Ένας οίκος που ενώ παρουσιάζει μία συλλογή σε ένα ομολογουμένως ξένο για αυτόν περιβάλλον, ταυτόχρονα δίνει την εντύπωση πως γεννήθηκε εκεί. Η CHANEL δεν επηρεάστηκε απλώς από την Seoul, έγινε ένα με αυτήν. Και υπήρχαν πολλοί λόγοι που κατέστησαν αυτή την αντίφαση απολύτως λογική. Από την δημιουργική άποψη, η Κορέα προσφέρει στον Lagerfeld μία αδέσποτη έμπνευση, τόσο σύγχρονη, που δύσκολα θα μπορούσε να βρει αλλού. «Δεν έχω καμία ιδέα για το τί είναι τελικά πρακτικό σε αυτόν τον τόπο, και αυτό με γεμίζει ελευθερία”, τόνισε στα παρασκήνια. Και ενώ δεν μπήκε στη διαδικασία να σκεφτεί πρακτικά, σε πολλές περιπτώσεις το κατάφερε: τα sober little jackets, τα πλισέ φορέματα, τα χαμηλά παπούτσια και τα φαρδιά παντελόνια φαίνονται τόσο άνετα, σαν αυτός να ήταν ο αυτοσκοπός του.
Από πολιτιστική άποψη, η Seoul έδεσε απόλυτα με τον Candy Shop χαρακτήρα, που ήταν και η κεντρική ιδέα της συλλογής. Στην πραγματικότητα, η τοπική κοινότητα δεν συνέδεσε το show με ένα Candy Shop, αλλά με την K-pop κουλτούρα (Ο όρος χρησιμοποιείται κυρίως για να περιγράψει διάφορα είδη εμπορικής ποπ μουσικής της Νότια Κορέας). Μία κουλτούρα οίδιον της Νεότερης ιστορίας τους, που διασταυρώθηκε με αυτή της Chanel: το μήκος στα παντελόνια των μοντέλων σταματά ψηλά (διευκολύνει την κίνηση στις K-pop τραγουδίστριες) και τα μαλλιά τους κρύβονται κάτω από ένα μεγάλο “καπέλο” από πλεκτά μαύρα μαλλιά, μια αναφορά στην κορεατική παράδοση. Και φυσικά το έντονο χρώμα και το αίσθημα ενθουσιασμού, δύο χαρακτηριστικά που υπήρχαν διάχυτα στο νεο-φουτουριστικό Dongdaemum Design, το πολιτιστικό κέντρο της Seoul.
Και Φυσικά, τα παραπάνω οδηγούν στην αναπόφευκτη επιχειρηματική προοπτική: Το κοινό της Κορέας, και κυρίως αυτό που παρακολούθησε το show, αποτελεί σίγουρα και μέρος του αγοραστικού κοινού, τόσο της συγκεκριμένης συλλογής, όσο και γενικότερα του οίκου. Και αυτό, δεν είναι κάτι που συναντάμε πρώτη φορά στην πολιτική του Lagerfeld. Πέρυσι, παρουσίασε την Cruise συλλογή του στο Dubai, με αναφορές από τις χρονικές ενδυμασίες των Ηνωμένων Αραβικών Εμιράτων και τις κοινωνικές συνήθειες του λαού τον περασμένο αιώνα. Με αυτόν τον τρόπο, διευρύνει τα όρια της Chanel, δημιουργώντας ταυτόχρονα και το νέο της λεξιλόγιο.
Και αν πράγματι αυτός είναι ο τρόπος που διαμορφώνεται το νέο Chanel λεξιλόγιο, τί σχέση έχει με την ιστορία του οίκου; Και αν δεν έχει καμία σχέση, τι συνέπειες δημιουργεί αυτό; Eάν αυτή τη συλλογή τη δημιουργούσε η Coco Chanel, καταρχάς δεν θα επέλεγε την Κορέα, καθώς είναι μία χώρα με φιλοσοφία αρκετά αντίθετη με το πολύ συγκεκριμένο, αυστηρό πρότυπο που δημιουργούσε. Επίσης, ποτέ δε θα μπορούσε να σχεδιάσει, έχοντας στο μυαλό της ένα κοινό τόσο μικρό σε ηλικία. Είναι ξεκάθαρο πως ο Lagerfeld δουλεύει πάνω στην νεαρή, μοντέρνα γυναίκα, που θέλει να αισθάνεται όμορφη μέσα στο ρούχο της. Όμορφη αλλά καθόλου δυναμική• αυτή είναι και η ειδοποιός διαφορά Chanel και Lagerfeld.
Ανεξάρτητα, πάντως, από το θετικό ή αρνητικό αντίκτυπο για τον οίκο, είναι γεγονός πως ο Lagerfeld έχει τη μοναδική ικανότητα να εγκλωβίζεται κάθε φορά μέσα στην ιστορία που φτιάχνει, είτε αυτή αναπαραστά ένα κατεστραμμένο παλάτι του 18ου αιώνα για σκηνικό στο Grand Palais, είτε ένα σύγχρονο supermarket σο κέντρο του Παρισιού. Ίσως αυτός να είναι και ο τρόπος για να δένει και να λύνει μετά από κάθε show και τη Chanel, αφήνοντάς την εντέλει ανεπηρέαστη από το εκάστοτε concept. Με άλλα λόγια, δημιουργεί κάθε φορά μία νέα ταυτότητα της Chanel, που όμως μετά την εξαφανίζει, χωρίς να κρατάει τίποτα από αυτήν. Εξάλλου, όπως τόνισε και ο ίδιος “Στη Chanel δημιουργώ τα πάντα, γιατί θέλω το τίποτα”
Lazaros Tzovaras
