Για τον σχεδιαστή Rick Owens, τα φύλα, ο βασικός διαχωρισμός των ανθρώπων, μοιάζουν να είναι απλές ταμπέλες που τελικά θα σβήσει για να απελευθερώσει τις κρυμμένες δυνάμεις της ανθρώπινης ύπαρξης.
Ο κόσμος του Rick Owens λειτουργεί ως μία μορφή ψυχοδράματος. Με την διαφορά πως δεν ακολουθεί τη γνωστή μέθοδο, κατά την οποία οι συμμετέχοντες δραματοποιούν, δηλαδή αναπαριστούν παρελθοντικά γεγονότα από τις ζωές τους, αντί να μιλούν απλώς γι’ αυτά. Στον κόσμο του Rick η λύση έρχεται από το παρόν. Το παρόν, όπως ο ίδιος το βιώνει.
Το κύριο χαρακτηριστικό αυτού του κόσμου είναι η έμμονη αποστροφή προς καθετί το συμβατικό. Δεν υπάρχει οικονομικός, πολιτικός και, κυρίως, κοινωνικός διαχωρισμός. Πίσω από τη φυλετική ιδέα του Owens υπάρχει μία φιγούρα σχεδόν άναρχη, που δεν απασχολεί με τη συμπεριφορά της, γίνεται απλώς ο κοινωνός της ιδέας του, της ιδέας για ισότητα. Μία ανάγκη, απόρροια τόσο των παιδικών βιωμάτων του, όσο και του σύγχρονου κοινωνικού γίγνεσθαι. Ζώντας σε μία κοινωνία, όπως η Porterville της California, με έντονο το ρατσιστικό στοιχείο την δεκαετία του 1970, είτε προς τις γυναίκες, είτε τους αλλοδαπούς, και γενικότερα προς οτιδήποτε διαφορετικό, ο Owens βρήκε την δική του ιδιόμορφη λύση: δεν προσπαθεί να εξισώσει τις διαφορές των φύλων, προσπαθεί να τα ενώσει.
Αυτός είναι και ο λόγος που συχνά το πρότυπο που δημιουργεί χαρακτηρίζεται ως άφυλο –κάτι που ο ίδιος δεν απορρίπτει. Οι φόρμες και τα ελεύθερα σχήματα, τα ουδέτερα χρώματα και η έλλειψη πρόσθετων διακοσμητικών στοιχείων δικαιολογούν ακριβώς αυτή του την κατεύθυνση. Μία κατεύθυνση που ορίζει και το Pandrogeny, ένα πρότυπο που δεν υπακούει στις νόρμες, δεν είναι κατευθυνόμενο. Όπως, εξάλλου, υποστηρίζει και ο ίδιος “Είναι αστείο όταν κάποιος μιλάει για κανόνες. Εγώ θέλω απλά να τους σπάσω”.
Κείμενο: Λάζαρος