Κείμενο: Γιώργος Nίκας
Aν διαβάζεις αυτό το άρθρο επειδή χόρεψες το ‘Kids’ ή τραγούδησες το ‘Electric Feel’, γύρνα σελίδα. Όχι απλά δεν υπάρχουν τέτοιες στιγμές στο δεύτερο album των MGMT, αλλά ούτε καν αποτυχημένες προσπάθειες να αντιγράψουν κομμάτια σαν αυτά. Γιατί τελικά αυτοί είναι πραγματικά και όχι οι τύποι που απέκτησαν συμβόλαιο με πολυεθνική και αναγκάστηκαν να κυκλοφορήσουν μια pop εκδοχή του εαυτού τους. Δεν κρύβουν την αγάπη τους για την ψυχεδελική γενιά της δεκαετίας του 60′ και χορεύουν γυμνοί υπό την επήρεια ψυχότροπων ουσιών. Πατούν το κουμπί της αυτοκαταστροφής και το γεγονός ότι δεν αυτοκτονούν αποδεικνύει ότι έχουν ταλέντο. Συγχαρητήρια.