Από το editorial ‘She is going to get you’, στο Μιλάνο.
Kείμενο: Δανάη Αλάσκα/ Φωτογραφία: Jovanka Savic
Σε κοιτάζω. Προσπαθώ να μείνω ακίνητη. Θυμάμαι μου είχες πει κάποια στιγμή πως είμαι όμορφη όταν είμαι ακίνητη. Βήμα δεν έχω κάνει από τότε και τώρα πονάω κάπως. Το στόμα μου είναι μισάνοιχτο. Κοίταξέ με, ποζάρω. Μπορώ να φωνάξω, να εκπλαγώ, να θυμώσω. Μόνο που δεν αποφασίζω εγώ. Εσύ μόλις που φαίνεσαι. Ασφαλής και προστατευμένος. Κρατιέμαι από το σκαμπό για να μην πέσω κι εσένα σου λείπει η ένταση. Κάποιος μου πειράζει τα μαλλιά και γελάω. Συνήθως μας πειράζουν τα μυαλά και αυτό δεν είναι καθόλου αστείο. Όταν σταματώ να ποζάρω βγαίνω έξω στην πόλη, καπνίζω, χορεύω και μεγαλώνω. Τον τευλευταίο καιρό λες κάτι χαζομάρες για τα ρούχα μου που είναι πολύ χρωματιστά και με φαντάζεσαι ασπρόμαυρη, σαν ακτινογραφία.