Kείμενο: Ισμήνη Παπαβλασοπούλου/ Σχόλια: Δανάη Δραγονέα/ Φωτογραφία: Anouk Morgan
Θέλω να μπω σε ένα αεροπλάνο με προορισμό κάποιο μέρος που δεν έχω επισκεφτεί ξανά στο παρελθόν. Σε περιοχές μακριά από μεγαλουπόλεις. Να πάω σε μέρη όπως το Machu Picchu στο Περού, οι καταρράχτες Iguazu στα σύνορα μεταξύ Βραζιλίας και Αργεντινής, η οροσειρά Annapurna στο Νεπάλ, σε νησιά τροπικά στη Νότια Ασία. Να μπλεχτώ σε κουλτούρες διαφορετικές, καινούργιες εικόνες και εμπειρίες με ανθρώπους που ακόμα δεν έχω γνωρίσει. Να περνάω το χρόνο μου με εκείνους που αγαπώ, που γίνομαι ‘ομάδα’. Ταξιδεύοντας συνεχώς αυτό που μου λείπει είναι όλοι όσοι θα ήθελα να έχω κοντά μου καθημερινά και για αυτό πρέπει να κάνω την κάθε στιγμή μαζί τους να μετρά. Όταν βρίσκομαι μακριά, εξερευνώ τις ξένες πόλεις. Ένα μουσείο στο Βερολίνο, το ποτάμι στο Λονδίνο, η Νέα Υόρκη ολόκληρη. Σινεμά, θέατρα, συναυλίες, όλα σε γλώσσες διαφορετικές από τη δική μου. Τα ταξίδια, μου δημιουργούν μια αίσθηση ασφάλειας, μια αναχώρηση πάντα ακολουθείται από μια επιστροφή. Επιστροφή σε όσα γνωρίζεις και μετά ακόμα μια αναχώρηση για να ανακαλύψεις ό,τι παραμένει άγνωστο.
Είναι σημαντικό να μπορείς να επιβιώνεις. Είναι μεγάλη ελευθερία το να είσαι ανεξάρτητη και το μόντελινγκ μου το έχει προσφέρει αυτό. Κάμερα, κλικ και λήψη. Νιώθω και λίγο ηθοποιός. Κάθε φορά πρέπει να μεταμορφώνομαι σε κάτι διαφορετικό, να παίρνω για λίγο κάποιο ρόλο. Σιωπηλά. Το σώμα και οι κινήσεις είναι τα δικά μου μέσα έκφρασης. Δεν θαυμάζω ανθρώπους, αλλά το αποτέλεσμα της δουλειάς τους. Δεν μου αρέσει καν η λέξη πρότυπο. Παραδέχομαι όμως τις γυναίκες που κατάφεραν να επηρεάσουν καιρούς πιο δύσκολους από τους δικούς μας. Τη Dorothea Lange, φωτορεπόρτερ του περασμένου αιώνα, για τις εικόνες που παρουσίασε μέσα από το Great Depression ή τη Janis Joplin, η οποία κατάφερε να είναι μία από τις λίγες γυναικείες φωνές που ξεχώρισαν όταν η ροκ μουσική ήταν ανδροκρατούμενη. Με εντυπωσιάζει το πώς ξεκίνησε την καριέρα της η Annie Leibovitz, η οποία ακολούθησε τους Rolling Stones στην περιοδεία του ’75 για το περιοδικό Rolling Stone, ενώ συγκινούμαι με την Patty Smith και τον τρόπο που μετατρέπει την ποίηση σε μουσική. Δεν μου αρέσει να κάνω τα ίδια πράγματα για πολύ καιρό. Βαριέμαι και μπαίνω σε ρουτίνα και τη ρουτίνα τη φοβάμαι περισσότερο από τα κενά αέρος. Θέλω να αλλάζω παραστάσεις, να γνωρίζω καινούργια πράγματα και να παραμένω ενθουσιασμένη.
I.Π.
Όταν περπατά η Ισμήνη Παπαβλασοπούλου στην πασαρέλα μοιάζει να οδηγεί τα υπόλοιπα κορίτσια, έχει την πιο σωστή έκφραση και με κάνει να τρέχω στα παρασκήνια για να της πω μπράβο. Γνωριστήκαμε πρώτη φορά σε κάποιο backstage στο Λονδίνο, νομίζω στο show του Bora Aksu, και παρόλο που είναι πολύ ψηλή και πολύ όμορφη, δεν έμοιαζε καθόλου τρομακτική. Η Ισμήνη έκτοτε έχει φωτογραφηθεί για διεθνή περιοδικά, έχει πάρει μέρος σε εβδομάδες μόδας ανά τον κόσμο και συνεχίζει να ταξιδεύει και να δείχνει ήρεμη μέσα στον απόλυτο πανικό.
Δ.Δ.