Κείμενο: Ηλέκτρα Κοτσώνη | Link: LaitinenCollection.com
O Tuomas και η Anna Laitinen προτιμούν να αφήνουν τη δουλεία τους να μιλά γι’ αυτούς.Έρχονται από την Φινλανδία – πιο συγκεκριμένα μένουν στο Ελσίνκι, έγιναν γνωστοί μετά τη βράβευση τους στο Festival της HyÈres το 2006, και οι συλλογές τους έχουν ήδη φιλοξενηθεί στις πασαρέλες του Μιλάνου (2009) και του Παρισιού (2010) με ιδιαίτερη επιτυχία. Σε ό,τι αφορά το σχεδιαστικό δίδυμο Laitinen, οι πληροφορίες που έχουμε στη διάθεση μας εξαντλούνται κάπου εδώ. Ενοχλημένοι, κατά κάποιο τρόπο, από τον κατακλυσμό πληροφοριών που χαρακτηρίζει τη σημερινή κοινωνία, το ντουέτο των Τuomas και Anna Laitinen -που είναι αδέρφια-, προτιμούν να αφήνουν τις δημιουργίες τους να μιλούν. Και αν λάβουμε υπόψη ότι το όνομα Laitinen εμφανίζεται όλο και πιο συχνά στα editorial μόδας των πιο γνωστών περιοδικών, φαίνεται να το έχουν καταφέρει. Κι όμως, εμείς ψάχναμε αυτό το κάτι παραπάνω… Έτσι, τους κάναμε να μιλήσουν.
-Τι ενέπνευσε την τελευταία σας κολεξιόν;
Θέλαμε να δώσουμε μερικές έθνικ πινελιές και έτσι είδαμε παλιές ταινίες του Hanif Kureishi, όπως το My Beautiful Laundrette, το London Kills Me και το Buddha of Suburbia. Είναι όλες γυρισμένες στα προάστια του Λονδίνου στα τέλη του ’80 με αρχές ’90 και οι πρωταγωνιστές είναι ντυμένοι με μια μάλλον εκλεκτική μείξη παραδοσιακών ενδυμάτων από την την Ινδία, το Περού και το Πακιστάν μαζί με πανκ, new wave ακόμη και skinhead στυλ.
-Στο παρελθόν είχατε και γυναικεία συλλογή. Γιατί κάνατε στροφή αποκλειστικά στο menswear;
Μια μικρή εταιρεία πρέπει να επιλέξει μεταξύ των δυο για να αυξηθεί το φάσμα των προϊόντων και γενικά η κολεξιόν. Επιπλέον, ήταν μια ώριμη απόφαση αφού είχαμε πολλούς μεγάλους πελάτες που μας ζητούσαν διαρκώς περισσότερα ανδρικά είδη και η εκπαίδευσή μου ήταν στο ανδρικό ένδυμα. Τα ρούχα μας βέβαια φοριούνται άνετα και από γυναίκες.
-Πιστεύετε ότι αυτή τη στιγμή η ανδρόγυνη εμφάνιση είναι πιο εύκολη, πιο βολική και πιο επίκαιρη σε σχέση με τα σημερινά κοινωνικά και οικονομικά δεδομένα;
Η επιλογή ανδρόγυνου look είναι καθαρά θέμα προσωπικού στυλ. Όσον αφορά στις δικές μας επιλογές, δεν μας αρέσει οτιδήποτε είναι υπερβολικά θηλυκό ή το αντίθετο. Για μας αυτή η εμφάνιση σημαίνει ελευθερία και πρωτοπορία, απελευθέρωση από τις τυπικές έννοιες του τι είναι κατάλληλο για έναν άντρα ή μια γυναίκα. Ταυτόχρονα μας αρέσουν οι υπερβολικά θηλυκοί σχεδιαστές, όπως ο Alaïa και πρέπει πάντα να υπάρχει ελευθερία επιλογής ανεξάρτητα από την οικονομική ή την πολιτική κατάσταση.
-Tι ήταν αυτό που αρχικά σας οδήγησε στη μόδα;
Μεγαλώσαμε σε ένα περιβάλλον εκτεθειμένοι σε διάφορα δημιουργικά ερεθίσματα μέσα σε τέχνη, μουσική, σινεμά και μόδα με γονείς που ποτέ δεν προσπάθησαν να μας αναγκάσουν να ακολουθήσουμε συμβατική καριέρα. Είχαμε και ακόμη έχουμε εμμονή με την εικόνα οπότε πάντοτε μας τραβούσαν τα περιοδικά μόδας με τις εντυπωσιακές τους εικόνες. Όταν παίρναμε στα χέρια μας κάθε καινούριο τεύχος του The Face ή του i-D, νιώθαμε σαν να ήρθε η δευτέρα παρουσία! Αυτά συνέβαιναν στις αρχές του ’90 με Γιαπωνέζους και Βέλγους σχεδιαστές όπως ο Jean-Paul Gaultier, ο Helmut Lang και το grunge κίνημα με φωτογράφους όπως η Corinne Day και ο David Sims. Θέλαμε να γίνουμε και εμείς μέρος αυτού του συναρπαστικού κόσμου.
