Μία νέα τάξη πραγμάτων δημιουργείται με τη λήξη των εβδομάδων ανδρικής μόδας: η αισθητική επαναπροσδιορίζεται, τα υφάσματα αλλάζουν και οι γραμμές γίνονται πιο συγκεκριμένες και καθαρές.
Η Αγγλία διατηρεί μία dark διάθεση, με τα μοντέλα του McQueen να ξυπνούν νοσταλγικές εικόνες από τον αστικό τρόπο ζωής του περασμένου αιώνα και τον Ηunter Gather να παρουσιάζει την πιο σκληρή goth πλευρά του, με τα δερμάτινα αξεσουάρ και την έντονη χρήση του μαύρου. Η urban φιλοσοφία και τα στοιχεία του αθλητισμού και του λονδέζικου street style πρωταγωνιστούν, ενώ οι περισσότεροι σχεδιαστές στρέφονται προς τα νέα υλικά και υφάσματα, ταξιδεύοντας τους θεατές στον 19ο αιώνα και το κίνημα του φουτουρισμού. Η υπερβολή και ο ρομαντισμός απουσιάζουν. Ως αντιστάθμισμα αυτής της σκοτεινής αισθητικής, παρατηρούμε ζωντανά, εφάνταστα prints, όπως τα hand-painted του Graig Green,αλλά και μία πιο θηλυπρεπή προσέγγιση: τα μοντέλα του Anderson περπατούν σε ψηλοτάκουνα και φοράνε ψηλόμεσα παντελόνια.
Από την άλλη πλευρά, το ανδρικό πρότυπο που δημιουργήθηκε στο Μιλάνο είναι αρκετά εγωκεντρικό και ενσωματώνει πολλές τάσεις. Η ιδέα της κομψότητας, μέσα από τα καλοραμένα κοστούμια του Αndrea Pompilio, τα υπερβολικά, ασαφή prints της Westwood και της Prada, καθώς επίσης και η έντονη επιρροή από καλλιτέχνες-η Frida Giannini εμπνέεται από τους πίνακες του Kris Knight για την συλλογή της Gucci- κυριαρχούν. Το fashion week του Μιλάνο κατάφερε να ταξιδέψει τους θεατές σε έναν ιδανικό κόσμο, που το μόνο που αναγνωρίζουν είναι οι αναφορές απο την πολυτέλεια των ‘80s και ‘90s.
Η επιμονή στο κλασικό με σύγχρονες αναφορές και η έμφαση στη λεπτομέρεια αποτέλεσαν το προπύργιο, πάνω στο οποίο οι περισσότεροι οίκοι έχτισαν τις συλλογές τους στο Paris Fashion Week. Χαρακτηριστικά είναι τα power pop ερεθίσματα όπως τα αποτύπωσαν οι Alber Elbaz και Lucas Ossendrijver στη συλλογή της Lanvin και η επήδραση του Ε.Tautz από τις ενδυματολογικές συνήθειες της υψηλής κοινωνίας του 18ου αιώνα . Την συνοχή αυτή τάραξε ο μοναδικός Τhom Browne με την σύλληψή του: το σκηνικό μετατρέπεται σε δάσος και τα μοντέλα αναπαριστούν διάφορα είδη ζώων. Πέρα από τις διαφορές, υπήρχε κάτι που ένωνε όλες τις συλλογές: η επιρροή τους το σύγχρονο, κοινωνικό γίγνεσθαι. Οι σχεδιαστές απέφυγαν τις υπερβολές, κινήθηκαν σε μία πιο μίνιμαλιστική βάση, περνώντας πολλές φορές στο κοινό αρκετά κοινωνικά μηνύματα και σεξουαλικά υπονοούμενα. Χαρακτηριστικό είναι το παράδειγμα του Walter Van Beirendonck, ο οποίος άνοιξε τη συλλογή του με το σύνθημα «Stop Racism». Τα κομμάτια που σίγουρα θα βρίσκονται στο προσκήνιο τον ερχόμενο χειμώνα είναι τα παλτό και τα loose παντελόνια.
Κείμενο: Λάζαρος Τζοβάρας