O Ραψωδός Φιλόλογος, γνωστός και με την συντομογραφία Ρ.Φ., είναι έλληνας ράπερ. Έχει κυκλοφορήσει τέσσερις σόλο δίσκους, ενώ είναι μέλος των σχημάτων Ladose και Διαρρήκτες.Γεννήθηκε το 1985 στον Πειραιά και μεγάλωσε στο Γαλάτσι, όπου ζει μέχρι σήμερα. Το όνομα του είναι Αλέξανδρος Πετρέλης. Ξεκίνησε την ενασχόλησή του με τη ραπ μουσική το 1996, ως μέλος του σχήματος Διαρρήκτες. Το 2004 γνώρισε τους DJ Strider (παραγωγός) και Κριτή (παραγωγός και μέλος των Ladose), με τους οποίους συνεργάζεται έκτοτε. Τον Μάιο του 2016, πραγματοποιήσε το τελευταίο του event, ως σόλο ενώ επισήμανε πως πλέον θα εμφανίζεται σε συνεργασίες με άλλους καλλιτέχνες.
Συγκεντρώσαμε τις 10 αγαπημένες μας ρίμες του:
Οι άνθρωποι ανθρώπους δε θυμίζετε. μα ζώα, και όχι αθώα
μα έτοιμα να ξεσκίσετε τη σάρκα
του συνάνθρωπου
είμαι ένας
μα κι ένας το φτάνει στ’άκρα
οι φωτιές ξεκινάνε και από μια κάφτρα
Πες στο δίπλα σου να προετοιμαστεί
να πιαστεί
από πάνω μας όσο περπατάμε στην κουπαστή
γίναμε μικροαστοί
σε μια ζωή πλαστή
που ζητά μεθοδικά το “θεαθήναι” ν’ασπαστεί
Λένε πως όπου ένας έρωτας πεθαίνει
μια ανάμνηση φυτρώνει την αγάπη
να ζεσταίνει μες στο κρύο
εκεί που κάθε μας πικρό αντίο
κόβει λίγο απο το οξυγόνο τις ψυχής για να ανασαίνει
γι’ αυτό και σπρώχνω τους δείκτες απ’ το ρολόι
και αφού μοιάζει με ένα κτήνος που ακατάπαυστα τρώει
όσο χρόνο μας είχε απομείνει δίχως πόνο
δεν γαμιέται ας πάει πιο γρήγορα για να τελειώνω.
Μοιάζουμε άγνωστοι σε κύκλους με καρέκλες
λέμε πως ενδιαφερόμαστε μα είμαστε ψεύτες. Αποδέκτες.
Γι΄αυτό μη κάνεις τον κόπο να υποκριθείς
ότι με άκουσες και νοιάστηκες για πάρτι μου
Εγώ είχ΄ αφήσει τις σειρήνες να τραγουδούν εξ΄ αρχής
και από μόνος είχα δεθεί στο κατάρτι μου.
Υπό επήρεια εξημερώνω τα μεγαθήρια
που μέσα μου υπάρχουν και φουσκώνουν σαν παλίρροια
τον πόνο μου χαλιναγωγώ και και στο εξής ζω
με άλλα μέτρα, μ΄ άλλα σταθμά και κριτήρια.
Αηδιάζω, όταν συνειδητοποιώ
ότι μπορώ να μοιάζω με όλα όσα βλέπω και τρομάζω,
δαμάζω όμως τα λάθη μου με υπομονή
του εαυτού μου τον πήχη να ανεβάζω
ώσπου να μη μπορεί ν΄ ανέβει ή να μη μπορώ εγώ
σε κάποιο ρυθμό αργό
να το κάνω δεν αργώ
σαλπάρω με την Αργώ
αργοναύτης
ψάχνοντας το δέρας μου να βρω, θέλεις να `ρθεις;
Δεν μου ‘λείψαν οι άνθρωποι αλλά η ανθρωπιά.
Κι αν έφτασα στον πάτο ήταν απο επιλογή, προς την αναζήτηση του προσωπικού μου άνωθεν
Ονειρεύομαι μια κοινωνία και ας είναι ουτοπία που για να γουστάρει μια γκόμενα
δεν πρέπει να χάσεις δέκα κιλά μα να διαβάσεις δέκα βιβλία,ονειρεύομαι μια κοινωνία που δεν έχει αξία
το πόσες γάμησες μα πόσες ξάπλωσες στο ίδιο κρεβάτι το πόσο στ’ αλήθεια πολύ τις αγάπησες
Εγκλωβισμένος σε μια ιδιότυπη προσωπική μαρμότα
δαμάζω τον εαυτό μου και πάλι στα μισοσκόταδα
ξένος, ευάλωτος, γυμνός κι εκτεθειμένος
άλλος ένας Αχιλλέας ακρωτηριασμένος
Μετάφρασέ το, κάνε την ετυμολογία
Δε θέλω άλλη μία οδηγία γι’ άλλη μια Ωγυγία
Από το δέρμα ως το τέρμα κόβω την προσωπική μου Αχίλλειο πτέρνα
να μην έχω πια καμία αδυναμία
έτσι ώστε να νιώσω λίγο άτρωτος και πάλι
Νιώστε. Ξέρω πως η ζωή έχει γνώμη άλλη.
Σαν της Λερναίας Ύδρας το κεφάλι
για κάθε πτέρνα που κόβω μια κι άλλη μια νέα θα ξεπροβάλλει,
μα χαλάλι, άσε με να τις πριονίσω
γιατί αν φοβάμαι ότι θα με πληγώσεις πως να σ’ αγαπήσω;
Τις παλιές αδυναμίες αφήνω πίσω
κι είστε όλοι καλεσμένοι να με κάνετε καινούριες να αποκτήσω
Βραδιές γίνανε βάρδιες
Η δικιά μου μάχη δε δίνεται με δόντια και ασπίδες
δεν δίνεται με όπλα και χειροβομβίδες
δεν δίνεται με stealth και ιπτάμενες οβίδες
δίνετε με μια ψυχή και δυο μάτια που παρωπίδες δε φορούν
αρνούνται να εθελοτυφλούν
μένω απρόβλεπτος μην πράττοντας κατά το δοκούν
έχω στυλό για στρατιώτες, σκεπτόμενους θιασώτες
της θεωρίας πως όλα πιθανό να συμβούν
γι’ αυτό και μάχομαι, δίχως να άρχω ή να άρχομαι
με μια φωνή μονάχα διεκδικώ το να υπάρχουμε
να ζούμε δίχως να πρέπει να απολογηθούμε
σε ένα κόσμο που ζητά απ’ ολα να παραιτηθούμε
η μάχη μου είναι η μάχη κάθε μάχιμου
και δε θα βρεις την ρίζα της σε κάποιο παλιό άχτι μου
η μάχη μου είναι μάχη για ζωή
και αν την πιστεύεις και εσύ σε βαφτίζω συμπαραστάτη μου.