Αν σου αρέσει η γιόγκα και λατρεύεις το Instagram, σίγουρα θα έχεις πετύχει κάποιο post της Ommyoga (κατά κόσμον Έφη Δήμα), ένα από τα πιο ενδιαφέροντα και inspiring accounts που υπάρχουν στην Ελλάδα.
Με φόντο το αιγαιοπελαγίτικο τοπίο ή τις αμμουδιές της Καλιφόρνια, η Έφη κάνει γιόγκα σε απίθανα μέρη ταξιδεύοντάς μας νοερά εκεί και δημιουργώντας μας την επιθυμία να κάνουμε ένα session μαζί της. Και δεν είναι τυχαίο. Η αμεσότητα και το χαμόγελο της Έφης σε κάνουν να νιώθεις άνετα μαζί της και να συζητήσετε σαν να είστε χρόνια φίλοι. Έτσι νιώσαμε στη συνάντησή μας στα γραφεία του ΟΖΟΝ. Η Έφη μας μίλησε για το πώς αποφάσισε να ασχοληθεί με τη γιόγκα, τα αγαπημένα της inspiring quotes και αν τελικά η γιόγκα έχει κάνει τους Αθηναίους πιο ζεν.
Ποιο είναι το μεγαλύτερο μάθημα που σου έχει δώσει η γιόγκα;
Δυσκολεύομαι να αρκεστώ σε ένα μόνο μεγάλο μάθημα. Η γιόγκα μου μαθαίνει τόσα πολλά πράγματα σε καθημερινή βάση. Να ακούω το σώμα μου, να προσπαθώ για κάτι που θεωρώ αδύνατο να το καταφέρω, να γελάω με τον εαυτό μου, να αγκαλιάζω τις αποτυχίες μου, να μην κάνω διακρίσεις και το σημαντικότερο: να μην περιμένω θέσεις, βραβεία και μετάλλια!
Ποια είναι τα πιο inspiring quotes για εσένα;
Ένα από τα quotes που δεν αμελώ να υπενθυμίζω στον εαυτό μου καθημερινά είναι το ακόλουθο: «Δεν μπορείς να έχεις πάντα τον έλεγχο του τι συμβαίνει γύρω σου, αλλά μπορείς να έχεις πάντα τον έλεγχο του τι συμβαίνει μέσα σου». Ένα ακόμα quote που βρίσκω ιδιαιτέρως ενθαρρυντικό στις μέρες μας είναι το εξής: «η ευτυχία δεν κοστίζει».
Τι θα έλεγες σε κάποιον που σκέφτεται να ξεκινήσει τη γιόγκα αλλά δυσκολεύεται να το αποφασίσει;
Θα του έλεγα την ιστορία μου. Κι εγώ δυσκολευόμουν, το γυμναστήριο δεν μου ταίριαζε, βαριόμουν το τρέξιμο. Κάθε μήνα δοκίμαζα κάτι διαφορετικό, από χορό μέχρι αναρρίχηση, ψάχνοντας να βρω ποιο θα ήταν αυτό που θα με κρατούσε. Ώσπου ήρθε μία από αυτές τις περιόδους που ο κόσμος σου έρχεται ανάποδα και τότε ψάχνεις να πιαστείς από κάτι. Την επόμενη μέρα ξύπνησα και πήγα στο πρώτο μάθημα γιόγκα. Και η ιστορία συνεχίζεται μέχρι σήμερα.
Κοιτώντας κάποιος το Instagram σου παρατηρεί ότι πηγαίνεις πολλά ταξίδια. Ποιοι είναι οι αγαπημένοι σου προορισμοί και γιατί;
Το ταξίδι είναι ο ιδανικός τρόπος για να ανακαλύψεις τον εαυτό σου, να τον δοκιμάσεις, να αλλάξουν οι προσλαμβάνουσες και να ανοίξουν οι ορίζοντές σου. Το ταξίδι είναι το μοναδικό πράγμα στη γη που το πληρώνεις και σε κάνει πλουσιότερο πνευματικά, είναι πηγή έμπνευσης και τροφή για σκέψη. Η Κούβα είναι ένας από τους αγαπημένους μου προορισμούς, μια χώρα με πολιτισμό, ανθρωπιά, χρώματα και υπέροχες μυρωδιές. Όσο για την Ελλάδα, η ψήφος μου θα πάει στην Πάρο. Ο συνδυασμός του κυκλαδίτικου με το κοσμοπολίτικο, των τοπικών εορτασμών με το κοκτέιλ μπαρ και του ψαρά με τον Ευρωπαίο τουρίστα είναι κάτι το μαγικό.
Ας αφήσουμε την Πάρο και πάμε στην Αθήνα. Τι αγαπάς περισσότερο σε αυτήν;
Τους ανθρώπους της, τις γειτονιές, τις μουσικές, τις ιστορίες, τις παρέες. Τη ζωντάνια τις μεταμεσονύκτιες ώρες, τη μυρωδιά από φρέσκο μαγειρεμένο φαγητό το μεσημέρι, τις ανθισμένες νεραντζιές ειδικά τέτοια εποχή, τους πεζόδρομους του κέντρου με τις παρέες που γελάνε, τα μπαλκόνια με θέα ή χωρίς και τα Εξάρχεια.
Τελικά, η γιόγκα κάνει τους Αθηναίους πιο ζεν;
Η γιόγκα φέρνει τους Έλληνες πιο κοντά στο κέντρο τους. Η ηρεμία, η ψυχική ισορροπία και η πνευματική διαύγεια τους βοηθούν να πλησιάσουν ξανά τα χαρακτηριστικά της ταυτότητας που κατέχουμε ως λαός. Καλοσύνη, φιλοξενία, ζωντάνια, ευγένεια, πολιτισμό και φιλοπονία.
Τι θεωρείς πιο διαχρονικό στοιχείο στο στιλ σου;
Τα κοσμήματα, τα φαρδιά ρούχα και τα άνετα παπούτσια, κυρίως τα sneakers όπως τα Puma Suede. Στην καθημερινότητά μου, μού αρέσει να τα συνδυάζω με κάθε στιλ, από κολάν και φούτερ μέχρι φορέματα και φούστες τώρα που ανεβαίνει η θερμοκρασία!
Κάνοντας ένα ταξίδι στο χρόνο πού θα ήθελες να προσγειωθείς και γιατί;
Θα ήθελα να κάνω τρεις στάσεις σε διαφορετικές περιόδους: Αρχικά, θα ήθελα να προσγειωθώ στο 1969 και συγκεκριμένα στο Woodstock με συντροφιά τον Jimi Hendrix, The Who, Santana, Joe Cocker και Janis Joplin. Έπειτα, στο 1983 στο ιστορικό πάρτι στη Βουλιαγμένη του Λουκιανού Κηλαηδόνη το βράδυ της 25ης Ιουλίου όταν η Συγγρού ήταν κλειστή μέχρι τους στύλους του Ολυμπίου Διός. Τελευταία στάση, στο 1989 και το βράδυ της πτώσης του Τείχους του Βερολίνου παρέα με μία κρύα μπύρα μόνο που αυτή τη φορά θα ήταν στην άλλη πλευρά.
Κείμενο: Ιωάννα Μαμάη
Φωτογραφίες: Moch_ism