Interview by: Παναγιώτης Χατζηστεφάνου
Photo: Μάριος Καλαμάρης
Link: yatabazah.com
*Η Χώρα Προέλευσης του Σύλλα Τζουμέρκα, θα προβάλλετα στις ελληνικές αίθουσες από τις 21 Οκτωβρίου
Ο Θάνος Σαμαράς συνομιλεί με τον Παναγιώτη Χατζηστεφάνου.
-Ποιο είναι το θέμα στη ‘Χώρα Προέλευσης’;
Είναι μια μάλλον βίαιη ταινία για μια υπόθεση υιοθεσίας δυο αδερφών που καταλήγει σε μια προνομιακή ανατροφή του ενός και σε μια στερημένη ζωή του άλλου. Εγώ παίζω τον δεύτερο. Το κορίτσι που αγαπώ, είναι ερωτευμένο με τον αδερφό μου, εγώ την απαγάγω και έρχεται η καταστροφή. Παράλληλα με την ιστορία αυτή, οι οικογενειακοί χαρακτήρες ζούνε το προσωπικό τους δράμα και όλα συνδέονται δεξιοτεχνικά. Είμαι περήφανος που συμμετέχω στο ευφυές αυτό το έργο του Σύλλα Τζουμέρκα.
-Υπάρχουν πολλοί που δεν γνωρίζουν ότι εκτός των άλλων, είσαι ένας εξαιρετικός καλλιτέχνης. Μίλησε μας γι’ αυτό.
Μπα! Είμαι ακόμα μέτριος, αλλά ευχαριστώ. Μάλλον έχουμε έναν μικρό αμοιβαίο θαυμασμό μεταξύ μας. Είμαι μεγάλος θαυμαστής σου και είσαι ο Πολιούχος Άγιος των Ιδανικών, ένας μάρτυρας της τέχνης. Πάντοτε με τραβούσε η οπτική πλευρά των πραγμάτων. Πριν το Royal Academy of Dramatic Art, σπούδασα τέχνη, design και αρχιτεκτονική στο Guildhall University του Λονδίνου που με ξετρέλανε πολύ περισσότερο από τη δραματική σχολή. Τα πάντα μέσα στο κεφάλι μου έχουν νόημα μόνο όταν κωδικοποιούνται σε σχήματα και χρώματα. Μου είναι αδύνατο να επεξεργαστώ πληροφορίες αν δεν τις κωδικοποιήσω χρωματικά ή δεν τους αποδώσω απτή υφή. Για παράδειγμα το νούμερο οχτώ είναι υγρό και καφέ, το έξι σκληρό και κίτρινο, οι λέξεις κομμάτια ξανθού ξύλου, οι προτάσεις ποτάμια, το φαγητό ένα διάγραμμα, ο ουρανός τσιμέντο, κ.λπ. Αυτό που με προβληματίζει είναι ότι αρνούμαι στον εαυτό μου την ευκαιρία να παντρέψω τους δυο πολύ διαφορετικούς μου εαυτούς, τον ηθοποιό και τον καλλιτέχνη για να δω τι μπορεί να βγει. Προς το παρόν είμαι ο Θάνος Σαμαράς και είμαι ο Yatabazah, δύο φτιαχτοί χαρακτήρες, ο καθένας
κάνει διαφορετικά πράγματα. Επιθυμώ την συγχώνευση και την εδραίωση. Νιώθω κουρασμένος και ασυνάρτητος. Ξέρω ότι στο σύντομο μέλλον θα σκηνοθετώ ταινίες. Μονάχα ένας αδαής μπορεί να είναι ικανοποιημένος με το να είναι απλά ηθοποιός. Είναι ασφυκτικά περιοριστικό. Fuck that.
-Αγαπάς τις γάτες. Αγαπώ τις γάτες. Ανάπτυξε.
Οι γάτες είναι τα πλάσματα που μαζί τους επικοινωνώ πραγματικά. Καμία γάτα όσο άγρια και ανεκπαίδευτη και αν είναι, δεν είναι ικανή να αντισταθεί και να μην υποκύψει στο άγγιγμά μου! Ξέρω απλά πώς να τις ακουμπήσω, πως να τους μιλήσω, τι λόγια να πω και σε ποια ένταση. Πάντοτε έτρεφα την μεγαλύτερη τρυφερότητα για τις γάτες και ήταν πάντα αμοιβαίο. Πολλοί μου λένε συχνά ότι η κίνηση και η εμφάνιση μου μοιάζει με γάτα. Δεν το αρνούμαι, νιώθω αιλουροειδές. Τα σκυλιά δεν δείχνουν ενδιαφέρον για μένα, κάτι επίσης αμοιβαίο.
-‘Το τέλος του κόσμου έπρεπε να είχε έρθει γύρω στο 1959’. Ανάπτυξε.
Είναι κάτι που έγραψα στο Twitter τις προάλλες σαν διαμαρτυρία για όλα τα υπέρ-μοντερνισσόμενα πράγματα που εκσυγχρονίζονται απροκάλυπτα μόνο και μόνο για να δείχνουν τωρινά. Υπάρχει κάτι τόσο πλήρες στη δεκαετία του ‘50. Λίγο Bauhaus, πολύ Dada, λίγο μελαγχολική μεταπολεμική απλότητα αλλά και μια σαφή ανάγκη για πολυτέλεια. Ευχαρίστως θα ζούσα σε μια κάψουλα του χρόνου στην εποχή εκείνη. Βαρύς, ακόρεστος, ασφαλής.
