Kείμενο: Etten/ Σχόλια: Γιώργος Κελέφης/ Φωτογραφία: Καρολίνα Μέη/ Styling: Mαριάνθη Χατζηκίδη/ Make-up: Mαίρη Φακίνου
Υπήρχε κάπου μια πόλη στην οποία ζούσαν πολλοί άνθρωποι ο ένας δίπλα στον άλλο και δούλευαν σε εργοστάσια που ήταν χτισμένα το ένα δίπλα στο άλλο. Δεν ξέρουμε πώς την έλεγαν γιατί οι άνθρωποι που ζούσαν εκεί δούλευαν τόσο πολύ και είχαν κατακυριευτεί εντελώς από το άγχος τους, τόσο πολύ, που ακόμα και οι ίδιοι είχαν ξεχάσει το όνομα της πόλης που έμεναν.
Όλα τα εργοστάσια της πόλης με το όνομα που κανείς δεν θυμάται, παρήγαγαν τα συνηθισμένα, όπως φάρμακα, πλαστικά, πατατάκια κλπ, όλα εκτός από ένα. Ένα εργοστάσιο παρήγαγε μόνο φούσκες. Κανείς δεν ήξερε γιατί, το μόνο που ήξεραν ήταν ότι από την καμινάδα του έβγαιναν τεράστιες φούσκες διαφόρων χρωμάτων.
Οι φούσκες στον ουρανό δεν απασχολούσαν κανέναν, όλοι ήταν απορροφημένοι από τις αγχωτικές σκέψεις και τη δουλειά τους. Τις κοίταζε συχνά όμως ένα κορίτσι. Το όνομα του δεν το ξέρουμε. Είχε αυτοσυστηθεί πολλές φορές όμως κανείς δεν το είχε συγκρατήσει, γιατί ολονών τις σκέψεις μονοπωλούσε η δουλειά και το άγχος.
Η αγαπημένη της ασχολία ήταν να παρακολουθεί τα μυρμήγκια να κουβαλάνε διάφορα πράγματα στην πλάτη τους και να λύσει το μυστήριο των συμπαθητικών για εκείνη ανθρώπων, που όμως ήταν τόσο απορροφημένοι με την δουλειά τους που δεν θυμόντουσαν πια πως έλεγαν την ίδια τους την πόλη…
Μια μέρα αφού είχε περάσει ώρες σκυφτή παρατηρώντας τα μυρμήγκια, κοίταξε ψηλά και είδε ξανά τις φούσκες να ταξιδεύουν στον ουρανό. Το πρόσωπό της έλαμψε και άρχισε να τρέχει! Έτρεχε με τέτοια μανία που ακόμα και κάποιοι αγχωτικοί εργασιομανείς σταμάτησαν αυτό που έκαναν για λίγο και την κοίταξαν να περνάει δίπλα τους γρήγορα! Έτρεξε με όλη της τη δύναμη και έφτασε στον ψηλότερο λόφο της πόλης. Εκεί, έμεινε αρκετές ώρες κοιτάζοντας τις φούσκες στον ουρανό και κουνώντας τα χέρια της. Το βράδυ γύρισε πίσω απογοητευμένη. Από εκείνη τη μέρα, κάθε πρωί έβγαινε από το σπίτι της τρέχοντας και πήγαινε στα ψηλότερα σημεία της πόλης, άλλοτε στον λόφο, άλλοτε σε κάποια κτίρια. Σύντομα κάποιοι άνθρωποι άρχισαν να συζητάνε για αυτό το κορίτσι που περνούσε τις ώρες του στα πιο ψηλά σημεία της πόλης κοιτάζοντας τις φούσκες και κουνώντας παράξενα τα χέρια του..
Κανείς δεν ήξερε γιατί. Κανείς δεν φανταζόταν ότι το μόνο που ήθελε το κορίτσι ήταν να καταφέρει να μπει μέσα σε μία από τις τεράστιες φούσκες, να πετάξει πάνω από την πόλη και να δει τους ανθρώπους σαν να ήταν μυρμήγκια, μήπως και έτσι καταφέρει να τους καταλάβει.
E.
Η Ελένη Τζαβάρα, γνωστή καλλιτεχνικά ως Etten, είναι ίσως η καλύτερη Ελληνίδα ποπ τραγουδίστρια που διαθέτει σήμερα αυτή η χώρα. Πρωτοσυστήθηκε δισκογραφικά ως η βασική φωνή της μπάντας των Film ενώ πρόσφατα ακολούθησε σόλο καριέρα που της πάει πολύ. Στην πρόσφατη παρουσίαση του νέου δίσκου του Michael Delta με τίτλο ‘Tech Me Away’ στο Bios έκλεψε την παράσταση με την ερμηνεία της, ενώ ο προσωπικός της δίσκος ‘i know you ‘re behind me but i’m not scared’ ακούγεται υπέροχα στο στο ipod μας. Για το ΟΖΟΝ, αποφάσισε να γράψει ένα παραμύθι γεμάτο πολύχρωμες φούσκες.
Γ.Κ.