Ο Χριστόφορος Βλαχάκης, aka Christopher Vee, ανήκει στην νέα γενιά καλλιτεχνών που επιθυμεί να ταράξει τα μουσικά στερεότυπα και να δημιουργήσει νέα είδη. Αν και έγινε γνωστός μέσα από την συμμετοχή του στην σειρά «Τατουάζ», ο Χριστόφορος θέλοντας να ασχοληθεί με την μουσική, περνά τις ώρες του σε στούντιο γράφοντας και ηχογραφώντας κομμάτια.
Με αφορμή τα νέα Puma Cell Alien OG που συνδυάζουν το street style του σήμερα με τις γραμμές προηγούμενων δεκαετιών, μιλήσαμε μαζί του για την ξαφνική ενασχόλησή του με την υποκριτική, τα μελλοντικά του σχέδια για την μουσική αλλά και το κατά πόσο τον επηρεάζουν τα φώτα της δημοσιότητας.
Πότε κατάλαβες πως θες να ασχοληθείς με την μουσική;
Ήμουν νομίζω τριών χρονών όταν το συνειδητοποίησα. Από μικρός, και από ότι μου έχουν πει οι γονείς μου, τραγουδούσα, «σκάρωνα» μελωδίες και άκουγα συνέχεια μουσική οπότε φαινόταν από τότε. Γενικότερα, από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου δεν υπήρχε ποτέ κάτι άλλο που σκέφτηκα πως θα μου άρεσε σαν επάγγελμα. Πάντα είχα αυτόν τον στόχο και αυτό θέλω να πετύχω. Κάπου στα 6 ξεκίνησα το πιάνο, στα 9 κιθάρα στα 11 ντραμς και μετά άρχισα να γράφω στίχους και μελωδίες, γύρω στα 13. Είχα κατεβάσει ένα πρόγραμμα στο laptop για να μάθω κάποια πράγματα για την παραγωγή και έφτιαχνα τραγούδια μόνος μου.
Και τώρα προσπαθείς ό,τι κομμάτια κάνεις να τα κάνεις εξ ολοκλήρου μόνος;
Ναι, θέλω στίχους και μουσική να τα γράφω μόνος μου γιατί δεν μπορώ να εκφραστώ μέσα από τους στίχους κάποιου άλλου. Πώς μπορείς να «νιώσεις» λόγια και συναισθήματα που δεν είναι δικά σου; Ωστόσο, θα έγραφα κομμάτια για άλλους καλλιτέχνες.
Θέλεις δηλαδή τα κομμάτια σου να είναι εμπειρικά;
Όχι απαραίτητα ,γιατί δεν είναι «true stories» όλα όσα γράφω. Όταν γράφεις ένα κομμάτι, λες μια ιστορία, δεν είναι ανάγκη να είναι αλήθεια αυτό που λες. Μπορεί να είναι μια ιστορία που προκύπτει από την φαντασία σου. Μέσα από κάθε βίωμα μπορεί να βγει μια αφήγηση και εγώ προσπαθώ ό,τι γράφω να με εκφράζει.
Έχεις κάποιον αγαπημένο καλλιτέχνη;
Foo fighters σίγουρα και το απόλυτο είδωλό μου είναι ο Dave Grohl. Θα ήθελα να συνεργαστώ με τον Post Malone και την Billie Eilish, αν και είναι λίγο ιδεαλιστικός στόχος.
Μίλησέ μου για το στιλ σου.
Μου αρέσουν οι φαρδιές γραμμές στα ρούχα και λατρεύω το streetwear. Δεν ασχολούμαι με τα trends αλλά σίγουρα σιχαίνομαι τα γυρισμένα ρεβέρ. Συνδυάζω τα πάντα με sneakers και τώρα που ανακάλυψα τα Puma Cell Alien OG, έχω ήδη σκεφτεί με ποια ρούχα μου θα τα φορέσω αφού ταιριάζουν απόλυτα με τα street style κομμάτια που επιλέγω καθημερινά.
