Κείμενο: Κίκα Κυριακάκου | Photo: Δάφνη Ανέστη | Link: myspace.com/kbhta
Ο Κ.ΒΗΤΑ από τις αρχές των 90s που ξεκίνησε με τους Στέρεο Νόβα, μέχρι σήμερα μετατρέπει με μαγικό, μελωδικό τρόπο τις σκέψεις, τις λέξεις, τις εικόνες και τα συναισθήματα σε μουσική. Το πρώτο του βιβλίο με τίτλο: ‘Θα διασχίσεις ένα πρωινό τον κόσμο’ αποτελεί μια ιδιαίτερη σύνθεση από στίχους, ποιήματα, σημειώσεις, φωτογραφίες, ανέκδοτα σχέδια από το μέχρι τώρα ταξίδι του Κ.ΒΗΤΑ στη Γη.
-Τι σου λείπει από την περίοδο που ξεκίνησες ως μέλος των Στέρεο Νόβα; Πόσο έχει αλλάξει η ελληνική ηλεκτρονική μουσική σκηνή από τότε;
Νομίζω πως δεν μου λείπει κάτι. Πάντα είχα την γνώμη ότι όταν τελειώνει κάτι, έρχεται το καινούριο. Είναι ωραίο κάθε φορά να προσπαθείς, να τοποθετείσαι από μια άλλη πλευρά, να ζεις αυτό που φέρνει ο χρόνος και να είσαι έτοιμος να το δεχτείς, να αλλάζεις. Μου αρέσουν οι αλλαγές, γιατί μαθαίνουμε μέσα από αυτές. Στην πορεία μου βρήκα άλλα πράγματα που αν έμενα στους Στέρεο Νόβα ίσως να μην τα γνώριζα, να μην είχα την ευκαιρία να τα βιώσω. Το κάθε τι μέσα στη ζωή έχει τον χρόνο του. Όσο για την ελληνική σκηνή έχει αλλάξει, έγινε πιο πολυμορφική, ξεπήδησαν άνθρωποι νέοι και δημιουργήθηκαν ρεύματα. Η δύναμη του ίντερνετ άλλαξε σημαντικά τις εποχές, δημιουργώντας δυσκολίες αλλά και ευκολίες.
-Ο Μάνος Χατζιδάκις έχει πει πως δεν έγραφε τραγούδια για να ψυχαγωγεί αλλά για να καλύψει τα κενά της προσωπικής του ζωής. Ποιοι είναι οι λόγοι για τους οποίους εσύ συνθέτεις;
Όταν γράφω δεν σκέφτομαι τον κόσμο, δεν έχω καμία εικόνα ανθρώπων που υποτίθεται με ακούνε. Η σύνθεση είναι μια παράλληλη ζωή εδώ και πολλά χρόνια. Είναι μία πόρτα που την ανοίγω και βρίσκομαι κοντά σε αυτά που έχουν φιλτραριστεί κατά κάποιο τρόπο μέσα μου. Είναι σαν να θέλω κάθε φορά να προσεγγίσω την αλήθεια, έστω και μέσα από ένα θόρυβο, μέσα από το σκοτάδι ή το φως. Η γραφή για μένα έχει κάτι από το πρόσωπο της συνείδησης που μεγαλώνει μέσα μου. Κάπως έτσι προσεγγίζω τα πράγματα και μετά υπάρχει και το αισθητικό μέρος, η σύνθεση, οι φόρμες που είναι μετέπειτα στάδια. Νομίζω πως η γραφή, η σύνθεση έχει πολλά στάδια και το ωραίο είναι ότι δεν το καταλαβαίνεις πώς συμβαίνει. Απλά τώρα προσπαθούμε να το περιγράψουμε αλλά πιστέψτε με, είναι κάτι που κανείς καλλιτέχνης δεν μπορεί να περιγράψει. Σίγουρα είναι μια στιγμή. Μοναδική.
-Ποια είναι η σχέση σου με τα εικαστικά;
Εκτός από τις σπουδές μου, τα εικαστικά εδώ και πολλά χρόνια βρίσκονται περιφερειακά στη ζωή μου. Κάποιες φορές όταν βρίσκω χρόνο πέφτω με ορμή πάνω στα χρώματα και στα χαρτιά και αρχίζω να ζωγραφίζω μανιωδώς. Το φόρτε μου παλιά ήταν τα λάδια και τα παστέλ. Μου λείπει η ζωγραφική πολλές φορές, τώρα όμως βγάζω το ψωμί μου μέσα από τη μουσική που είναι και η πρώτη μου αγάπη. Κάποιες φορές όταν έχω ελεύθερο χρόνο και δεν έχω χρώματα, τραβάω φωτογραφίες με μια παλιά αναλογική μηχανή και τις εμφανίζω. Μου αρέσουν και οι ψηφιακές αλλά όχι τόσο πολύ σαν το φιλμ. Ενημερώνομαι για οτιδήποτε συμβαίνει στη Σύγχρονη Τέχνη και βρίσκω συνέχεια σπουδαίους καλλιτέχνες.
