Music

1979, 1989… 2019; Τι συμβαίνει στη μουσική όταν το έτος έχει “9” στο τέλος

Το “9” φαίνεται πως έχει κάτι ιδιαίτερο στα έτη. Τα έτη που τελειώνουν με αυτό τον αριθμό είναι γεμάτα με αναδρομές, υπερβολική αποτύπωση του τι έγινε, ενώ σηματοδοτεί τι θα ακολουθήσει.

Εάν κοιτάξουμε πίσω θα δούμε πως τα προηγούμενα έτη του… “9” έχουν μερικά ενδιαφέροντα σημεία.

1969


Το 1969 θεωρείται το μεγάλο αρχέτυπο, όπου τα όνειρα έγιναν εφιάλτης. Ο Charles Manson ήταν το μυαλό πίσω από το πιο άγριο έγκλημα στο Hollywood. H “οικογένεια” του Manson το πρωί της 10ης Αυγούστου του 1969 είχε περάσει από το σπίτι του Roman Polanski και άφησε θάνατο και αίμα. Μεταξύ των τεσσάρων άγρια δολοφονημένων ήταν η ανερχόμενη ηθοποιός και έγκυος σύζυγος του Polansky, Sharon Tate.

Την ίδια ώρα, οι Hells Angels αντικατοπτρίζουν την μετάλλαξη της rock από τους The Zombies στους The Stooges. Η γενναιοδωρία της εποχής του hippie αντικαταστάθηκε από ένα παρανοϊκό φόβο που έμεινε βαθύτατα στη δεκαετία του ’70: στον κινηματογράφο, στο ραδιόφωνο και στις ειδήσεις.

Υπήρχε μια ταραχή. Σίγουρα αποτελεί την πιο έντονη αντιστροφή της συνολικής πολιτιστικής διάθεσης.

1979

Το 1979, οι The Clash τραγουδούν “phony Beatlemania has bitten the dust”. Οι Beatles μπορεί να είχαν διαλυθεί, ωστόσο, είχαν θέση στην τότε μουσική όπως και σήμερα, άλλωστε. Ο Sid Vicious πεθαίνει και η punk στέκεται για λίγο πίσω δημιουργώντας γόνιμο έδαφος για την post-punk, new wave, no wave, dub, industrial, και New Romantic pop.

Τότε ακούγονται τραγούδια από τους The B-52s, The Raincoats, James Chance & the Contortions και Gary Numan μεταξύ άλλων.

Το 1979 έδειξε πώς θα ήταν η δεκαετία του ’80: έντονη, με πολιτική χροιά, μπερδεμένη, διερευνητική.

1989

Τα highlights έχουν οι The Cure, Pixies και Faith No More “κατά” Nine Inch Nails, Fugazi, και Nirvana, ενώ σχηματίζονται εναλλακτικές αμερικανικές εταιρείες παραγωγής όπως Merge, Matador και Slumberland, οι οποίες αποτέλεσαν θεμέλιο για μια δεκαετία, όπου η ανεξαρτησία ήταν το πιο πολύτιμο περιουσιακό στοιχείο που έπρεπε να κρατηθεί στην rock’n’roll.

To 1989 μας έδωσε, επίσης, hip hop στιγμές με τους Beastie Boys και De La Soul να βάζουν το χεράκι τους. Τόσο το Paul’s Boutique όσο και Three Feet High and Rising ήταν έξυπνα και πολύ διασκεδαστικά, όπως αναφέρει το Dazed. Ωστόσο, υπήρξε μία τάση που ακολουθούσε πολλά και διαφορετικά στιλ, κάτι που είχε συνέπειες, κυρίως νομικές. Παλιότεροι μουσικοί τάχθηκαν κατά των rapper καθώς στο επίκεντρο βρέθηκε η ελεύθερη διακίνηση της μουσικής.

Οι νομικές υποθέσεις που προέκυψαν παρεμπόδισαν την ανάπτυξη της ίδιας τεχνικής που οι παραγωγοί Dust Brothers και Prince Paul είχαν, καθώς οι εταιρείες πάγωσαν. Ο Mike D γέλασε όταν μηνύθηκε από τους Beatles. Ωστόσο, οι De La Soul δεν το βρήκαν καθόλου αστείο όταν μηνύθηκαν από τους The Turtles για το τραγούδι Transmitting Live From Mars που έμοιαζε με το You Showed Me.

