O Evripidis and His Tragedies μόλις κυκλοφόρησε το νέο του video clip για το τραγούδι “Dreamboat” για το οποίο έχει συνεργαστεί με τον underground queer filmmaker, Stanley Sunday. Με αφορμή την κυκλοφορία, βρήκαμε την ευκαιρία να μιλήσουμε με τον Ευριπίδη ο οποίος ζει τα τελευταία 12 χρόνια στη Βαρκελώνη. Ο ίδιος δε δίστασε να μας μιλήσει για όσα τον μελαγχολούν και τον χαροποιούν, τις μπάντες που του άλλαξαν τη μουσική του κοσμοθεωρία αλλά και για τη συνεργασία του με τον Stanley Sunday.
Πώς αποφασίσατε με τον Stanley Sunday να κάνετε αυτό το video clip;
Ο Stanley Sunday είναι ένας σκηνοθέτης με μοναδικό ύφος, γράφει σε φιλμ 16 χιλιοστών και συνδυάζει έναν έντονο queer χαρακτήρα με μια οξεία αίσθηση του χιούμορ και μια ευρεία γνώση της pop art και του underground σινεμά. Έχει κάνει βίντεο για διαφορά σημαντικά αλλά και ιδιαίτερα ισπανικά ποπ συγκρότημα όπως οι Doble Pletina, Espanto, Papa Topo, Fangoria, Hidrogenesse. To να συνεργαστώ με τον Stanley Sunday βγήκε φυσικά καθότι θεωρώ ότι η μουσική μου, πάντοτε γεμάτη ψήγματα χιούμορ ακόμα και στις πιο λυπητερές της στιγμές (και πάντοτε με απόηχους από άλλες εποχές) θα έδενε πολύ εύστοχα με τις εικόνες του, δίνοντας ένα φαινομενικά κωμικό αποτέλεσμα με σουρεαλιστικούς τόνους και πολλαπλές αναγνώσεις.
Έχεις παίξει σε πολύ σημαντικά φεστιβάλ. Σε ποιο άλλο θα ήθελες να συμμετάσχεις;
Στην Ισπανία θα ήθελα στο Vida φεστιβάλ επειδή γίνεται σε ένα υπέροχο χώρο με δάσος και γενικότερα σε οποιοδήποτε pop fest, είτε στη Νέα Υόρκη, είτε στο Παρίσι είτε στη Μαδρίτη. Γενικά όμως, θεωρώ ότι η μουσική μου δεν είναι πολύ «φεστιβαλική». Προτιμώ κάτι μικρού η μεσαίου μεγέθους και με όσο περισσότερη επαφή με τη φύση γίνεται. Το Faraday όπου παίξαμε ήταν ιδανικό, γινόταν στους κήπους μιας βίλας χτισμένος πάνω από μια παραλία. Σε χτυπούσε ο θαλασσινός αέρας και μύριζε πεύκο.
Ο ήχος σου έχει χαρά από τη μια και από την άλλη πλευρά μελαγχολία. Τι σε χαροποιεί και τι σε μελαγχολεί;
Τα πιο μικρά και φαινομενικά ασήμαντα πράγματα μπορεί να μου αλλάξουν τη διάθεση σε δευτερόλεπτα. Όπως και τα πιο μεγάλα. Και ανάλογα με τη στιγμή που θα συμβούν. Η καταστροφή του κοραλλιογενούς φράγματος στην Αυστραλία με στεναχωρεί όπως και μια τρομοκρατική επίθεση ή μια φωτογραφία ενός φίλου που έφυγε. Από την άλλη ένα καινούριο φύλλο σε κάποιο αγαπημένο φυτό στον κήπο μου, κάποια νέα νομοθεσία που βελτιώνει της συνθήκες διαβίωσης των ανθρώπων, η ανάκαμψη κάποιου είδους που βρισκόταν στα όρια της εξαφάνισης, το χαμόγελου του αγαπημένου μου… σίγουρα με γεμίζουν χαρά.
Αν σου ζητούσε κάποιος να του προτείνεις 3 καλλιτέχνες που σου άλλαξαν την κοσμοθεωρία σου πάνω στη μουσική, ποιοι θα ήταν;
The Velvet Underground: γιατί μου δείξανε μια σκοτεινή, συναρπαστική, σκληρή αλλά και πολύ τρυφερή πλευρά της ποπ.
The Beach Boys: γιατί ως έφηβος τους έβρισκα σαχλούς αλλά μετά μου έμαθαν να εκτιμώ τις αιθέριες αρμονίες τους και μου δείξανε ότι στάση ζωής που έχει κάτι από την αθωότητα και τη φαντασία ενός παιδιού μπορεί να πληγώνει συχνά αλλά ταυτόχρονα γεννάει θαυμάσια πράγματα.
The Magnetic Fields: μου δείξανε ότι το μαύρο χιούμορ, μια ραγισμένη καρδιά, η φαινομενικά στριφνή διάθεση και η όρεξη για χορό δεν είναι πράγματα ασυμβίβαστα.
Αν ζούσες σε ένα παράλληλο σύμπαν ποια τρία στοιχεία θα είχε;
Δεν έχω ιδέα αλλά θα ήθελα να μην υπήρχαν βία, αρρώστιες και κατσαρίδες.
Περισσότερα