Πολλοί γνωρίζουν το όνομά της, ελάχιστοι όμως ξέρουν ποια ήταν η Anna Piaggi. Πολλοί τη συνδέουν με το εκκεντρικό στιλ της που παραπέμπει σε κλόουν, χάρη στα μπλε μαλλιά της, στο πολύ έντονο make up και στο συνδυασμό vintage και μοντέρνων ρούχων που φορούσε. Γι’ αυτό και το παρατσούκλι της ήταν “the walking museum”(«το κινούμενο μουσείο»).
Οι πρώτες της επιρροές
Η μεγάλη σχεδιάστρια και δημοσιογράφος μόδας γεννήθηκε στις 22 Μαρτίου 1931 στο Μιλάνο. Προερχόταν από οικογένεια ακαδημαϊκών. Ο πατέρας της πέθανε όταν εκείνη ήταν 7 χρονών. Αργότερα την έστειλαν σε οικοτροφείο, αλλά, επειδή της φάνηκε πολύ αυστηρό, αποφάσισε να σταματήσει και να δουλέψει ως εσωτερική νταντά για να ταξιδεύει και να μαθαίνει ξένες γλώσσες.
Ξεκίνησε ως μεταφράστρια στην εταιρεία εκδόσεων Mondadori, όπου γνώρισε τον σύζυγό της. Ο Alfa Castaldi, τη σύστησε σε περιοδικά και εκδότες και χάρη σε αυτόν ξεκίνησε να γράφει στο ιταλικό γυναικείο περιοδικό Arianna τη δεκαετία του ‘60. Αργότερα συνέχισε στην ιταλική Vogue και το 1980 έγινε αρχισυντάκτρια στο περιοδικό μόδας Vanity.
Το 1988 σχεδίασε τις διπλές σελίδες, τις γνωστές DPs (double-page spreads) της ιταλικής Vogue, ώστε να δώσει περισσότερη καλλιτεχνική έκφραση με μοντάζ φωτογραφιών και κειμένων, σε συνεργασία με τον Luca Stoppini. Αυτές οι σελίδες γεμάτες ιδέες και εικόνες έχτισαν τη γνώση της Piaggi πάνω στη μόδα και την ιστορία τέχνης, κάτι που βοήθησε πολύ στις μετέπειτα επιρροές της ως σχεδιάστριας μόδας.
Το στιλ της
Σύμφωνα με την έκθεση που έγινε στο Victoria and Albert Museum στο Λονδίνο το 2006, η Anna Piaggi είχε μία τεράστια συλλογή ρούχων που περιελάμβανε 2.865 φορέματα, 932 καπέλα και 265 ζευγάρια παπούτσια! Η συγκεκριμένη έκθεση είχε 4000 επισκέπτες την ημέρα!
Οι εμφανίσεις της ήταν εκκεντρικές και δεν κυκλοφορούσε ποτέ με το ίδιο ρούχο δεύτερη φορά, όπως και χωρίς το μπαστούνι της. Πολύ συχνά τη συνέκριναν με την Marchesa Luisa Casati για τον ασυγκράτητο, θεατρικά εμπνευσμένο τρόπο που ντυνόταν.
O Karl Lagerfeld, ο Stephen Jones και o Manolo Blahnik ήταν πολύ καλοί φίλοι και συνεργάτες της Piaggi.
Μάλιστα, ο Jones της έκοψε τα μαλλιά το 1982 για να φτιάξει έναν καμβά, όπου ο σχεδιαστής καπέλων παρουσίαζε τις δημιουργίες του. «Τα καπέλα είναι φωτοστέφανα ευτυχίας», είχε πει η Anna Piaggi, προσθέτοντας «Τα καπέλα μου είναι τα κατοικίδιά μου». Λέγεται ότι μετά το 1980, δεν έφευγε ποτέ από το σπίτι της χωρίς καπέλο.
Ο Manolo Blahnik, ο οποίος είχε σχεδιάσει πολλά από τα παπούτσια της, δήλωσε ότι «η Anna Piaggi είναι η μόνη με την εξουσία στα frocks σε αυτόν τον κόσμο». Η Piaggi συμπεριελήφθη πολλές φορές στη Διεθνή Λίστα των Best Dressed και εισήχθη στο Hall of Fame το 2007.
Οι εμφανίσεις της
Η Anna Piaggi εμφανίστηκε στο ντοκιμαντέρ Bill Cunningham New York του φωτογράφου μόδας Bill Cunningham, των New York Times.
Η ζωή και η καριέρα της παρουσιάστηκαν, ωστόσο, με μεγαλύτερη λεπτομέρεια στην ταινία Anna Piaggi: Una Visionaria della Moda, σε σκηνοθεσία της Alina Marazzi.
Ο φίλος της, Karl Lagerfeld, τον οποίο γνώρισε το 1974, της αφιέρωσε το βιβλίο Anna-Cronique.
Ο ανιψιός της, Stephano Piaggi, είναι πρόεδρος της Associazione Culturale Anna Piaggi.
Η προσωπική της ζωή
Το 1962, η Anna Piaggi παντρεύτηκε τον φωτογράφο Alfa Castaldi στη Νέα Υόρκη. Εκείνος πέθανε το 1995 ενώ η σχεδιάστρια αρκετά χρόνια αργότερα, το 2012 στο Μιλάνο, σε ηλικία 81 ετών.
Ο Stefano Gabbana, των Dolce & Gabbana, θρήνησε για το θάνατό της, όπως και πολλοί celebrities στην Ιταλία, στο Λονδίνο και στη Νέα Υόρκη. Κατά τη διάρκεια της 50ετούς καριέρας της, η Anna Piaggi, έγινε το σύμβολο της υπερβολής στην υψηλή μόδα.
Από την Κατερίνα Χλιάρα