“Τι γεύση έχει μία Gucci τσάντα, αν την βάλεις στο στόμα;” – Ο ανανάς ως ένα φρούτο πολυτελείας τον μεσαίωνα θεωρούταν ισότιμος με μία πανάκριβη τσάντα.
Σε έναν πίνακα του 1675 βλέπουμε τον τότε βασιλιά της Αγγλίας, Κάρολο τον Δεύτερο, να στέκεται μπροστά στο παλάτι του και τον κηπουρό του να γονατίζει και να του προσφέρει ένα παράξενο δώρο. Το δώρο αυτό δεν είναι άλλο από το φρούτο ανανάς, που εκείνη την εποχή θεωρούταν σύμβολο δύναμης και προϊόν πολυτελείας, όπως ακριβώς μία Gucci τσάντα στις μέρες μας.
“Για ποιο λόγο να φας έναν ανανά; Θα ήταν σαν να τρως μία τσάντα Gucci…”
Όπως αποκαλύπτει η Φραντσέσκα Μπάουμαν στο νέο της βιβλίο “Ανανάς: O βασιλιάς των φρούτων”, τον Μεσαίωνα ο ανανάς θεωρούταν σύμβολο status και δεν προοριζόταν για φάγωμα. Έτσι οι πάμπλουτοι της εποχής συνήθιζαν να στέλνουν ως δώρο έναν ανανά σε κάποιο φίλο τους ή να τοποθετούν το φρούτο για επίδειξη πάνω στην τραπεζαρία του σπιτιού τους. Το άφηναν εκεί μέχρι σαν σαπίσει και δεν το έτρωγαν γιατί “για ποιο λόγο να φας έναν ανανά; Θα ήταν σαν να τρως μια τσάντα Gucci”.
Toν Μεσαίωνα ίσχυε και άλλο ένα παράδοξο σχετικά με τους ανανάδες. Κάποιος που έδινε πάρτι και είχε στην κατοχή του έναν ανανά, τον δάνειζε (επί χρηματική αμοιβή) στους φίλους για να τον κουβαλούν για όσες ώρες θα κρατούσε η εκδήλωση.
Ακόμη, ο ανανάς αποτελούσε έμπνευση στην αρχιτεκτονική. Τοποθετούσαν το σχήμα του σε πύλες, σε στέγες, σε κήπους και γενικά σε οποιοδήποτε κτίσμα υπήρχε για να προκαλεί δέος.
Η πολυτέλεια της κατοχής ενός ανανά κράτησε μέχρι και το 1820 όταν ξεκίνησε το φρούτο να εισάγεται σε μεγάλες ποσότητες στο Ηνωμένο Βασίλειο και αλλού.
