Η Creative Director του Eco Age, Livia Firth, ξεκίνησε το Green Carpet Challenge που ζητά από τους κορυφαίους σχεδιαστές να ντύνουν τις διασημότητες στο κόκκινο χαλί με ρούχα που είναι φιλικά προς το περιβάλλον και κοινωνικά υπεύθυνα. Πρόσφατα μίλησε στο CNN για τις ανησυχίες της, αλλά και για τους στόχους του GCC.
Μία από τις κύριες ανησυχίες της είναι οι “μισθοί φτώχειας” που καταβάλλονται στους εργαζόμενους στις αναπτυσσόμενες χώρες οι οποίοι φτιάχνουν τα ρούχα που πωλούνται στα καταστήματα μόδας στη Δύση. “Στο Μπαγκλαντές βλέπεις γυναίκες που εργάζονται 12-16 ώρες την ημέρα για να παράγουν τα ρούχα μας, σε εργοστάσια που έχουν μπάρες στα παράθυρα και φύλακες στις θύρες”. Ο κατώτατος μηνιαίος μισθός στο Μπαγκλαντές είναι $68.
Η Firth λέει ότι οι μισθοί διατηρούνται σε χαμηλά επίπεδα από την τεράστια αγοραστική δύναμη ταχείας των οίκων μόδας, που θέλουν ρούχα που είναι φθηνά και γρήγορα να παραχθούν. “Οι εταιρείες fast fashion είναι σαν έμποροι ναρκωτικών: πηγαίνουν σε αυτές τις χώρες στις οποίες υπόσχονται εκατομμύρια λόγω της φτώχειας, παίρνουν την επιχείρηση και στη συνέχεια, τη στιγμή που θα ξεκινήσει η παραγωγή στη χώρα αυτή αρχίζουν να πιέζουν τις τιμές προς τα κάτω”.
Στο συνέδριο Trust Women, που πραγματοποιήθηκε στο Λονδίνο στις 17-18 Νοεμβρίου, η Firth ανακοίνωσε μια “μελέτη πρωτοποριακή για να καθοριστούν οι νομιμότητες για ένα παγκόσμιο πρότυπο για τους μισθούς”. To έγγραφο που θα δημοσιευθεί τo Μάιο του 2016 θα καθορίσει τa νομικά θεμελιώδη δικαιώματα για ένα αξιοπρεπές βιοτικό επίπεδο σε όλα τα σύνορα.
Ένας άλλος στόχος της οργής της, είναι ο τρόπος με τον οποίο τα ρούχα έχουν γίνει μίας χρήσης. Κύριο αίτιο αυτού του φαινομένου είναι τα καταστήματά τα οποία παρουσιάζουν διάφορες συλλογές κάθε μήνα, σε χαμηλές τιμές, που μπορούν να διατηρηθούν μόνο με χαμηλά ημερομίσθια για τους ανθρώπους που κάνουν τα ρούχα. Ως απάντηση σε αυτόν τον εθισμό, την εκστρατεία #30wears, η οποία ζητά να δεσμευτούν οι άνθρωποι να φορούν ρούχα τουλάχιστον 30 φορές.
“Λοιπόν, πώς μπορούμε να πούμε στη γυναίκα στο Βιετνάμ, την Καμπότζη και το Μπαγκλαντές ότι εμείς πραγματικά ξέρουμε ότι υπάρχει και νοιαζόμαστε γι ‘αυτήν; Έτσι, όταν αγοράζουμε κάτι, ας το φορέσει τουλάχιστον 30 φορές, προς τιμήν της.”