Η Μυριέλλα Κουρεντή είναι ένα τηλεοπτικό πρόσωπο χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν έχει ασχοληθεί με τον κινηματογράφο και το θέατρο.
Συγκλονιστική ήταν η ερμηνεία της, στο ρόλο της Τσαρίτο στην παράσταση «Φυλακισμένες» στο θέατρο Vault, σε σκηνοθεσία Δημήτρη Καρατζιά. Το έργο τοποθετείται χρονικά επί δικτατορίας Φράνκο στην Ισπανία, μέσα σε μια πτέρυγα γυναικείων φυλακών, όπου φύλακες ήταν καθολικές καλόγριες. Ένας ρόλος που όπως η ίδια παραδέχτηκε στην κουβέντα μας, τη δυσκόλεψε πολύ, χαρίζοντάς της ωστόσο υποψηφιότητα για βραβείο πρώτου γυναικείου ρόλου στα Κορφιάτικα. «Η πάλη μου και η προσπάθεια μου αναγνωρίστηκαν με τον πιο όμορφο τρόπο», μας είπε χαμογελώντας.
Η Μυριέλλα είναι μια εντυπωσιακή γυναίκα, 29 ετών, που αμέσως σε κάνει να νιώσεις οικεία μαζί της. Η ευγένεια και η αμεσότητά της είναι χαρακτηριστικά που διαπιστώνεις από τα πρώτα λεπτά της συζήτησης ενώ η θετική της ενέργεια είναι μεταδοτική.
Επαγγελματικά τι κάνεις αυτήν την περίοδο;
Μετά από ένα εξάμηνο, με καθημερινή σειρά, διπλές παραστάσεις, συμμετοχή στο “Dancing With The Stars” και live με την μπάντα μου, τους Broken Radio, ήρθε η περίοδος να ξεκουραστώ. Επαγγελματικά είμαι σε συζητήσεις για μια σειρά για την επόμενη σεζόν και για ένα live που θα κάνω με τη μπάντα μου.
Υπήρξε κάποιος ρόλος που σε δυσκόλεψε; Και για ποιον λόγο;
Η φυλακισμένη Τσαρίτο, ο ρόλος που είχα φέτος στο ισπανικό έργο «Φυλακισμένες» στο θέατρο Vault, σε σκηνοθεσία Δημήτρη Καρατζιά. Το έργο τοποθετείται χρονικά επί δικτατορίας Φράνκο στην Ισπανία, μέσα σε μια πτέρυγα γυναικείων φυλακών, όπου φύλακες ήταν καθολικές καλόγριες.
Κάθε μία φυλακισμένη κουβαλούσε έναν προσωπικό «σταυρό» και μέσα σε ένα περιβάλλον βίαιο, παγωμένο, απομονωμένο, προσπαθούσαν όλες να επιβιώσουν μαζί με τα ιδανικά τους και να κερδίσουν τη «χάρη» της Ελευθερίας.
Ο ρόλος μου ήταν η πιο ευχάριστη νότα στην αρχή της παράστασης και κατέληγε να έχει το πιο τραγικό τέλος από όλες τις συγκρατούμενες της. Και μέσα σε μια δίωρη πορεία χωρίς διάλειμμα που διαρκούσε η παράσταση, περνούσα από την πιο φωτεινή ελπίδα στο απόλυτο σκοτάδι.
Έπρεπε από την αρχή μέχρι το τραγικό τέλος να είμαι συγκεντρωμένη, χωρίς βγαίνω ούτε δευτερόλεπτο από την κατάσταση. Θυμάμαι να μην μπορώ να συγκρατήσω τα δάκρυα μου στις πρώτες αναγνώσεις και να ανατριχιάζω μπαίνοντας στη θέση της Τσαρίτο και να νιώθω ότι απαιτεί τεράστια συγκέντρωση και ενέργεια για να πετύχω την εξέλιξή της.
Μετά την πρόβα, έπρεπε να εκλογικεύω το συναίσθημα για να μην κουβαλάω το βάρος στο σπίτι μου. Ήταν πολύ δύσκολο, αλλά από την άλλη πλευρά αυτός ο ρόλος μου έδωσε υποψηφιότητα για βραβείο πρώτου γυναικείου ρόλου στα Κορφιάτικα. Η πάλη μου και η προσπάθεια μου αναγνωρίστηκαν με τον πιο όμορφο τρόπο.
Ποιον χαρακτήρα θα ήθελες να υποδυθείς κάποια στιγμή στη ζωή σου;
Είναι πάρα πολύ οι ρόλοι ρεπερτορίου που με έχουν συνεπάρει ανακαλύπτοντάς τους σε θεατρικά έργα. Οπότε είναι πολύ δύσκολο να απαντήσω. Σίγουρα θα ήθελα να έχω την ευκαιρία να παίξω έναν ρόλο που θα έκανα μεταμόρφωση. Όπως η Charlize Theron στο Monster. Με εξιτάρει να αποδομήσω την εμφάνισή μου στην πιο έντονη εποχή της εικόνας που διανύουμε.
Ποια ταινία ή θεατρική παράσταση είδες πρόσφατα και σου άρεσε;
Δεν έχω προλάβει να πάω ούτε κινηματογράφο, ούτε θέατρο λόγω των αυξημένων επαγγελματικών υποχρεώσεων. Αλλά είδα δύο σειρές πρόσφατα που έπεσα στο κρεβάτι από υπερκόπωση. Το “Terror” που βασίζεται σε αληθινή ιστορία και σκηνοθετεί ο Ridley Scott και το “Dark”, γερμανικής συμπαραγωγής με το Netflix. Είναι απίστευτη η εξέλιξη των ξένων σειρών. Πολλές παραγωγές είναι πλέον καλύτερες κι από ακριβές ταινίες, οι ερμηνείες αξιοζήλευτες και τα σενάρια απίστευτα καλογραμμένα και πρωτότυπα. Και τα μαθήματα υποκριτικής που παίρνω από αυτές τις σειρές είναι πολύ συναρπαστικά όταν τα εφαρμόζω στη δουλειά μου.
