Με ανοιχτή επιστολή στην προσωπική του ιστοσελίδα μίλησε ο Jean Paul Gaultier. Η ζωή και το έργο του, καθώς και η επανάσταση στη μόδα από τους Γάλλους αντιπροσώπους του, αποτέλεσαν τα δύο βασικά του θέματα.
“Δεν φοίτησα σε σχολή μόδας. Έχω εναντιωθεί στην επίσημη εκπαίδευση από όταν ανακάλυψα ότι “δεν υπάρχει” Άγιος Βασίλης, επομένως όλα όσα έχω μάθει για τη μόδα προέρχονται από περιοδικά και φωτογραφίες. Θυμάμαι να είμαι δώδεκα χρονών και να βλέπω το Falbala του Jacques Becker, μια ταινία που απεικονίζει τη ζωή ενός σχεδιαστή τη δεκαετία του ’40 και την παραγωγή μιας επίδειξης μόδας. Το σόου είχε κίνηση, είχε θεατρικότητα και είχε ζωή. Έκανε τη φαντασία σου να οργιάσει. Έκτοτε παρακολουθώ και θαυμάζω σχεδιαστές που δημιουργούν μια αίσθηση δράματος. Eίμαι ιδιαίτερα περήφανος που κατάγομαι από τη Γαλλία, τον τόπο που γέννησε τόσους πρωτοπόρους σχεδιαστές. Αν και δεν πιστεύω ότι το στυλ είναι έμφυτο στους Γάλλους, δεν μπορεί κανείς να αμφισβητήσει το γεγονός ότι η σύγχρονη βιομηχανία μόδας απαρτίζεται κατά ένα μεγάλο ποσοστό από αυτούς. Από την αρχή μάλιστα η Γαλλία, και συγκεκριμένα το Παρίσι,έχει υπάρξει η καρδιά της μόδας, με μια μακρύτατη λίστα καινοτόμων που έχουν αλλάξει την οπτική του κόσμου για τα ρούχα, το σώμα και τον εσωτερικό κόσμο.
Και όσο ο κόσμος μικραίνει και η βιομηχανία παγκοσμιοποιείται, η ιστορία αυτή και η επιρροή της στην μόδα έχει μεγαλύτερη βαρύτητα από ποτέ. O πειραματισμός, η ποικιλία και η ποιότητα πηγάζουν από πολλά μέρη σήμερα αλλά εκείνοι οι οποίοι έθεσαν τις βάσεις για όλα αυτά, το έκαναν στην Γαλλία.
Ξεκίνησα να δουλεύω με τον Pierre Cardin όταν ήμουν 18 χρονών. Ήταν ένας από τους κορυφαίους καινοτόμους της βιομηχανίας. Πάντοτε τον θαύμαζα για την εκκεντρικότητα του. Εκφραζόταν τόσο ελεύθερα, μέσω των γεωμετρικών και συχνά αφηρημένων σχεδίων του. Η αισθητική του άλλωστε είχε επηρεαστεί από τα μαθήματα αρχιτεκτονικής που είχε παρακολουθήσει σε μικρή ηλικία, πριν τον κερδίσει η μόδα.
Υπάρχει βέβαια και ο Yves Saint Laurent, ο οποίος πάντοτε διέφερε από τους υπόλοιπους. Πρέσβευε την αλλαγή με έναν τρόπο σκανδαλώδη – τη σεξουαλική επανάσταση και την εξάπλωση των φιλελεύθερων ιδεών στη Γαλλία. Προσέγγισε την καινοτομία με έναν τρόπο μοναδικό, προωθώντας ένα ανδρόγυνο και ταυτοχρόνως αισθησιακό look.
Πάντοτε προσπαθούσα να δημιουργώ εξίσου αντισυμβατικά όπως οι προηγούμενοι στο χώρο μου. Ποτέ δεν με ενδιέφερε να ντύνω ακολουθώντας το κλασσικό και κομψό στυλ και συνειδητοποίησα –ευτυχώς νωρίς στην καριέρα μου- ότι αυτό που οι κριτικοί χαρακτηρίζουν ως chic, δεν είναι ένα και μόνο στυλ.
Η καριέρα μου ξεκίνησε στα μέσα της δεκαετίας του ’70. Εκείνη την περίοδο το Παρίσι είχε γίνει αρκετά πιο συντηρητικό. Η μόδα απείχε από αυτό που έβλεπε κανείς στις ταινίες: μετά την περίοδο των hippies τη δεκαετία του ’60, οι άνθρωποι έτειναν να ντύνονται πιο συντηρητικά, με λιγότερο περιπετειώδη διάθεση, αντικαθιστώντας κατά κάποιο τρόπο τη μόδα με κάτι πολύ πιο απλοϊκό.
Μετά τον Pierre Cardin, πήγα στον Jean Patou, σε ένα στούντιο πολύ παλιό που δεν υπάρχει καν σήμερα. Ήταν η επιτομή του παραδοσιακού Γαλλικού στυλ. Η θητεία μου εκεί με έκανε να αποφασίσω στη μετέπειτα καριέρα μου να πάω κόντρα κόντρα στα στερεότυπα, υπερασπιζόμενος μια πιο διευρυμένη ερμηνεία του τι είναι όμορφο και τι όχι.
Η πρώτη μου κολεξιόν το 1976 χαρακτηρίστηκε από πολλούς υπερβολικά αποκαλυπτική και για τεράστιο διάστημα ο Γαλλικός τύπος με αγνοούσε. “Παίζει παιχνίδια, αυτά δεν είναι κανονικά ρούχα”, έλεγαν. Φυσικά ήταν πραγματικά ρούχα, απλώς συνδυασμένα διαφορετικά. Ποιος λέει ότι δεν μπορεί κάποιος να φορέσει δερμάτινο μπουφάν με τουτού; Ποιος ισχυρίζεται ότι οι άντρες δεν μπορούν να είναι σέξι και ανδρόγυνοι; Οι νεότερες γυναίκες ανταποκρίθηκαν στο κάλεσμα μου, στο παιχνίδι που της καλούσα”
Ο Jean Paul Gaultier, το τελευταίο διάστημα έχει εγκαταλείψει τη Ready to wear σειρά του και παρουσιάζει μόνο τις Haute Couture του, δύο φορές τον χρόνο κατά τη διάρκεια του Haute Couture Week στο Παρίσι.