hour” (πληρωμή με την ώρα), τα love hotels χρησιμοποιούνται από 2.5 εκατομμύρια Ιάπωνες καθημερινά. Οι Phil Cox & Hikaru Toda ξόδεψαν χρόνια μέσα στο Angelo Love Hotel στην Οσάκα, κερδίζοντας οικεία πρόσβαση στην πελατεία, από έναν οικογενειάρχη που βγάζει το κοστούμι μου, μέχρι ένα ζευγάρι συνταξιούχων που ζητά πάντα το disco δωμάτιο. Και όλη αυτή η παρατήρηση είχε ως κατάληξη το ντοκιμαντέρ τους, το “Love Hotels”, που προβάλλεται στο Reykjavik International Film Festival φέτος, Ένας από τους δύο σκηνοθέτες, ο Phill Cox, μοιράστηκε την εμπειρία του.
“Το αγαπημένο μου δωμάτιο ήταν το “train room”, ένα πιστό αντίγραφο ενός βαγονιού ιαπωνικού τραίνου με πολλούς καθρέφτες και extra λαβές για διάφορες στάσεις. Μετά υπήρχε η αίθουσα πυγμαχίας, με ένα κρεβάτι που ήταν σαν αληθινό ρινγκ, με φώτα και γάντια τα οποία μπορείτε να παραγγείλετε από τη ρεσεψιόν. Το δωμάτιο με το διαστημικό σκάφος, το δωμάτιο “αίθουσα νοσοκομείου”, η αίθουσα των ζώων … υπάρχει ακόμη και ένα με ένα μίνι γήπεδο γκολφ… Μπορείτε να επιλέξετε από ένα ηλεκτρονικό μενού στη ρεσεψιόν”, δήλωσε ο σκηνοθέτης.
“Οι πελάτες του ξενοδοχείου είναι κάθε ηλικίας, κάθε είδους ανάγκης και διάθεσης. Υπάρχουν πολλά love hotels για επιχειρηματίες, μικρά, φθηνά και αστικά για εργαζομένους. Είναι ανώνυμα, ιδιωτικά και κανείς δεν έχει πρόσβαση για να βιντεοσκοπήσει . Δεν είναι οίκοι ανοχής και δεν είναι μόνο για το σεξ, είναι για το ντύσιμο, για τα καραόκε, τα πάρτυ, ακόμη και απλά για να είσαι μόνος σου. Υπάρχουν 37.000 από αυτά στην Ιαπωνία – φυσικά δεν είναι όλα τόσο ωραία, αλλά τα περισσότερα έχουν ένα συναρπαστικό χώρο. Συνειδητοποίησα ότι σε ένα love hotel, είχα δυνητικά πολλές προσωπικές ιστορίες μεταξύ πλούσιων και φτωχών, νέων και ηλικιωμένων- είναι ένα παράθυρο στην ιαπωνική κοινωνία.
Ο Phil Cox παραδέχτηκε ότι ήταν πολύ δύσκολο να απαθανατίσει τους πελάτες μέσα στο ξενοδοχείο. “Ήμασταν πάντα πολύ ειλικρινείς και πολύ σαφείς για το τι ελπίζαμε. Μέσα στο ξενοδοχείο, οι άνθρωποι ήταν πολύ πιο πρόθυμοι να μας μιλήσουν. Είναι ένας νοητικός χώρος, όπου τίποτα από αυτά που συμβαίνουν μέσα δεν μπορεί να ειπωθεί έξω, στην κομφορμιστική κοινωνία. Είναι ένα μέρος που τα αφήνεις όλα πίσω σου. Δουλέψαμε για χρόνια πάνω στις σχέσεις μέσα από τα projects μας. Μερικά από αυτά, όπως ένα παντρεμένο ζευγάρι, χρησιμοποίησαν την βιντεοσκόπηση για να διερευνήσουν τη σχέση τους όλο και άλλοι, όπως και ένα γκέι ζευγάρι ήθελε να πάρει μέρος στο ντοκιμαντέρ για να μπορέσει το κοινό να δει πώς πραγματικά είναι χωρίς προκαταλήψεις και διαστρεβλώσεις.”
Ωστόσο, το Angelo Love Hotel πρέπει να κλείσει. Η Ιαπωνία εφάρμοσε έναν νέο νόμο, που θέτει αυστηρά όρια στην νυχτερινή διασκέδαση. Η Ιαπωνία γίνεται ολοένα και πιο συντηρητική και εθνικιστική. Τα love hotels είναι ένας χώρος ελευθερίας και πολλά αναγκάζονται να τα κλείσουν, είτε να τα μετατρέψουν σε bussiness hotels. Η Ιαπωνία έχει ένα άκαμπτο, απαιτητικό εργασιακό ήθος, με μια βαθιά κομφορμιστική κουλτούρα και αποπνικτικούς χώρους διαβίωσης και όλα αυτά οδηγούν σε μια ανθρώπινη ανάγκη ενός χώρου, για να τα αφήσει όλα έξω. Αρχικά, ήταν τα machiai-chaya, ένα είδος σπιτιού για τσάι με ένα δωμάτιο πίσω, που προοριζόταν για ζευγάρια, επειδή τα παραδοσιακά ιαπωνικά σπίτια ήταν ένας ενιαίος χώρος με πολλές γενιές κάτω από μία στέγη. “Νομίζω ότι σαν σκεπτικό είναι ένας προοδευτικός, σημαντικός χώρος. Πολλές δυτικές βιομηχανικές πόλεις αντιμετωπίζουν τα ίδια προβλήματα του υπερβολικού φόρτου εργασίας και του λίγου χρόνου για την οικειότητα – αλλά δεν δεν έχουν έναν χώρο για να τα αφήσουν όλα από έξω.”, δήλωσε ο σκηνοθέτης.
Τέλος, ο Phil Cox δε θέλει να λογοκρίνει τίποτα στο ντοκιμαντέρ του, παρόλο που ήταν αρκετά επικίνδυνο για να γυριστεί. “Ο φόβος μου ήταν να κάνω μια ταινία ηδονοβλεπτική από μια πολύ δυτική άποψη, δείχνοντας τον ιαπωνικό λαό ως παράξενο και freaky με το σεξ στα Love Hotels- δεν ήθελα να στιγματιστώ με αυτόν το τρόπο. Είμαστε όλοι φτιαγμένοι από τρελές επιθυμίες και περιέργειες. Σε ένα Love Hotel μπορείτε ίσως να τις ακολουθήσετε και να τις εξερευνήσετε. Όλοι οι άνθρωποι χρειάζονται ένα μέρος για να ξεχαστούν και τα Love Hotels προσφέρουν τέλεια τη λύση.
Περισσότερα για το ντοκιμαντέρ και το Reykjavik International Film Festival θα βρείτε εδώ.