O Antony Vaccarello συνεχίζει τη σεξουαλική του επανάσταση στο Saint Laurent, κάνοντας την πρώτη καμπάνια με συλλογή που υπογράφει ο ίδιος για τον γαλλικό οίκο. Την φωτογράφιση ανέλαβε η Collier Schorr, και πρωταγωνίστριες είναι οι Yasmin Wijnaldum, Freja Beha Erischen, Binx Walton και Lexi Boling.
Η κατεύθυνση αυτή του Vaccarello φάνηκε ήδη από το πρώτο fashion film που παρουσίασε μερικές βδομάδες πριν, στο οποίο ουσιαστικά μας δίνει μια πιο καθαρή εικόνα της νέας ανδρικής συλλογής του οίκου, με δημιουργίες όπως το εφαρμοστό μαύρο κοστούμι και το τούλινο διαφανές μαύρο πουκάμισο. Στη γυναικεία, άκρως NSFW καμπάνια, η γυναίκα SAINT LAURENT δε φαίνεται ακριβώς δυναμική.
Μπορεί ο Yves Saint Laurent στα late ’70s νά έκανε με τον Helmut Newton ακόμα και ολόγυμνες καμπάνιες στα κακόφημα στενά του Παρισιού, ωστόσο το γυναικείο του πρότυπο ήταν πάντα δυναμικό. Αντίθετα, στην τελευταία καμπάνια του οίκου η γυναίκα φαίνεται να γίνεται υποχείριο, προσπαθεί με κάθε τρόπο να τραβήξει την προσοχή ενός άντρα.
HEDI SLIMANE VS ANTONY VACCARELO
Τα τρία τελευταία χρόνια , από τότε, δηλαδή , που ανέλαβε τα ηνία του οίκου o Hedi Slimane , μέχρι και λίγους μήνες πριν, όπου αποχώρησε επίσημα, το brand είχε κάτι παραπάνω από διπλασιάσει τα έσοδα από τις πωλήσεις των προϊόντων του. Ωστόσο, ο Hedi Slimane στη πρώτη Απριλίου 2016 αφήνει τη θέση του creative director στον γαλλικό οίκο, λόγω της αποτυχίας τους να συμφωνήσουν στην ανανέωση του συμβόλαιού του, και την θέση του παίρνει ο Antony Vaccarello (τον πρώην director του Versus Versace και του δικού του ομώνυμου brand).
Ο Slimane ξεκίνησε να εργάζεται στον γαλλικό οίκο τον Μάρτιο του 2012- μετά την λήξη της οκτάχρονης θητείας του Stefano Pilati- και από την αρχή έδειξε σχεδόν προκλητικά τη διάθεσή του να αλλάξει καθολικά το πρότυπο της εταιρίας: αφαίρεσε το Yves από το brand name, καθιέρωσε την grunge & rock ως την βασική κουλτούρα του Saint Laurent, με το δέρμα και το denim να κυριαρχούν, και τοποθέτησε το άτομο που φοράει τα ρούχα του σε ένα κακόφημο club του Los Angeles. Μέσα από αυτή του την ενέργεια μπορεί να απέκτησε πραγματικά φανατικούς οπαδούς, ωστόσο δεν ήταν λίγοι αυτοί που εναντιώθηκαν. Χαρακτηριστικό παράδειγμα η Suzy Menkes, της οποίας η κριτική για το ντεπούτο του Slimane ήταν αρκετά προσβλητική. Και ενώ είναι λογικό να μην αρέσει σε όλους, υπάρχουν κάποιοι σχετικά αντικειμενικοί παράγοντες που χαρακτηρίζουν τη λήξη της συνεργασίας με τον Saint Laurent ορθή. Είναι επικίνδυνο να αλλάζει η ιστορία ενός οίκου σε ένα βράδυ, και μάλιστα σε πολύ θεμελιώδη ζητήματα: ο Yves Saint Laurent ήθελε τη γυναίκα του πάντα δυναμική, κομψή, να ψυχαγωγείται στο πιό καλόφημο μαγαζί του Παρισιού. Όχι, ο Slimane δεν μας τοποθετεί σε ένα club που συχνάζει η αφρόκρεμα της γαλλικής πρωτεύουσας, αλλά στη “δική του πατρίδα, τον δικό του παράδεισο”, όπως ο ίδιος λέει, το Los Angeles. Και για σκηνικό επιλέγει έναν δρόμο που ίσως μοιάζει με την Sunset Strip, το κοσμοπολίτικο σημείο γεμάτο εστιατόρια, rock clubs, κατακλισμένα από την επιθυμία των ανθρώπων για σαρκική επαφή. Και την επαφή αυτή το μοντέλο του Slimane είναι έτοιμο να την ικανοποιήσει. Τώρα, τη γυναίκα του Saint Laurent δεν την ενδιαφέρει να είναι στυλάτη. Θέλει να προκαλεί. Φοβάται την αδιαφορία. Την ενδιαφέρει να τραβά όλα τα ανδρικά βλέμματα πάνω της: βαθιά ντεκολτέ, φορέματα με επικίνδυνα κοντά μήκη, διαφάνειες που αφήνουν ακάλυπτο το στήθος, πάντα σε ψηλοτάκουνα peep toe.
Με βάση αυτά, ίσως να ήταν αναγκαία μία αλλαγή στον οίκο. Αλλά η αλλαγή αυτή πρέπει να σχετίζεται όχι με την εξέλιξη του έργου του Slimane, αλλά με την επιστροφή στο αρχείο (ή έστω τον συνδυασμό των δύο). Ο Anthony Vaccarello μέσα από τη δουλεία του στον Versus Versace, βάδιζε στα ίδια μονοπάτια με αυτά του Slimane, έτσι και η δουλειά του για τον Saint Laurent είναι σχεδόν η συνέχεια της ιδέας του προκάτοχού του. Αλλά ο Slimane, αυτό που κάνει το κάνει τέλεια. Δεν υπάρχει καλύτερος Slimane από τον Slimane.