Ο Herbie Hancock, ένα από τα μεγαλύτερα ονόματα της τζαζ μουσικής, είναι Αμερικανός μουσικός βραβευμένος με Oscar καλύτερης μουσικής αλλά και με πολλά βραβεία Grammy. Γεννήθηκε στις 12 Απριλίου το 1940 στο Σικάγο και θεωρείται ο δημιουργός της jazz-funk και electro-funk μουσικής. Σήμερα, στα 79 του, θεωρείται ένας εν ζωή μύθος.
Ασχολήθηκε με σχεδόν όλα τα είδη της τζαζ τα οποία εξελίχθηκαν προς το τέλος του 20ου αιώνα και την αρχή του 21ου. Υιοθέτησε ηλεκτρονικά όργανα καθώς και ηλεκτρονικές μεθόδους παραγωγής μουσικής και ανέπτυξε ένα προσωπικό και χαρακτηριστικό στιλ. Ταυτόχρονα, συνέχισε να εξασκείται στο πιάνο, δημιουργώντας συνεχώς καινούριες φόρμες.
Ξεκίνησε ως μαθητευόμενος πιανίστας στην ηλικία των επτά. Στα έντεκα ήταν σολίστ σε κονσέρτο για πιάνο του Μότσαρτ, με την Φιλαρμονική του Σικάγου. Σπούδασε στο Grinnell College και ακολούθως, κλήθηκε από τον Donald Byrd, το 1961, να συμμετάσχει στο συγκρότημα του, στη Νέα Υόρκη. Στα 22 του θεωρείται «τζαζ θαύμα» και ηχογραφεί το “Takin’ Off” (1962). Tο άλμπουμ αυτό περιλαμβάνει το “Watermelon man”, ένα κομμάτι που ξεχώρισε για τη μελωδία αλλά και για την ιδιόρρυθμη μουσική ισορροπία του. Σύντομα η Blue Note Records του πρόσφερε σόλο συμβόλαιο. Το 1963 ενώθηκε με τη μπάντα του Miles Davis, με την οποία έμεινε για πέντε χρόνια, επηρεάζοντας ολόκληρο το μουσικό της στιλ.
Το 1969 ηχογράφησε το funk άλμπουμ Fat Albert Rotunda αφήνοντας την Blue Note και μεταπηδώντας στην Warner Bros. Records. Μέχρι το 1972 θα ηχογραφήσει εκεί τρία άλμπουμ, τα οποία θα αποτελέσουν μνημεία ενός καινούριου «ολιστικού» είδους, μια μίξη από jazz, soul, funk, rock και ηλεκτρονική, δημιουργώντας τον δικό του χαρακτηριστικό ήχο.
Ως επόμενο βήμα, δημιούργησε το iconic συγκρότημα Head Hunters και κυκλοφόρησε το ομώνυμο άλμπουμ, το οποίο έγινε το δημοφιλέστερο (σε πωλήσεις) τζαζ άλμπουμ της εποχής. Το funk έχει πλέον ταυτιστεί με την μουσική του με αποτέλεσμα οι συνθέσεις του να φλερτάρουν όλο και πιο πολύ με την εξέλιξη της λεγόμενης «μαύρης μουσικής», μεταβαίνοντας σταδιακά προς τους ήχους της πρώιμης disco.
Το V.S.O.P. είναι το επόμενο συγκρότημα του Herbie Hancock και μαζί τους θα πρωταγωνιστήσει στις jazz-funk σκηνές στο δεύτερο μισό των seventies. Την πιο καθαρόαιμη disco ο Herbie Hancock θα την υπηρετήσει με διάφορα άλμπουμ, όπως το “Sunlight” του 1978 ενώ το καθαρά τζαζ άλμπουμ “Quartet” έρχεται το 1982 από όπου ξεχώρισε ο τρομπετίστας Wynton Marsalis.
Το 1983 αποτέλεσε έτος-σταθμό για εκείνον αφού κυκλοφόρησε το hit του MTV, “Rockit”. Το video-clip των Godley & Creme το βλέπαμε συνέχεια τότε, στην εκπομπή Μουσικόραμα ενώ στα 90’s ο Hancock απολαμβάνει μεγαλύτερη φήμη, δημοσιότητα και αναγνώριση από ποτέ.
Στη δεκαετία του 2000 συνεχίζεται η ίδια διαδρομή, με τον Hancock να μετατρέπεται κάπως σε ποπ-σταρ συνεργαζόμενος με δεκάδες επωνύμους ενώ οι τιμές και οι βραβεύσεις συνεχίζονται και στα 2010s αν και ο Hancock δεν ηχογραφεί πια. Τι άλλο να ζητήσει κανείς από τον άνθρωπο που άλλαξε την πορεία της jazz-funk και την ταύτισε με το όνομά του;