-Πέρα από το free downloading που σαφώς έχει επαναπροσδιορίσει τη σχέση κοινού – δισκογραφικής, θεωρείς πως το ίντερνετ επηρεάζει και τη διαδικασία παραγωγής μουσικής;
Είναι το μέσο των μέσων, ξεκίνησε χαλαρά σαν παιχνίδι όταν το θυμάμαι, στα ’90s, για να καταλήξει σαν το απόλυτο μέσο στις μάζες του κόσμου. Έφτασε σε τέτοιο σημείο που βλέπεις τον κόσμο μέσα από αυτό μόνο. Ίσως το ότι είναι ένα σύστημα χωρίς νόμους, που στα χέρια των μικρών παιδιών μπορεί να πάρει μια διαφορετική τροπή και να τα φέρει στιγμιαία σε επαφή με τη βία και τη σκληρότητα της ώριμης ζωής, να είναι ένα από τα τρωτά του σημεία. Δημιουργεί με μεγάλη ευκολία στερεότυπα και κλισέ και έχει ένα μοναδικό τρόπο να σε εντάσσει στο κατεστημένο. Ταυτόχρονα είναι γρήγορο και επικοινωνιακό και καταργεί τα σύνορα και πολλές δουλειές επίσης. Είναι η ζωή όλου του πλανήτη. Σίγουρα άλλαξε τον κόσμο και δημιούργησε συνήθειες που ο άνθρωπος πιο παλιά δεν τις είχε ανάγκη. Έχει επηρεάσει τα πάντα και φυσικά όλες τις μορφές Τέχνης. Αυτό είναι. Με αυτό έχουμε να κάνουμε καλώς η κακώς. Ο χρόνος θα δείξει τι θα μείνει από όλα αυτά που δημιουργεί ο άνθρωπος.
-Τι αγαπάς στην Αθήνα και τι θα άλλαζες, αν μπορούσες, στους κατοίκους της, στη μεταξύ τους επικοινωνία;
Μαθαίνω να την αγαπώ κάθε μέρα, την αφήνω να με επηρεάζει και να μου δημιουργεί ερωτήματα, νέες εικόνες με τον τρόπο που αναπνέει σαν αλήθεια γύρω μας. Η καθημερινότητα είναι η πραγματικότητα. Η πόλη είναι αυτό που είναι. Νομίζω ότι ο καθένας με τον τρόπο του αλλάζει τα πράγματα γύρω του. Ο καθένας έχει τον τρόπο του και όλοι μαζί φτιάχνουμε μια σύνθεση. Όλα είναι μία σύνθεση από ανθρώπινα στοιχεία που διοχετεύονται μέσα στην πόλη.
-Το βιβλίο σου είναι μια συλλογή από στίχους, φωτογραφίες, προσωπικές σημειώσεις, σχέδια, ποιήματα. Από πότε χρονολογείται αυτό το υλικό και γιατί επέλεξες αυτή τη δεδομένη στιγμή για να το παρουσιάσεις;
Κατά καιρούς οι εκδοτικοί οίκοι μου ζητούσαν να εκδώσω τα τραγούδια σε βιβλίο αλλά πάντα υπήρχαν άλλες προτεραιότητες και όλο δίναμε αναβολή. Πιστεύω πως όλα γίνονται την κατάλληλη ώρα. Υπήρχαν σκόρπια εδώ κι εκεί πολλά χρόνια και αρκετοί φίλοι και ακροατές της μουσικής μου με παρότρυναν να το κάνω. Δεν γράφτηκαν για να γίνουν βιβλίο, είναι τραγούδια που έρχονται από ένα μουσικό κόσμο, όμως όλα μαζί μέσα στο χρόνο σχηματίζουν ένα κάδρο από χιλιάδες πράγματα. Μοιάζουν σαν φωτογραφίες ανθρώπων. Είναι ένα ημερολόγιο που εκθέτει όνειρα, αλήθεια, μισοτελειωμένες υποθέσεις και φράσεις που έμειναν μετέωρες, νοήματα που γεννήθηκαν μέσα από σκιές, από αντιθέσεις, από ανθρώπους που δεν μπόρεσαν να φιλοξενήσουν την αγάπη, αλλά και το αντίθετο.
-Η επόμενή σου μουσική δουλειά πότε κυκλοφορεί; Θες να μου μιλήσεις για αυτή;
Η επόμενη δουλειά μου βγαίνει πριν τα Χριστούγεννα και είναι ένα ηλεκτρονικό πρότζεκτ που δεν έχει το όνομά μου αλλά μέσα από αυτό στεγάζεται η μουσική μου. Θα κυκλοφορήσει από ένα underground label και είναι σχεδόν στη φάση που ολοκληρώνεται. Θα μάθετε όμως γι αυτό σύντομα. Για την ώρα δεν μπορώ να πώ κάτι παραπάνω. ΄Ηθελα να απελευθερωθώ λίγο από τον Κ.Βήτα και να φτιάξω κάτι καινούριο