Ο Νικόλας Αγγελής ακόμη θυμάται τον έντονο προβολέα που τον είχε τυφλώσει όταν έδινε εξετάσεις στο υπουργείο Πολιτισμού. Και τα κατάφερε. Λίγο καιρό μετά πήγε στη Δραματική Σχολή Αρχή της Νέλλης Καρρά για να διδαχτεί αυτό που επιθυμούσε τόσο πολύ. Να ασχοληθεί με την υποκριτική.
Ήταν 2005 και μόλις 21 ετών όταν αποφοίτησε και ο πρώτος του ρόλος ήταν πρωταγωνιστικός, στην ταινία μεγάλου μήκους του Δημήτρη Κοτσιαμπασάκου, «Ο γιος του φύλακα». Ακολούθησε η παράσταση για το Φεστιβάλ του Εθνικού «Πλαστελίνη» και το «Βολφγκάνγκ» με την Κατερίνα Ευαγγελάτου. Το 2008 έκανε την πρώτη του τηλεοπτική εμφάνιση στη σειρά «Άγρια Παιδιά» ενώ ακολούθησαν ρόλοι σε κινηματογράφο και θέατρο.
Ο Νικόλας Αγγελής μεγάλωσε. Και δεν είναι πια το παιδί που έκανε τα πρώτα του βήματα στο χώρο της υποκριτικής πριν από 13 χρόνια. «Είμαι κάποιος άλλος από αυτό το παιδί τότε, αντιμετωπίζω την υποκριτική περισσότερο ως τη δουλειά μου παρά σαν ένα ρομαντικό παραμύθι», μας είπε κατά τη διάρκεια της κουβέντας μας. Ο Νικόλας σε μια χαλαρή συζήτηση, μας έδωσε την ευκαιρία να τον γνωρίσουμε ακόμη καλύτερα.
Επαγγελματικά τι κάνεις αυτήν την περίοδο;
Αυτήν την περίοδο διδάσκω, παραδίδω μαθήματα έκφρασης, πρόκειται για έναν συνδυασμό υποκριτικής και ψυχοθεραπείας.
Υπήρξε κάποιος ρόλος που σε δυσκόλεψε; Και για ποιον λόγο;
Θα είχε ενδιαφέρον να σκεφτώ ποιος ρόλος δεν με έχει δυσκολέψει. Νομίζω ότι η διαδικασία στο να «βρω» τον ρόλο είναι πάντα δύσκολη για μένα, πρόκειται για μια μακρά περίοδο που δε γίνεται τίποτα και πιστεύω πως ψάχνω με λάθος τρόπο και προς λάθος κατεύθυνση. Ωστόσο, κάπου προς το τέλος των προβών ξαφνικά νιώθω πως «αυτό είναι», αυτός είναι ο χαρακτήρας. Πρόκειται για μια πολύ περίεργη αίσθηση.
Ποιοι είναι οι ρόλοι που θα ήθελες να παίξεις κάποια στιγμή στη ζωή σου;
Θα ήθελα να παίξω τον Ρομπέρτο Τσούκο του Κολτέζ, τον Στάνλει από το «Πάρτι Γενεθλίων» του Πίντερ και κάποιους ακόμα. Γενικώς ποτέ δεν ονειρευόμουν ρόλους, απλά αυτοί οι δύο χαρακτήρες μου φαίνονται πολύ ελκυστικοί .
Πόσο έχει αλλάξει ο Νικόλας Αγγελής από όταν έκανε τα πρώτα του βήματα στο χώρο της υποκριτικής μέχρι σήμερα;
Έχουν περάσει δεκατρία χρόνια από την πρώτη μου δουλειά οπότε έχω αλλάξει πάρα πολύ. Είμαι κάποιος άλλος από εκείνο το παιδί, αντιμετωπίζω την υποκριτική περισσότερο ως τη δουλειά μου παρά σαν ένα ρομαντικό παραμύθι, τη θεωρώ μια εξαιρετικά δημιουργική τέχνη και με γοητεύει ακόμα πολύ. Ωστόσο, εφόσον είναι η δουλειά μου θέλω να αμείβομαι σωστά και να μου φέρονται καλά.
Τι θα συμβούλευες ένα νέο παιδί που θα ήθελε να ασχοληθεί με τον χώρο της υποκριτικής;
Θα του έλεγα να το ζήσει, να μην πάρει πολύ στα σοβαρά το τι θα συμβεί, να έχει μια παιχνιδιάρικη διάθεση απέναντι στη δουλειά και να μην χάσει την αξιοπρέπειά του.
Ποια παράσταση είδες πρόσφατα και σου άρεσε;
Πρόσφατα, παρακολούθησα την παράσταση Βαβέλ σε σκηνοθεσία του Κωνσταντίνου Ρήγου και μου άρεσε πολύ.
Το πιο κολακευτικό σχόλιο που έχεις ακούσει;
Το πιο κολακευτικό σχόλιο που μου έχουν πει είναι «Ευχαριστούμε γι’ αυτό που μας έκανες να νιώσουμε».
Ποιες άλλες τέχνες σε γοητεύουν;
Μου αρέσει πολύ η μουσική, η ζωγραφική, ο κινηματογράφος και η ποίηση.
Ποια είναι η σχέση σου με τη μόδα;
Παρακολουθώ την μόδα και ενίοτε την ακολουθώ, ωστόσο την προσαρμόζω με βάση το προσωπικό μου στιλ. Κάτι δηλαδή που είναι trend, θα το φορέσω με τον δικό μου τρόπο.
Πώς θα το χαρακτήριζες το καθημερινό σου στιλ;
Το καθημερινό μου στιλ θα το χαρακτήριζα αρκετά grunge. Φοράω πολύ συχνά sneakers γιατί είναι ιδανικά για όλες τις ώρες της ημέρας.
Στη φωτογράφιση φοράς Puma Suede. Πώς τα συνδυάζεις;
Τα μαύρα Puma Suede μου αρέσουν γιατί είναι κομψά και έχουν μια street πινελιά οπότε μπορώ να τα φορέσω σε όλες τις περιστάσεις και να τα συνδυάσω με όλα.
Κάνοντας ένα ταξίδι στο χρόνο που θα ήθελες να προσγειωθείς και γιατί;
Τα 80’s τα έχω ζήσει οπότε θα έλεγα σίγουρα τα 70s. Η έκρηξη της μουσικής, η σεξουαλική απελευθέρωση, τα φουτουριστικά έπιπλα και τα χρώματα στα ρούχα. Την αγαπώ πολύ εκείνη τη δεκαετία.
Αγαπημένος καλοκαιρινός προορισμός;
Αγαπημένος καλοκαιρινός προορισμός είναι η Πάρος. Έχω ένα σπίτι εκεί και είναι ο παράδεισός μου.
Πώς φαντάζεσαι τον εαυτό σου σε 10 χρόνια;
Δεν μπορώ να δω μελλοντικά τον εαυτό μου, τα πράγματα αλλάζουν συνέχεια με τρόπους που δεν μπορώ να προβλέψω, όπως και εγώ!
Κείμενο: Ιωάννα Μαμάη
Φωτογραφίες: Moch_ism