Ένα φωτογραφικό λεύκωμα και μια αναδρομική έκθεση στο Παρίσι αφηγούνται τη σκοτεινή, ριζοσπαστική πορεία του Rick Owens στη μόδα.
Το 2025 είναι αναμφίβολα η χρονιά του Rick Owens. Ο «άρχοντας του σκοτεινού glamour» επιστρέφει δυναμικά στο προσκήνιο με ένα διπλό πρότζεκτ που συνοψίζει τη φιλοσοφία του, τη ζωή του και την αισθητική του -το πολυτελές φωτογραφικό λεύκωμα «Rick Owens: Temple of Love» και τη μεγάλη αναδρομική έκθεση στο Musée de la Mode-Palais Galliera στο Παρίσι. Δύο παράλληλα έργα, με κοινή πρόθεση να αποτυπώσουν τη ζωή και την τέχνη ενός από τους πιο ριζοσπαστικούς δημιουργούς της σύγχρονης μόδας.
Το λεύκωμα θα κυκλοφορήσει στις 17 Ιουνίου από τον εκδοτικό οίκο Rizzoli, περιλαμβάνοντας πάνω από 200 σελίδες φωτογραφιών και σημειώσεων που παρουσιάζουν την εξέλιξη της δουλειάς του Owens μέσα από το πρίσμα του ίδιου του δημιουργού. Όπως δηλώνει και ο τίτλος, το «Temple of Love» είναι περισσότερο ναός παρά αρχείο.
Χωρίζεται σε δύο θεματικές ενότητες: από τη μία πλευρά, φωτογραφίες από τις εντυπωσιακές «vitrines» (εικαστικές εγκαταστάσεις και βιτρίνες-σκηνικά), κι από την άλλη, ενδύματα, υφές, αντικείμενα και έπιπλα που συνθέτουν τη σύγχρονη μυθολογία του.
Παράλληλα με το λεύκωμα, ο Rick Owens απέκτησε και την πρώτη του μεγάλη αναδρομική έκθεση στο Palais Galliera, στο Παρίσι. Η έκθεση θα εγκαινιαστεί στις 28 Ιουνίου και θα διαρκέσει έως τις 4 Ιανουαρίου 2026. Πρόκειται για έναν οπτικοακουστικό καμβά που απλώνεται σε όλο το μουσείο -από την πρόσοψη και τον κήπο μέχρι τις αίθουσες και τα υπόγεια. Η επιμελήτρια της έκθεσης, Alexandrine Dhainaut, κατάφερε να αποδώσει όχι μόνο την αισθητική του Owens, αλλά και το φιλοσοφικό του βάθος.
Ο επισκέπτης περιηγείται ανάμεσα σε περισσότερα από 100 εμβληματικά looks από τις δεκαετίες δημιουργίας του, εντυπωσιακά video installations, προσωπικά αντικείμενα και εικαστικές εγκαταστάσεις, όπως ένα γιγάντιο γλυπτό από παγιέτα ύψους 7 μέτρων και ένα ανακατασκευασμένο υπνοδωμάτιο του Owens και της μούσας/συντρόφου του, Michèle Lamy.
Γεννημένος στις 18 Νοεμβρίου 1962 στην Porterville της Καλιφόρνιας, ο Rick Saturnino Owens είναι παιδί μιας Μεξικανής μητέρας και ενός Αμερικανού πατέρα. Σπούδασε ζωγραφική στο Otis College of Art and Design στο Λος Άντζελες, αλλά σύντομα στράφηκε στη μόδα, με σπουδές πατρόν στο Los Angeles Trade-Technical College. Ξεκίνησε να δουλεύει για άλλους σχεδιαστές, προτού λανσάρει τη δική του ετικέτα το 1994.
Η συνάντηση με τη Michèle Lamy στάθηκε καταλυτική για την εξέλιξή του. Εκκεντρική, δυναμική και εικαστικά προκλητική, έγινε το απόλυτο alter ego του -στη ζωή και την τέχνη. Μαζί μετακόμισαν στο Παρίσι το 2003, όπου ίδρυσαν την Owenscorp και δημιούργησαν ένα εκκεντρικό αλλά πλήρως λειτουργικό βασίλειο με στούντιο, κατοικίες και showrooms στο Palais Bourbon.
Ο Owens παρουσίασε για πρώτη φορά συλλογή στην Εβδομάδα Μόδας της Νέας Υόρκης το 2002, κερδίζοντας την προσοχή της Anna Wintour και της Vogue. Από τότε, κάθε του συλλογή είναι μια performance, ένα σχόλιο πάνω στην αποδόμηση της ομορφιάς. Τα ρούχα του χαρακτηρίζονται από γεωμετρία, μνημειακό όγκο, σχεδόν μονοχρωματική παλέτα και μια έντονη «ταξιαρχία του μαύρου». Δεν σχεδιάζει απλώς για να ντύσει το σώμα, σχεδιάζει για να το επαναπροσδιορίσει.
Το έργο του Owens δεν περιορίζεται στη μόδα. Από το 2005, σχεδιάζει έπιπλα-γλυπτά από υλικά όπως μαύρο ξύλο, πάγο, μάρμαρο και χαλκό. Συχνά τα εκθέτει παράλληλα με τις συλλογές του. Οι συνεργασίες του με Converse, adidas, Birkenstock και Dr. Martens έφεραν τη φουτουριστική αισθητική του στο streetwear. Ταυτόχρονα, έχει εκδώσει πλήθος εικαστικών λευκωμάτων και έχει παρουσιάσει έργα του σε μουσεία όπως το Centre Pompidou και το MoCA στο Λος Άντζελες.
Ο Rick Owens δεν ενδιαφέρεται για τα βραβεία που κερδίζει -και είναι πολλά-, αλλά για το αποτύπωμα που αφήνει. «Ακόμα και αν πεθάνω στα επόμενο 5 δευτερόλεπτα, είμαι νικητής» δηλώσει ο ίδιος -και πράγματι. Είναι ο δημιουργός που ντύνει το χάος, που αποθεώνει τη σιλουέτα, που δημιουργεί για έναν φαντασιακό πολιτισμό του μέλλοντος.
Το «Temple of Love» -ως λεύκωμα και ως έκθεση± λειτουργεί ως ύστατη εξομολόγηση. Είναι ο τρόπος του Owens να κοιτάξει πίσω και να πει «αυτό είμαι». Ένας ιερός ναός του δικού του design θεού, μια ερωτική επιστολή στον κόσμο της μόδας όπως μόνο αυτός μπορεί να τον φανταστεί: αυστηρό, εκκωφαντικό, απόκοσμο και απόλυτα προσωπικό.