1999

Είναι το έτος που η βιομηχανία μεθά από την ίδια της την επιτυχία. Rave και alt rock καθ΄ όλη τη δεκαετία βρίσκονται εκτός δημιουργικής πίεσης. Την ίδια ώρα, ο Pete Tong έχει τη στήλη News of the World, ο Judge Jules βραβεύεται έξι φορές και το τραγούδι Praise You χρησιμοποιείται στη συνεδρίαση των Εργατικών.

Στην Αμερική, το Woodstock ’99 περιγράφεται από τις λέξεις: καταστροφή και σεξουαλική κακοποίηση. Η επιστροφή του θρυλικού Woodstock ήταν κάθε άλλο παρά αυτό που οραματίστηκαν οι εμπνευστές του. Στη σκηνή ανέβηκαν οι Nine Inch Nails, Limp Bizkit, Korn και Bush, την ώρα που από κάτω γινόταν της κολάσεως… Κοπέλες έπεσαν θύματα ομαδικού βιασμού, με τους βιαστές τους να απολαμβάνουν στη συνέχεια ανενόχλητοι τις μουσικές τους, την ώρα που εστίες φωτιάς θα ανάγκαζαν το φρενιασμένο πλήθος σε φυγή, καταλήγοντας σε πολυάριθμους θανάτους θεατών, ακόμα και από ποδοπάτημα.

Η Indie rock άρχισε να αναπτύσσεται ως αντιστάθμισμα της οικονομικής αβεβαιότητας και πτώχευσης, ενώ μοντέρνα groups όπως οι Tame Impala σημειώνουν τα δικά τους ρεκόρ.

2009

Το 2009 κάνει το 1999 να φαίνεται γεμάτο φως. Η δυναστεία του David Guetta ξεκινά και η μουσική γίνεται για την κατανάλωση. Κυκλοφορεί το πιο ανούσιο τραγούδι μιας γενιάς το I Gotta Feeling, το οποίο διέλυσε όλες τις ελπίδες για ένα λαμπρό μέλλον, ενώ ο will.i.am βγαίνει ως ολόγραμμα στο CNN.

Κοιτάζοντας πιο γενικά, βλέπουμε μια βαριά ύφεση και το occupy movement ένα κοινωνικοπολιτικό κίνημα που εξέφρασε την αντίθεσή του στην κοινωνική και οικονομική ανισότητα και στην έλλειψη της “πραγματικής δημοκρατίας” σε όλο τον κόσμο.

Κάπως έτσι η νέα δεκαετία έκανε ποδαρικό με μια αμηχανία στα charts.

2019

Η ελπίδα για το 2019 είναι λίγη; Όχι ακριβώς, καθώς τα albums συγκεντρώνουν μια τελειότητα. Ο χώρος σπάει και ακούγονται φωνές εκτός της αγγλικής, η οποία ωστόσο, κρατά τα ηνία. Η R&B και η electronic pop έχουν ανανεωθεί, ενώ ο αφροαμερικανικός ήχος ασκεί τεράστια επιρροή στη βρετανική rap.

Η αγάπη της περσινής χρονιάς ήταν η Rosalía, την οποία αποκάλεσαν “Rihanna του φλαμένκο”. Η 25χρονη Καταλανή αναμειγνύει το φλαμένκο με το R&B. Από την άλλη, BTS και BLACKPINK αντιπροσωπεύουν πλέον ένα νέο κύμα ονομάτων που έχει σπάσει τα δικά τους ρεκόρ.

Όλα δείχνουν πως θα προχωρήσουν παρακάτω και η ελπίδα πλέον είναι μία κίνηση να φτάσει εκτός των ορίων της βιομηχανίας και να αξιοποιήσει τις δυνατότητές των δημιουργών αλλά και του κοινού.

Πώς θα γίνει αυτό; Σπάζοντας την ηγεμονία του μουσικού κατεστημένου και ανοίγοντας τις πόρτες σε νέα πρόσωπα με φρέσκες ιδέες, που έχουν να πουν κάτι διαφορετικό, βάζοντας ρυθμό στη δεκαετία που έρχεται.