Η Louis Vuitton αποτέλεσε το επίκεντρο της φετινής εβδομάδας μόδας στο Παρίσι. Όχι μόνο εξαιτίας της αποχώρησης του Marc Jacobs, ο οποίος άφησε τη δική του μοναδική σφραγίδα στον οίκο, αλλά κυρίως για την έλευση του Nicola Ghesquiere.
Και είχε μία δική του, νέα ιστορία να μας διηγηθεί. Και η ιστορία αυτή δεν έμοιαζε ούτε με αυτή που μας εξιστορούσε ο Jacobs– μία εγωνεκτρική γυναίκα που επιζητά την επιβεβαίωση μέσα από το ρούχο- ούτε με αυτή που ο ίδιος ο Ghesquiere είχε επιλέξει για τη Balenciaga. Αυτή τη φορά η γυναίκα αποκτά το προνόμοιο της ανεξαρτησίας. Εξωτερικεύει τα συναίσθηματά της μέσα από τις καθημερινές της εμφανίσεις –βλέπουμε δηλαδή το ready to wear στην πιο κυριολεκτική απόδοσή του- ξεφεύγοντας από τις κοινωνικές νόρμες που την θέλουν να συντηρείται από τον άνδρα της. Αποκτά έτσι δυναμισμό και προσωπικότητα, δύο χαρακτηριστικά που ωστόσο, μεταβάλλονται. Αυτό σημαίνει πως οι δημιουργίες δεν υπακούν σε κάποιο κανόνα, απομακρύνονται από την αυταρχισμό που ενίοτε εγκλωβιζόταν o οίκος και αρχίζουν να απευθύνονται σε ένα ευρύ κοινό. Αυτό δεν συνεπάγεται την αδυναμία των ρούχων, αντιθέτως υποδηλώνει τη δυνατότητα του Gesquiere να δημιουργεί υψηλή αισθητική με μία νεωτεριστική απόδοση. Έτσι, παρατηρούμε μια ξεκάθαρη σχεδιαστική βάση, με συγκεκριμένες σταθερές και επιρροές. Η πολυτελής διάθεση με τα ακριβά υλικά και υφάσματα, όπως το δέρμα, οι στενές γραμμές που τονίζουν τα – ίσως λίγο περισσότερο από το λογικό- αδύνατα μοντέλα (παραπέμπει κατευθείαν στο πρότυπο που έπλασε ο Hedi Slimane), καθώς επίσης οι ασαφείς όγκοι και τα ιδιαίτερα prints, αποτελούν τη βάση τη συλλογής. Τα μοντέλα παρουσιάζονται με την πιό φυσική τους μορφή -νατουραλισμός- αποπνέοντας ταυτόχρονα και μία παράδοξη θηλυκότητα, μία επιλογή εντελώς αντίθετη από το υπερρεαλιστικό πρότυπο του Jacobs.
Είναι σαφές πως ο Ghesquiere κινήθηκε σε μία συγκεκριμένη γραμμή (ίσως από φόβο για το όνομα της Vuitton), σκέφτεται όμως μακροπρόθεσμα, στοχεύοντας κυρίως στη διαχρονικότητα. Μπορεί η συλλογή να μην βρεί την ανταπόκριση της τελευταίας του Jacobs, σίγουρα όμως θα καταφέρει να διασφαλιστεί στον χρόνο.
Κείμενο: Λάζαρος Τζοβάρας
[slideshow_deploy id=’47141′]