-Δώσε στους αναγνώστες μας μερικές συμβουλές. Πρότεινε τους ταινίες για να δουν, βιβλία να διαβάσουν. Δίδαξε τις μάζες, τώρα αμέσως αν μπορείς.
Σας προκαλώ να βρείτε μια ταινία προ του ‘70 και να την απολαύσετε με τον γαμημένο ήχο σβηστό. Λοιπόν εντάξει, δείτε τα L’Annee Derniere a Marienbad, Les Yeux Sans Visage, Vertigo, Orphee. Επίσης, σταματήστε να βλέπετε τηλεόραση, απλά κόψτε το γαμημένο καλώδιο. Μπορείτε να είστε ενημερωμένοι online. Αυτό που θέλω να πω είναι: δημιουργήστε το δικό σας ξεχωριστό περιεχόμενο. Προσαρμόστε, διαλέξτε και επιλέξτε τις πηγές των ερεθισμάτων σας. Η τηλεόραση μπορεί να σκοτώσει το μυαλό και θα το κάνει. Διοικείται από ηλίθιους.
-Ποιο είναι το πρόβλημα με τους νέους σήμερα; Επιπλέον, τι είναι το σωστό με αυτούς;
Οι περισσότεροι φίλοι μου είναι νεότεροι κατά μια δεκαετία τουλάχιστον. Δεν το επιλέγω συνειδητά ωστόσο φαίνεται να αποτελεί μοτίβο στον κύκλο μου. Συνήθως δημιουργώ φιλίες και σχέσεις με ανθρώπους νεότερους από μένα και ίσως είναι μια μορφή βαμπιρισμού. Από την άλλη δεν μπορώ να γενικεύσω. Έχω γνωρίσει εκπληκτικά ευαίσθητους, ταλαντούχους και εργατικούς νέους όπως και έχω γνωρίσει αρκετούς φρικαλέους, στενόμυαλους, επικίνδυνους, τεμπέληδες νεαρούς μαλάκες. Οι καλοί είναι περισσότεροι όμως… γάμησέ τα, δεν ξέρω τίποτα.
-Ονόμασε μερικούς ανθρώπους του σινεμά, σύγχρονους ή μη, που έχουν επηρεάσει την κινηματογραφική σου αισθητική.
Αυτός με τον οποίο μπορώ να ταυτιστώ, αυτός που με έχει εμπνεύσει περισσότερο από κάθε άλλον, είναι ο Jean Cocteau. Οι ταινίες του είναι ποιητικά πορνό. Αυτός θέλω να γίνω όταν μεγαλώσω. Εκτός από αυτόν, μου αρέσει η ισραηλινή ηθοποιός Delphine Seyrig και η Αμερικανίδα πορνό ηθοποιός Jeanna Fine.
-Πώς χαλαρώνεις μετά από μια δύσκολη μέρα δίνοντας συνεντεύξεις για περιοδικά και κάνοντας παρέα με άτομα όπως moi;
Μου αρέσει να περνάω τον χρόνο μου στη τουαλέτα με απολαυστικές, χαλαρωτικές ‘εκκενώσεις’. Το μπάνιο, είναι το αγαπημένο μου μέρος στο σπίτι. Έχω μια μεγάλη συλλογή από εξαίσια αρωματικά σαπούνια, σπάνια σαμπουάν και μυστηριώδη αρωματικά σώματος, σφουγγάρια, βούρτσες και άλλα εργαλεία καλλωπισμού. Η καθημερινή μου τελετουργία στο μπάνιο, αποτελεί μια προσευχή πως θα εξέλθω από το ατμώδες αυτό ιερό σαν κάτι διαφορετικό από αυτό που είμαι, καλύτερος, ομορφότερος, εξυπνότερος, καινούργιος. Επίσης μαγειρεύω καθημερινά, φροντίζω τα φυτά μου, καθαρίζω το σπίτι, φωτογραφίζω κούκλες, φτιάχνω πράγματα. Αλλά δεν μπορώ να μιλήσω για αυτά, αυτό είναι δουλειά του Yatabazah.
-Γιατί ο Jean Desses δεν εκτιμάται από τους συμπατριώτες του;
ΟMG. Οι Έλληνες δεν υποστηρίζουν τα ταλέντα τους. Σοκαρίστηκα. Αλλά σοβαρά κανένας με πραγματικό ταλέντο δεν θα χαραμίσει τον πολύτιμο χρόνο του στην Ελλάδα. Είναι νεκρή ζώνη. Καταδικασμένη, βρώμικη και άφωνη. Εύχομαι ένα τεράστιο τρομερό πουτσο-τέρας να εμφανιστεί σε αυτόν τον τόπο και να μάθει στους Έλληνες πειθαρχία και υπευθυνότητα στη δουλειά. Πούτσο και ξύλο. Πούτσο και ξύλο. Σου φαίνομαι για πατριώτης;
-Ποιο άγαλμα θα φιλούσες χωρίς λεφτά;
Έχω κάνει βίαιο έρωτα στο Oscar που κέρδισε ένας φίλος το 1969. Αυτό το πράγμα είναι πολύ βαρύ, να το ξέρεις.