Προκλητικές, σεξουαλικές και έντονες. Έτσι θα μπορούσε να χαρακτηρίσει κανείς κάποιες διαφημίσεις γνωστών brand και οίκων. Γιατί ένα καλό marketing πολλές φορές χρειάζεται και λίγο κακό marketing.
Κανείς δεν ξέρει ποιοι είναι ακριβώς οι κανόνες του Advertising Standards Agency, αλλά σίγουρα κάποια πράγματα είναι τόσο εξώφθαλμα που δεν χρειάζονται επεξήγηση. Όπως η διαφήμιση του Tom Ford για το νέο αντρικό άρωμα που κυκλοφόρησε το 2007. Η καμπάνια φωτογραφήθηκε από τον εκκεντρικό Terry Richardson και καταλαβαίνουμε εύκολα γιατί απαγορεύτηκε. Ένα γυμνό μοντέλο με λαμπερό δέρμα και μακριά κόκκινα νύχια ανοίγει προκλητικά τα πόδια του στον φακό, και στο επίμαχο σημείο είναι τοποθετημένο ένα μπουκάλι του αρώματος.
Στην ίδια καμπάνια, μια άλλη φωτογραφία δείχνει το άρωμα ανάμεσα στο γυμνό στήθος μιας γυναίκας η οποία φορά κόκκινο κραγιόν και ποζάρει με ανοιχτό το στόμα. Η καμπάνια προκάλεσε αντιδράσεις, κάτι που ήταν αναμενόμενο. Εξάλλου, ο οίκος Tom Ford επανέφερε στην μόδα τον ηδονισμό και την δύναμη του ερωτισμού. Όπως είχε πει ο ίδιος ο σχεδιαστής τότε: «Με κατηγορούν πως αντικειμενοποιώ τις γυναίκες αλλά είμαι το ίδιο χαρούμενος με το να αντικειμενοποιώ τους άντρες. Το πρόβλημα είναι πως δεν μπορείς να δείξεις την ανδρική γύμνια με τον ίδιο τρόπο που δείχνεις την γυναικεία. Γιατί, δυστυχώς, στην κουλτούρα μας νιώθουμε άνετα να εκμεταλλευόμαστε τις γυναίκες, αλλά όχι τους άντρες».
Κάτι παρόμοιο συνέβη και με την καμπάνια του αρώματος M7 του οίκου Yves Saint Laurent, όπου παρουσίαζε έναν γυμνό άντρα. Γιατί ενώ το άρωμα απευθύνονταν σε straight άντρες, πολλοί κατηγόρησαν τον οίκο πως προωθούσε την ομοφυλοφιλία. Και το 2007, αυτό ήταν κάτι παραπάνω από taboo.
Αν ένα πράγμα είναι σίγουρο, αυτό είναι πως οι άνθρωποι λατρεύουν να παραπονιούνται. Κάτι τέτοιο φάνηκε και στα σχόλια της καμπάνιας του αρώματος Black Orchid όπου η Cara Delevigne κατηγορήθηκε για άσεμνη πόζα και υπερβολικά σέξι έκφραση.
Τις περισσότερες απαγορεύσεις έχουν κερδίσει τα brands Sisley και United Colours of Benetton, καθώς οι περισσότερες διαφημίσεις τους είναι αρκετά αμφιλεγόμενες. Όπως για παράδειγμα η διαφήμιση της Sisley, που δείχνει μοντέλα να «σνιφάρουν» τις τιράντες μιας μπλούζας σαν να είναι κοκαΐνη. Κατηγορήθηκε πως προωθούσε την χρήση ναρκωτικών και αμέσως απαγορεύτηκε.
Η United Colours of Benetton χρησιμοποίησε πολλά «ευαίσθητα» θέματα, όπως η θανατική καταδίκη σε ηλεκτρική καρέκλα, η ενδοοικογενειακή βία και ο θάνατος από AIDS.
Τελικά οι διαφημίσεις σοκάρουν τόσο όσο πιστεύουμε ή μας δείχνουν πτυχές της κοινωνίας που θέλουμε να ξεχνάμε; Το Advertising Standards Agency κάνει καλά που τις απαγορεύει ή είναι άλλη μία απεγνωσμένη επίδειξη δύναμης και προσπάθεια επιβολής; Η απαγόρευση μιας εικόνας, μήπως τελικά φέρνει τα αντίθετα αποτελέσματα και πολλαπλασιάζει τις εμφανίσεις της; Και τελικά, η τύχη των διαφημίσεων πρέπει να αποφασίζετε από την κοινή γνώμη ή την κρίση των λίγων;
Ρίξτε μια ματιά σε μερικές ακόμα censored διαφημίσεις:
Από την Όλγα Κουτρουμάνου