Σήμερα πήραμε συνέντευξη από τον σκηνοθέτη Sune Lykke Albinus, ο οποίος έκανε μία ταινία μικρού μήκους κατά τη διάρκεια του περσινού Roskilde Festival. Θέλαμε να μάθουμε πώς ήταν να δουλεύει την ταινία του στο χαοτικό περιβάλλον του Roskilde Festival.
Η ταινία ονομάζεται “Don’t talk about your dreams” και είναι μια ιστορία αγάπης ενός πρώην ζευγαριού που συναντώνται τυχαία στο Roskilde Festival. Περνάν 24 ώρες μαζί και ξαναζούν τον έρωτά τους. Αλλά στο τέλος ακόμα και το μαγικό αίσθημα και οι χαρούμενες δονήσεις του φεστιβάλ, δεν μπορούν να σώσουν την χαμένη αγάπη τους και το παρόν τους προλαβαίνει. Πρωταγωνιστές της ταινίας είναι δύο Νορβηγοί ηθοποιοί, οι Jakob Oftebro και Iben Akerlie.
#1: Γιατί επιλέξατε το Roskilde Festival ως το σκηνικό για την ταινία;
Το πρώτο πράγμα που αποφάσισα ήταν να κάνω μια ταινία στο Roskilde Festival -η ιστορία ήρθε μετά. Για να ξεκινήσω, άρχισα να γράφω ημερολόγιο όλων των συναισθημάτων μου στο Roskilde Festival, από όταν άρχισα να πηγαίνω το 1996. Ανακάλυψα ότι όλα τα χρόνια που πήγαινα στο φεστιβάλ, είτε ήμουν ερωτευμένος, είτε πονούσα, επομένως η ιστορία μου θα ήταν μία ιστορί αγάπης.
Το Roskilde Festival είναι για εμένα ένα μέρος, όπους αφήνουμε όλα μας τα αισθήματα και την ευφορία που έχει υσσωρευτεί τις υπόλοιπες 360 περίεργες ημέρες του χρόνου. Είναι σαν ένα παράλληλο σύμπαν.
#2: Πως ήταν να δουλεύεις στο αυθόρμητο περιβάλλον του Roskilde Festival?
Το φοβόμουν, αλλά την ίδια ώρα ήμουν ενθουσιασμένος! Υπό φυσιολογικές συνθήκες, εργάζομαι με το mantra ότι θέλω ελάχιστο έλεγχο, επειδή συνήθως βρίσκω ότι το αποτέλεσμα είναι πιο αληθινό. Αλλά ήξερα ότι θα ήταν πολύ δύσκολο. Για καλή μου τύχη, ήταν μια ευχάριστη έκπληξη. Το φως, ο ήχος και οι άνθρωποι που ήταν γύρω από το σετ της ταινίας, με ενέπνευσαν. Υπήρχαν κάποια προβλήματα κατά τη διάρκεια των λήψεων. Μόνο τρεις σκηνές δεν χρησιμοποιήθηκαν, γιατί ο κόσμος κοιτούσε την κάμερα. Δεν θα διάλεγα ποτέ την μουσική στην ταινία, αλλά στην πραγματικότητα καταλήξαμε να χρησιμοποιούμε τον πραγματικό ήχο των συναυλιών, ως μουσικό background στην ταινία. Ταίριαξε τέλεια.
#3: Τι σημαίνει για σένα το Roskilde Festival?
Το μόνο πράγμα που ξέρω όταν ξεκινάει μια νέα χρονιά, είναι ότι θα πάω στο Roskilde Festival. Μια χρονιά δεν κατάφερα να πάω και είχα αυτό το αίσθημα του κενού όλο το καλοκαίρι. Αλλά η συμμετοχή σου στο φεστιβάλ, αλλάζει όσο μεγαλώνεις. Όταν είσαι 15, απλά παίρνεις χωρίς να δίνεις. Τώρα νιώθω ότι δίνω κάτι στο φεστιβάλ. Αν έπρεπε να περιγράψω το φεστιβάλ με μία λέξη, αυτή θα ήταν “ελευθερία”. Είναι ένας μεγάλος οργασμός συνεργασίας.
#4: Ποιες συναυλίες ανυπομονείς να δεις;
Την μπάντα Cancer, το EP τους ήταν εντυπωσιακό. Ελπίζω ότι θα κάνω σύντομα μαζί τους ένα video. Το συζητούσαμε. Κι έπειτα φυσικά , πρέπει να ακούσω τους Rolling Stones. Έχασα πριν μερικά χρόνια τον Bruce Springsteen και το μετάνιωσα, επομένως πρέπει να επανορθώσω για αυτό.
#5: Το γεγονός ότι έκανες μια ταινία στο Roskilde Festival άλλαξε τον τρόπο που βλέπεις πλέον, το φεστιβάλ;
Αν μη τι άλλο, με έκανε να το αγαπήσω ακόμα περισσότερο. Και θέλω να κάνω ένα νέο φιλμ, όπου θα συμπεριλάβω περισσότερα φεστιβάλ σε διάφορα μέρη του κόσμου. Περισσότερες συναυλίες, περισσότεροι καλεσμένοι των φεστιβάλ, περισσότερα χαοτικά περιβάλλοντα και αυθεντικό φως. Να κάνω μία ακόμα μεγαλύτερη ιστορία για το αίσθημα του να είσαι μέρος της μαγικής αίσθησης των φεστιβάλ.
Christina, Tine & Nanna.
