Την τριετία της πανδημίας, η σκηνή της σύγχρονης τέχνης στην Αθήνα δεν έμεινε αδρανής. Αντίθετα, μια σειρά από νέα πρόσωπα, που είτε επέστρεψαν από την επιμελητική τους θητεία στο εξωτερικό είτε τόλμησαν να παρουσιάσουν τα δικά τους όνειρα με πείσμα, όραμα και τεχνογνωσία, γέμισαν το καλλιτεχνικό σύμπαν της πρωτεύουσας με νέες προτάσεις, νέα σχήματα και νέους εκθεσιακούς χώρους.
Παίρνοντας αφορμή από το έργο αυτών των οραματιστών που τόλμησαν να “ονειρευτούν” σε καιρούς δύσκολους, το περιοδικό ΟΖΟΝ αποφάσισε να παρουσιάσει πέντε από αυτούς στο νέο τεύχος που έχει τον τίτλο “Dreams”. Σε ένα ειδικό αφιέρωμα με τίτλο “Athens Art Scene: New Visionaries” τους δόθηκε ο λόγος ώστε να μιλήσουν σε πρώτο πρόσωπο για το δικό τους εγχείρημα, για το δικό τους “στοίχημα”.
Συνεχίζουμε με την Oλυμπία Τζώρτζη. Έχοντας ως εφόδιο την εμπειρία αρκετών χρόνων σε αίθουσες τέχνης της Βιέννης και του Βερολίνου, η Ολυμπία επιστρέφει με την Callirrhoë (Καλλιρρόη) στον ομώνυμο δρόμο μεταξύ Ταύρου και Πετραλώνων στην Αθήνα. Ο ανεξάρτητος χώρος σύγχρονης τέχνης που δημιούργησε προσφέρει από το Νοέμβριο του 2020 έως σήμερα μια πλατφόρμα για καλλιτέχνες, στοχαστές και οποιονδήποτε ενδιαφέρεται να συμμετέχει σε συζητήσεις που αφορούν στα τρέχοντα ζητήματα. Με ένα πρόγραμμα εκθέσεων και δράσεων αρκετά συμπαγές η Callirrhoë γρήγορα απέκτησε τη δική της δυναμική κοινότητα φίλων και ακολούθων. Η Ολυμπία Τζώρτζη μας εξηγεί:
“Αν κάποιος μου έλεγε πριν από δυο χρόνια ότι μετά από δεκατέσσερα χρόνια στο εξωτερικό, θα άφηνα τη δουλειά μου για να γυρίσω στην Ελλάδα και να ανοίξω το δικό μου εκθεσιακό χώρο/ γκαλερί , θα τον κοίταζα το λιγότερο περίεργα. Και όμως η Callirrhoë, όπως αποκαλύπτει και το όνομά της – η καλή ροή, κάτι που αναβλύζει όμορφα – δημιουργήθηκε με τόσο φυσικό τρόπο, σαν να υπήρχε πάντοτε εκεί και απλά να μην την βλέπαμε. Και κάπως έτσι πέρασαν ήδη αυτά τα δυο χρόνια από τη δημιουργία της.
Όλοι μου οι φίλοι με ρωτούσαν και πως είναι που γύρισες πίσω; Και εγώ με πλήρη ηρεμία τους απαντούσα μα δε γύρισα πίσω. Έχοντας το χώρο στην Αθήνα και πλαισιώνοντας το με ένα πολύ συγκεκριμένο κοινωνικοπολιτικό, και ενδεχομένως ερευνητικό, πρόγραμμα που πάντοτε ήθελα να έχω την ελευθερία
να υλοποιήσω, δεν αισθάνθηκα ότι έφυγα από κάπου για να πάω κάπου άλλου. Ήταν και είναι μια τόσο φυσική κίνηση που πηγάζει από μέσα μου, που θεωρώ πως η Callirrhoë μπορεί να υπάρξει παντού και πουθενά.
Σε άλλα νέα: Athens Art Scene – The New Visionaries: Πάνος Φουρτουλάκης
Η Αθήνα σαν τόπος βέβαια έχει ιδιαίτερη σημασία για εμένα. Μεγαλώνοντας τα πρώτα χρόνια της ζωής μου στο κέντρο της Αθήνας, στην οδό Πατησίων οι δικές μου αναμνήσεις περιστράφηκαν γύρω από τη γλυπτική, τις γεμάτες κόσμο πλατείες της Κυψέλης και τις πολυκατοικίες με τα μπαλκόνια, oπου ο ορίζοντας δεν χάνεται ποτέ. Ο ίδιος ο “τόπος” με έμαθε να θέτω ερωτήματα ως προς το πως επηρεάζεται η κοινωνία από την τέχνη και ως προς το πώς ενισχύει έναν συλλογικό τρόπο σκέψης”.
Μπορείς κι εσύ να “ξεφυλλίσεις” το τεύχος 132 του περιοδικού ΟΖΟΝ ηλεκτρονικά πατώντας εδώ.
Ακολούθησε την Ολυμπία Τζώρτζη στο Instagram.
Φωτογραφίες: Yria Tamari
Boηθός φωτογράφου: Yiouli Itskou