Συνέντευξη: Ανδρέας Δημόπουλος/ Φωτογραφία: Δάφνη Ανέστη
Ο Matteus είναι από τις πιο ενδιαφέρουσες ελληνικές συμμετοχές του φετινού Synch. Έχει δημιουργήσει ένα άλμπουμ που μοιάζει με κουκλόσπιτο ηχογραφημένο στην Αθήνα και σε μια εκκλησία στη βορειοδυτική Ισλανδία. Η μουσική του Matteus είναι οι απόκοσμοι ήχοι και οι φωνές που του δανείζουν οι κούκλες/αφηγητές του δίσκου.
Θα χαρακτήριζες το δίσκο σου ως concept album; Ποια είναι τα θέματα που σε εμπνέουν και πώς τα μεταφράζεις μουσικά;
Ναι, είναι ένα concept album και διαπραγματεύεται θέματα, όπως η αγάπη, τα συναισθηματικά breakdowns, ο χωρισμός, η απομόνωση και η ευτυχία και κυρίως η μη επικοινωνία μεταξύ των ανθρώπων. Οι ανθρώπινες σχέσεις του σήμερα είναι η
έμπνευσή μου για αυτό που κάνω. Η ανάγκη του να κατανοήσω χαρακτήρες και συμπεριφορές με έβαλε στη διαδικασία να δημιουργήσω αυτούς τους φανταστικούς χαρακτήρες – κούκλες κρατώντας μόνο κάποια στάνταρ χαρακτηριστικά του καθενός και να δημιουργήσω το ψυχογράφημα τους. Μουσικά δεν μπορώ να εξηγήσω πώς ακριβώς το μεταφράζω, μου είναι αδύνατον να το περιγράψω. Απλώς συμβαίνει. Έρχεται αυτό και σε βρίσκει. Είσαι ο φορέας, έχεις το χαρτί, το μολύβι και τον εξοπλισμό για να του δώσεις αυτό που χρειάζεται.
Σου αρέσει ο χαρακτηρισμός one-man-band; Τα keyboards μπορούν να δημιουργήσουν την αίσθηση μίας πλήρους μπάντας;
Δε θα έλεγα ότι μου αρέσει, όχι όμως ότι και με ενοχλεί. Όταν σε ένα live είσαι εντελώς μόνος σου στη σκηνή, παίζεις όλα τα όργανα μόνος σου, χειρίζεσαι τα ηλεκτρονικά και τραγουδάς, τότε, ναι, τι άλλος χαρακτηρισμός να υπάρχει; Δεν το κάνω όμως γιατί με βολεύει, αλλά γιατί είμαι πολύ νευρωτικός και δυσλειτουργικός όταν έχω να συνεργαστώ με άλλους μουσικούς. Τον τελευταίο καιρό κάνω κάποια δειλά βήματα να το ξεπεράσω. Συνεργάζομαι με μια πολύ καλή τσελίστρια. Τα keyboards από μόνα τους σίγουρα δεν μπορούν να δημιουργήσουν την αίσθηση μίας πλήρους μπάντας, χρειάζεσαι και πολλά άλλα πράγματα και όργανα. Είναι όμως αναμφισβήτητα από τα πολύ καλά και τεχνολογικά εξελιγμένα πλέον μουσικά εργαλεία που σου λύνουν τα χέρια.
Από τις επιρροές που αναφέρεις στην ιστοσελίδα σου, ποιοι ήταν αυτοί οι καλλιτέχνες των οποίων την επίδραση πιστεύεις δεν θα ξεπεράσεις ποτέ;
Οι επιρροές μου ανήκουν σ’ ένα συγκεκριμένο μουσικό είδος και τα παρακλάδια αυτού. Δεν γίνεται να με αφήσουν ανεπηρέαστο οι σκοτεινές ιστορίες του Nick Cave ή οι χειμαρρώδεις και φρενήρεις μονόλογοι της Lydia Lunch, η αφοπλιστική ειλικρίνεια, οι ψίθυροι και η γλυκύτητα της Stina Nordenstam, οι εξομολογήσεις και το πιάνο της Tori Amos, οι κραυγές και τα ουρλιαχτά των Maja S.K Ratkje και Diamanda Galas, η τεχνολογική εμμονή και ιδιοφυία της Laurie Anderson, η γοητευτικά καταθλιπτική και εύστοχη Lisa Germano και το εθιστικό χάος των Sigur Ros. Υπάρχουν πολύ αξιόλογα ονόματα και στην Ελλάδα που για μένα αξίζουν μεγάλης προσοχής, όπως η Manekinekod, ο Aris Forvitinn, οι Love Boat Orchestra, ο Larry Gus, ο Naono & ο Melorman, η Etten, ο Pan Pan και άλλοι.
Το άλμπουμ του Matteus ‘Ugly Doll’s Stories’ μόλις κυκλοφόρησε από την ORL.
Link: matteus