Κείμενο: Δανάη Αλάσκα
Η φωτογράφος Corinne Day πέθανε στο τέλος του Αυγούστου. Η Day αγαπούσε τις εικόνες που έμοιαζαν με την πραγματικότητα. Η ωμότητα μιας καθημερινότητας γεμάτης ματαιώσεις και η πλήξη μέσα σε ακατάστατα διαμερίσματα συνήθως προλόγιζε το πέρασμα στη φύση και ατελείωτες ονειροπολήσεις κάτω από δέντρα. Σήμερα που η νοσταλγία μιας εποχής περισσότερο κανονικής γίνεται όλο και πιο έντονη εκείνες οι φωτογραφίες μπορεί να είναι αυτό στο οποίο χρειάζεται να επιστρέψουμε. Και ίσως να αποτελούν μια κάποια λύση, τουλάχιστον για όσους αντέχουν να βλέπουν τα αστέρια να πέφτουν ξανά και ξανά.
Στα 80s η Vogue προτείνει το powerdressing. Βάτες, υπερβολικό ρουζ, μαλλιά με περμανάντ και είμαστε έτοιμοι να κατακτήσουμε τη μεγαλούπολη. Μια δεκαετία όπου στις σελίδες των μεγάλων περιοδικών μόδας όλοι ποζάρουν σαν επιτυχημένοι γιάπηδες. Το να φοράει κανείς σακάκι είναι αδιαμφισβήτητα καλό, το να φοράει ολόκληρο κοστούμι είναι ακόμα καλύτερο.
Vogue 1993: ένα κοντό αναιμικό κορίτσι με ξεπλυμένα χαρακτηριστικά, ανύπαρκτο στήθος και κάπως πλακουτσωτή μύτη φωτογραφίζεται φορώντας βολικά εσώρουχα. Είναι το πρώτο editorial της Corinne Day για τη Vogue με τίτλο ‘Under Exposure: what to wear beneath effort-free clothes’ και το κορίτσι είναι η Kate Moss. Κάπως έτσι προκύπτει ο όρος heroin chic και το grunge αρχίζει, όχι μόνο να πληρώνει το νοίκι σε μοντέλο και φωτογράφο, αλλά κάνει το γκλάμουρ της προηγούμενης περιόδου να μοιάζει κενό από κάθε νόημα.
Το γκλάμουρ στην πραγματικότητα έχει ‘σπάσει’ τρία χρόνια πριν, στις σελίδες ενός περιοδικού που καμία σχέση δεν έχει με τη Vogue. Tο 1990 το ‘The Face’ εμπιστεύεται την αυτοδίδακτη Corinne Day και εκείνη επιλέγει τη δεκαπεντάχρονη Moss. Στο ‘The Third Summer Of Love’ η Corinne Day μεταμορφώνει το μοντέλο της σε πραγματικό κορίτσι παίζοντας με εκείνο το αμήχανο χαμόγελο που αποκαλύπτει μια σειρά από στραβά δόντια. Η Day κάνει μόδα χωρίς να νοιάζεται για τα ρούχα, αλλά θέλει να ‘πιάσει’ τη στιγμή, το συναίσθημα, την πραγματικότητα. Σαν να κάνει μόδα και ντοκιμαντέρ μαζί.
Με τις φωτογραφίες αυτές η Day πραγματοποιεί μια επιστροφή. Μια επιστροφή στα βασικά και στη συνέχεια όλα μοιάζουν περισσότερο απλά, σαν να υπήρχαν από πάντα. Η αγριότητα φλερτάρει με την ανία, η γύμνια είναι εκεί χωρίς να προκαλεί, η τηλεόραση παραμένει κλειστή, το διαμέρισμα είναι γεμάτο άδεια κουτάκια μπύρας. Στο επόμενο κάδρο το μοντέλο με τα στραβοπατημένα παπούτσια, παραμένει ημίγυμνο αλλά ονειροπολεί κάτω από δέντρα (England’s Dreaming, The Face). Η Corinne Day επιστρέφει στο δάσος έχοντας, δευτερόλεπτα πριν, δει την πόλη όπως ακριβώς είναι, γι’ αυτό και οι εικόνες της μοιάζουν να βρίσκονται μετέωρες ανάμεσα στο πραγματικό και στο μη πραγματικό. Κάθε φωτογραφία είναι μια απόπειρα να ταιριάξουν τα βασικά συστατικά δύο κόσμων. Σαν ένα πείραμα. Σαν να χάνεσαι στους δρόμους της πόλης και να πατάς αποτσίγαρα και την επόμενη στιγμή να βρίσκεσαι πάνω σε ένα δέντρο φορώντας ινδιάνικα φτερά στο κεφάλι.
Link: corinneday.co.uk