Ακόμη κι αν δεν αγαπάς ιδιαίτερα τα ταξίδια, σίγουρα έχεις ονειρευτεί έστω μία φορά να χάνεσαι στους δρόμους της Νέας Υόρκης, ανακαλύπτοντας έναν διαφορετικό κόσμο σε κάθε στροφή. Το «μεγάλο μήλο», η πόλη με τα χίλια πρόσωπα έχει κάτι για όλους, από το ιστορικό παρελθόν της, μέχρι το πολυσυλλεκτικό παρόν.
Ένας από τους κατοίκους της, ο Keith Taillon, φέρνει αυτό το ξεχωριστό, μαγικό σύμπαν στον κόσμο του Instagram. Στο προφίλ του, keithyorkcity, μπορείς να ανακαλύψεις άγνωστες πτυχές της αμερικανικής μητρόπολης, αλλά και να εξερευνήσεις θέματα πολιτισμού, Ιστορίας και αρχιτεκτονικής. Πώς έφτασε όμως αυτό το εγχείρημα να μετρά 19 χιλιάδες ακολούθους;
Όπως αναφέρει ο Keith σε συνέντευξη που παραχώρησε στο Surface Magazine, η ιστορία μας ξεκινάει στο τέλος του 2019. Ήταν εκείνη η άχαρη περίοδος μεταξύ Χριστουγέννων και Πρωτοχρονιάς, όταν αποφάσισε να περπατήσει και τα 14 μίλια του Μανχάταν για να εκτονώσει κάπου την ενέργειά του. Με το ξεκίνημα του 2020, υποσχέθηκε στον εαυτό του να περπατήσει κάθε τετράγωνο της Νέας Υόρκης μέσα στη χρονιά – και μετά, κορονοϊός. Οι περιπλανήσεις έγιναν γι’ αυτόν ένα είδος μηχανισμού διαχείρισης της πρωτοφανούς κατάστασης. Αποτέλεσμα όλων αυτών; Η δημιουργία του απόλυτου Instagram account για νεοϋορκέζικο storytelling.
Με μια ματιά στις δημοσιεύσεις του Keith, μπορείς να ανακαλύψεις ιστορίες για τα υπεραιωνόβια δέντρα της πόλης, think pieces για τους ουρανοξύστες ή μίνι αφιερώματα σε σημαντικές προσωπικότητες. Για κάθε post του που εμπεριέχει ιστορικά στοιχεία, ο Keith ανατρέχει σε αξιόπιστες πηγές, όπως η Δημόσια Βιβλιοθήκη της Νέας Υόρκης ή οι New York Times.
Σκοπός του είναι να προστατέψει το παρελθόν από τη λήθη, καθώς και να εμπνεύσει όσους τον διαβάζουν για ένα καλύτερο μέλλον. «Θέλω οι άνθρωποι να καταλάβουν και να εκτιμήσουν το παρελθόν ώστε να μπορούν να παίρνουν ενημερωμένες αποφάσεις για το μέλλον» λέει. Πιστεύω πως είμαστε αντιμέτωποι με το ξεκίνημα μιας νέας εποχής για την Ιστορία της Νέας Υόρκης […] Η Ιστορία μου λέει πως όσο επώδυνα κι αν είναι όλα αυτή τη στιγμή, μπορώ να είμαι αισιόδοξος πως έρχονται καλύτερες μέρες».
Από τη Μαργαρίτα Κούτρα