Η χρήση της τεχνολογίας της θερμικής απεικόνισης του Γάλλου φωτογράφου, Antoine d’Agata, του επιτρέπει να οπτικοποιήσει την «ουσία της ανθρωπότητας» σε ένα ντοκιμαντέρ σχετικά με τους δρόμους και τα νοσοκομεία της Γαλλίας όταν η πανδημία ήταν στο αποκορύφωμά της.
Ο μεγάλος Αμερικανός συγγραφέας του 19ου αιώνα, Henry James, αναφέρει στη νουβέλα του 1893, The Middle Years: «Μια δεύτερη ευκαιρία – αυτή είναι η αυταπάτη. Δεν υπήρχε ποτέ μία μόνο. Δουλεύουμε στο σκοτάδι – κάνουμε ό,τι μπορούμε – δίνουμε ό,τι έχουμε. Η αμφιβολία μας είναι το πάθος μας και το πάθος μας είναι το καθήκον μας. Τα υπόλοιπα είναι η τρέλα της τέχνης». Έχοντας αυτά τα λόγια στο μυαλό του, ο Γάλλος φωτογράφος αποφάσισε να απαθανατίσει με την κάμερα θερμικής απεικόνισης τον κορονοϊό στους δρόμους και τα νοσοκομεία της Γαλλίας.
Όλη αυτή η ένταση του συναισθήματος και των ηθών, που ο James διατυπώνει, είναι κάτι που σχετίζεται άμεσα με το d’Agata. «Δεν δουλεύω απλά – βρίσκομαι συνέχεια σε μια υπαρξιακή κρίση, προσπαθώ να δημιουργήσω μια αυτόνομη και σχετική θέση». Για τον φωτογράφο, η πανδημία δεν ήταν τόσο ευκαιρία για προβληματισμό, όσο για δράση. «Δεν μπορώ να συζητήσω την ιδέα της δημιουργικότητας χωρίς να ασχοληθώ με την ευθύνη», εξηγεί ο d’Agata για την ισχυρή ηθική υποχρέωση που αισθάνθηκε να είναι έξω στην κοινότητα, δουλεύοντας. Σίγουρα, τα λόγια του James αποτέλεσαν πηγή δύναμης για αυτόν κατά τη διάρκεια αυτής της υπεράνθρωπης προσπάθειας.
Ο D’Agata δεν θέλει να μιλάει συγκεκριμένα για την αισθητική όταν αναφέρεται στην τέχνη του. Για αυτόν, είναι περισσότερο να βρεις την σωστή οπτική γλώσσα για να διηγηθείς μια ιστορία. «Δεν είναι φαντασία ή δημιουργικότητα. Είναι η αναγκαιότητά της. Χρησιμοποιώ πολλές διαφορετικές μεθόδους για να προσπαθήσω να κατανοήσω την πραγματικότητα», αναφέρει ο ίδιος. Προς το παρόν, το ντοκιμαντέρ με θέμα τον COVID-19 βασίζεται στην χρήση της κάμερας θερμικής απεικόνισης. Είναι ένα εργαλείο που χρησιμοποίησε για πρώτη φορά για να αποτυπώσει τις τελετές διάφορων θρησκευτικών κοινοτήτων στο Παρίσι, για ένα project του Magnum Live Lab σχετικά με την επέτειο των τριών ετών από την επίθεση στο Bataclan, τον Νοέμβριο του 2018. Με την χρήση αυτής της κάμερας θέλει να μειώσει το ανθρώπινο στοιχείο και να το παρουσιάσει ως μία πηγή θερμότητας, ως μία ουσία της ανθρωπότητας, απογυμνωμένη από κάθε πολιτιστική ιδιαιτερότητα.
Ο τίτλος του φωτογραφικού ντοκιμαντέρ του, με θέμα τον COVID-19, «I’m starting to feel the pain», προέκυψε μετά από δύο ολόκληρους μήνες στους δρόμους γαλλικών πόλεων αποτυπώνοντας την πανδημία και όταν επέστρεψε εξουθενωμένος στο γραφείο του στο Παρίσι, παραδέχθηκε ότι: «Αρχίζω να νιώθω τον πόνο».
Ο D’Agata είναι ένας πολύ δραστήριος άνθρωπος που το αρέσει να μοιράζεται την ομορφιά της τέχνης του με το κοινό. Έχει συμμετάσχει σε αρκετά workshops, έχει εκδώσει photobooks, ενώ μοιράζεται την καθημερινότητά του ανάμεσα στην δουλειά του και την οικογένειά του.
Σύμφωνα με τον ίδιο, θα πρέπει να έχει τραβήξει πάνω από 10.000 φωτογραφίες για το φωτογραφικό του project.
Όσο για τον αντίκτυπο που θα έχει αυτή η κρίση στην τέχνη του, ο D’Agata πιστεύει πως μεγαλύτερο πρόβλημα θα έχουν οι φωτογράφοι ως άνθρωποι παρά η ίδια η βιομηχανία. Κάνοντας αναφορά στον φιλόσοφο Giorgio Agamben, θεωρεί πως όλο αυτό είναι ένας συνεχής, αόρατος οικονομικός πόλεμος που οι συνέπειες αυτού είναι πιθανώς χειρότερες από τον ίδιο τον ιό. Προς το παρόν, θέλει να συνεχίσει αυτό το ντοκιμαντέρ, ελπίζοντας να αποκτήσει πρόσβαση στο μετρό και στα νοσοκομεία της Νανσί και της Μασσαλίας, φωτογραφίζοντας μέρη που είναι στην πρώτη γραμμή της πανδημίας, εκεί που γίνεται πραγματική δουλειά.
Με πληροφορίες από magnumphotos.com