-Τα ρούχα σας έχουν έντονες αναφορές σε Γιαπωνέζους σχεδιαστές όπως η Rei Kawakubo. Ωστόσο, όσον αφορά στη διάθεση που αποπνέουν, αυτή είναι έντονα Ευρωπαϊκή/Σκανδιναβική. Τελικά πώς το περιβάλλον μας επηρεάζει τη δημιουργική διαδικασία;
Πιστεύω ότι η μόδα δεν έχει πια εθνικότητα. Η γενιά μας είχε πάνω κάτω τις ίδιες αναφορές και πληροφόρηση με κάθε κομμάτι του δυτικού κόσμου. Η Γιαπωνέζικη κουλτούρα, ήταν και είναι σημείο έμπνευσης αλλά η σκοτεινή μας διάθεση σίγουρα προέρχεται από το είδος της μελαγχολικής μουσικής που ακούγαμε καθώς μεγαλώναμε. Τα ίδια συγκροτήματα, οι ίδιοι φωτογράφοι και σχεδιαστές που ανέφερα σχετίζονται επίσης με πολλούς νέους Ευρωπαίους, Βέλγους και Γερμανούς σχεδιαστές. Φυσικά υπάρχουν ακόμα πολιτιστικές διαφορές όπως για παράδειγμα η δική μας προσέγγιση θα ήταν πιο μινιμαλιστική και αυστηρή από, ας πούμε, κάποιον Ιταλό.
-Πώς ήταν η σχέση σας όταν μεγαλώνατε και πως αποφασίσατε να δουλέψετε μαζί;
Είχαμε φυσικά τους τυπικούς καυγάδες μεταξύ αδερφού-αδερφής αλλά ήρθαμε πιο κοντά στην εφηβεία μας γιατί ήμασταν και οι δυο αποξενωμένοι από τους υπόλοιπους και μας άρεσε η ίδια μουσική, η τέχνη και η μόδα. Κάναμε, ας πούμε, ό,τι μπορούσαμε για να φαινόμαστε δήθεν μοντέρνα παιδιά. Έχουμε παρόμοιους χαρακτήρες και τα γούστα μας είναι παρόμοια οπότε το να δουλεύουμε μαζί είναι απόλυτα φυσιολογικό. Η πρώτη μας δουλειά ήταν για το Festival της Hyères το 2006 όπου ζήτησα από την Anna να πλέξει στο χέρι μερικά πουλόβερ. Έτσι άρχισαν όλα.
-Μια στατική ιστοσελίδα, ένα λακωνικό blog και ελάχιστες συνεντεύξεις. Πολλοί ισχυρίζονται ότι για να πετύχεις στη μόδα πρέπει να χτίσεις την εικόνα και τις διασυνδέσεις σου. Ποια είναι η δική σας γνώμη;
Στον κόσμο του σήμερα υπάρχει τεράστια πληροφόρηση από κάθε κατεύθυνση και λίγη από αυτήν αξίζει πραγματικά. Μπορεί να ακουγόμαστε σνομπ, αλλά μας λείπει το συναίσθημα της αποκλειστικότητας των περιοδικών μόδας και ο ενθουσιασμός του να ανακαλύπτεις κάτι καινούριο. Στη δεκαετία του ’90 έπρεπε να ψάξεις πολύ για να βρεις πληροφορίες σχετικά με μόδα ή μουσική. Ήταν κάτι σαν μια ιεροτελεστία το να βρίσκεις το τέλειο περιοδικό, ρούχο ή club. Σήμερα τα πάντα έχουν γίνει πολύ εύκολα και λιγότερο αυθεντικά. Γι ‘αυτό και μας αρέσει να διατηρούμε ζωντανή μια αίσθηση μυστηρίου μέσω της επικοινωνίας μας και της εικόνας μας.
-Ποια θα ήταν η καλύτερη πόλη για να δείξετε την κολεξιόν σας;
Το Παρίσι. Το αγαπάμε και το μισούμε ταυτόχρονα αλλά εκεί βρίσκονται οι αγοραστές και ο τύπος. Δεν υπάρχει επιλογή όταν είσαι μια μικρή εταιρεία ανδρικών. Το Λονδίνο είναι συναρπαστικό αλλά δεν υπάρχει καμία εμπορική βιωσιμότητα και η σκληρή αλήθεια είναι ότι για να επιβιώσεις, πρέπει να πουλάς.
-Μίλησε μας για κάποια καλή σας συνεργασία;
Μας αρέσει να σκεφτόμαστε τα σχέδια στα υφάσματα μας με τον φωτογράφο Chris Vidal ο οποίος έχει αναλάβει και τις φωτογραφίσεις στο lookbook μας, που αποτελεί μεγάλο μέρος της συνολικής μας εικόνας. Επίσης είμαστε ευγνώμονες στις μεγάλες εταιρείες υφασμάτων που έχουν δεχτεί να συνεργαστούν μαζί μας. Δεν είμαστε οι ευκολότεροι και σίγουρα δεν είμαστε οι πλουσιότεροι πελάτες.
-Κάτι που εύχεστε πραγματικά;
Έναν επενδυτή με πάθος για εξειδικευμένα ανδρικά ενδύματα.