Η Αυστραλία, μέσα από τη νοσταλγική, αναδρομική προσέγγιση του Lee, φαίνεται να αποτέλεσε την πηγή έμπνευσης της συλλογής του ερχόμενου χειμώνα: Μία αναδρομή με στόχο να ανακαλύψει τις ρίζες του. Καταφέρνοντας να αποσπάσει τις καλύτερες κριτικές από προηγούμενες συλλογές εμπνευσμένες από τα χαρακτηριστικά μέρη της αυστραλιανής ηπείρου – άλλοτε από την περίφημη όπερα του Σίδνευ και άλλωτε από τον Bondi πολιτισμό-, αυτή τη φορά αλλάζει προσανατολισμό και μας ταξιδεύει στα τέλη του 18ου αιώνα και τους Βρετανούς αποίκους που στάλθηκαν στη δυτική πλευρά της Αυστραλίας.
Αν σκεφτεί κανείς πως πριν τη φετινή του συμμετοχή στη Νέα Υόρκη, ο Lee παρουσίαζε τις συλλογές του αποκλειστικά στο London Fashion Week, θα δικαιολογήσει αυτή την επιρροή. Το γυναικείο πρότυπο που πλάθεται έχει αρκετά ανδρόγυνα στοιχεία και βασίζεται στον μινιμαλισμό, με τις απλές γραμμές και τα αυστηρά κοψίματα να κυριαρχούν. Καθώς η επίδειξη προχωρούσε, αυτό κατέληξε να είναι εν μέρη αλήθεια. Φαίνεται πώς ο Lee χωρίζει τη γυναικεία προσωπικότητα σε δύο μέρη: τις σοβαροφανείς δημιουργίες, διαδέχονται αυτές με τις θηλυκές αναφορές, τα ζωντανά χρώματα και τα εξειδικευμένα υφάσματα. Μάλιστα, για πρώτη φορά χρησιμοποιεί το πλισέ, υποδηλώνοντας τη διάθεσή του να προβληματίσει το κοινό με τον διχασμό του. Και ενώ είναι κάτι καινούργιο για τον Lee, δεν μπορεί να πει κανείς με σιγουριά πως είναι και κάτι πετυχημένο. Σημασία έχει ότι με τη συλλογή του αυτή τολμά χωρίς, ωστόσο, να ξεχνά τη σχεδιαστική του βάση: ο Dion εκπροσωπεί πάντα τον φουτουρισμό, σε συνδυασμό με την ιδιόμορφη προσέγγιση της κομψότητας.
Κείμενο: Λάζαρος Τζοβάρας
[slideshow_deploy id=’44717′]