Αγαπημένος σου συγγραφέας;
Αγαπημένοι μου συγγραφείς είναι ο Samuel Beckett και ο Αισχύλος.
Διαβάζεις κάποιο βιβλίο αυτήν την περίοδο;
Διαβάζω το «ΖΙΑΚ», βιβλίο του συνάδελφου και φίλου Γιάννη Χατζηγεωργίου. Θα είμαι και στην παρουσίαση που θα κάνει στα Public στις 18 Ιουνίου στις 21.00 παρέα με άλλους ηθοποιούς και φίλους. Μέχρι στιγμής θα έλεγα ότι πρόκειται για μια ταινία και όχι βιβλίο. Ο Γιάννης έχει γράψει μουσική ξεχωριστή για το κάθε κεφάλαιο και ταξιδεύεις με την ιστορία σαν να είσαι στο σινεμά. Υπέροχο συναίσθημα.
Το καθημερινό σου στιλ πώς θα το χαρακτήριζες;
Το καθημερινό μου στιλ εξαρτάται από το πώς θα ξυπνήσω. Είναι πάντα απρόβλεπτο!
Φοράς sneakers; Πώς τα συνδυάζεις;
Φοράω sneakers και συγκεκριμένα το Suede το οποίο είναι μοντέλο της Puma με μακρά ιστορία. Το έχω δει σε άπειρα χρώματα και συνδυασμούς και πάντα το θεωρούσα ένα πολύ κομψό παπούτσι. Tα συνδυάζω με τα πάντα, αλλά το καλοκαίρι μου αρέσουν ιδιαιτέρως με ψηλόμεσα κολάν ή ψηλόμεσα skinny τζιν με σκισίματα και tops γιατί ζεσταίνομαι πολύ.
Κάνοντας ένα ταξίδι στο χρόνο που θα ήθελες να προσγειωθείς και γιατί;
Ξεκάθαρα θα ήθελα να προσγειωθώ στα 70’s, που εκτός από την Disco, καθιερώθηκαν στη μουσική και είδη όπως η Funk, η Smooth Jazz, η Jazz Fusion αλλά και η Soul που είναι αγαπημένες μου μουσικές επιρροές. Όπως επίσης είναι η δεκαετία που άνθισε και η Punk: Sex Pistols, The Clash κλπ. Και η Punk έφερε την Post Punk, New Wave και αργότερα την Indie Pop που είναι ένα είδος που θα ήθελα να προσεγγίσω μουσικά στο άμεσο μέλλον.
Αγαπημένοι ταξιδιωτικοί προορισμοί;
Έχω πολλούς αγαπημένους προορισμούς: Κρήτη που είναι οι ρίζες μου από τη μητέρα μου και βρίσκονται πολλοί αγαπημένοι μου συγγενείς εκεί, Ελαφόνησο για camping στο Simos και στη Χαλκιδική στο δεύτερο πόδι. Ωστόσο, κάθε καινούριος προορισμός, με ανθρώπους που αγαπώ, είναι μια καλοδεχούμενη περιπέτεια. Λένε, δεν είναι το μέρος, αλλά η παρέα που μετράει. Αυτή είναι η βασική προϋπόθεση που χρειάζομαι για να περάσω καλά και ανέμελα.
Πώς χαλαρώνεις μετά από μια έντονη ημέρα;
Συνήθως επικοινωνώ με κάποιον πολύ κοντινό μου άνθρωπο για να βγω από τον κόσμο της δουλειάς μου και να με επαναφέρει στη πραγματικότητα. Έπειτα πολλές φορές ξαπλώνω και επικεντρώνομαι στην αναπνοή μου χωρίς να σκέφτομαι κάτι άλλο. Ένα ζεστό μπάνιο ή ένα βιβλίο ανήκουν επίσης στις επιλογές μου. Ωστόσο, τελευταία νιώθω την ανάγκη να κλάψω ύστερα από μια έντονη ημέρα. Και πλέον αφήνομαι και όταν τελικά σταματάω νιώθω πολύ καλύτερα. Είναι αποδεδειγμένο επιστημονικά ότι βοηθάει.
Πώς θα ήθελες να δεις τον εαυτό σου σε 10 χρόνια από σήμερα;
Δεν ξέρω. Με τρομάζει να βλέπω τόσο μακριά όταν όλα τριγύρω μου είναι τόσο μεταβλητά. Θέλω να πιστεύω ότι θα έχω εξελιχθεί, θα έχω ταξιδέψει και με το σώμα αλλά και με το πνεύμα σε άπειρα μονοπάτια, ότι θα έχω παλέψει ακόμα περισσότερο και θα έχω γίνει μια πολύ καλύτερη εκδοχή του εαυτού μου. Και σε επαγγελματικό επίπεδο και σε προσωπικό. Και ίσως να έχω πετύχει να είμαι λίγο πιο ήρεμη και σταθερή. Η οικογένεια επίσης είναι κάτι που θέλω να αποκτήσω σε κάποια χρόνια όμως. Έχω πολλά να μάθω και να αλλάξω σε εμένα πριν γίνω μητέρα
Κείμενο: Ιωάννα Μαμάη
Φωτογραφίες: Ναταλία Μαραγκού