Τι κάνεις αυτή την περίοδο;
Ετοιμάζω κομμάτια αν και δεν μπορώ να πω πάρα πολλά ακόμα. Για αρχή θα είναι ένα LP, σε αγγλικούς στίχους, και μετά ίσως ένας δίσκος.
Σου φαίνεται πιο εύκολο να γράφεις στα αγγλικά;
Δεν ξέρω να γράφω στα ελληνικά! Έμενα για πολλά χρόνια Αμερική, μέχρι τα 15, οπότε τα σκέφτομαι όλα κατευθείαν στα αγγλικά. Όταν ήρθα Ελλάδα, συνέχισα τα μαθήματα του σχολείου από το σπίτι, οπότε όλη μου η ζωή είναι στα αγγλικά!
Σου λείπει η ζωή εκεί;
Πάρα πολύ. Είναι στα άμεσα σχέδιά μου να επιστρέψω. Όσο είμαι Ελλάδα θέλω πολύ να κάνω πράγματα αλλά ο στόχος είναι να φύγω μόνιμα στο εξωτερικό. Πριν φύγω βέβαια θα ήθελα και να σπουδάσω κάτι που να σχετίζεται με την μουσική, όπως παραγωγή και να μάθω τα behind the scenes. Θέλω να μάθω τα τεχνικά πράγματα και τα πάντα για τα studios.
Ποιες είναι οι μουσικές σου επιρροές;
Είναι μία μίξη από πολλά. Ξεκίνησα ακούγοντας κλασσική ροκ αλλά έχω πάρα πολλές επιρροές. Μου αρέσουν τα είδη που μπλέκουν πολλούς διαφορετικούς ήχους μαζί και για εμένα, αυτό είναι το trap. Μου αρέσουν τα τραγούδια που «παντρεύουν» φαινομενικά ασύνδετα είδη και κάτι τέτοιο θα ήθελα να κάνω και εγώ. Θέλω να είναι κάτι το διαφορετικό αλλά ταυτόχρονα mainstream.
Πώς σου φαίνεται η trap σκηνή της Ελλάδας;
Υπάρχουν καλλιτέχνες που μου αρέσουν πάρα πολύ, όπως ο Saske. Γενικά νομίζω πως πρέπει να εξελιχθεί, έχει ακόμα περιθώρια βελτίωσης.
Πώς διαχειρίζεσαι την δημοσιότητα;
Δεν δίνω πολλή σημασία. Διαβάζω τα μηνύματα που μου στέλνουν αλλά οι κριτικές δεν με απασχολούν. Με ενδιαφέρει η γνώμη των φίλων μου γιατί είναι πάντα ειλικρινείς μαζί μου. Όταν ξεκίνησαν να ασχολούνται μαζί μου λόγω του «Τατουάζ», διάβαζα όσα γράφονταν απλώς για να ξέρω τι λέγεται. Αλλά δεν επηρεαζόμουν. Έχω δεχτεί και hate στο Twitter με αφορμή την σειρά αλλά εντάξει, αυτά είναι κάπως δεδομένα πλέον.
Πώς βρέθηκες στο «Τατουάζ»;
Τελείως τυχαία, πραγματικά. Με βρήκε ο Ανδρέας Γεωργίου και μου είπε να κάνουμε ένα κάστινγκ και ενώ η αρχική συμφωνία ήταν για 16 επεισόδια, έκατσα περίπου 8 μήνες.
Πώς είναι η ζωή του ηθοποιού, από το λίγο που την έζησες;
Τα γυρίσματα ήταν κουραστικά και πολύ απαιτητικά γιατί ήταν 12ωρα. Δεν είχα πρόβλημα με την αποστήθιση άρα δεν δυσκολεύτηκα σε αυτό το κομμάτι, ευτυχώς. Φοβήθηκα το αποτέλεσμα γιατί δεν είχα καμία εμπειρία και οι υπόλοιποι ήταν επαγγελματίες. Αλλά λέω «αφού είναι για λίγα επεισόδια, αν δεν τους αρέσω, ας με διώξουν». Τελικά τους άρεσα! Εγώ βέβαια όταν με είδα πρώτη φορά στην τηλεόραση, την έκλεισα. Δεν μου άρεσα καθόλου, έπαθα σοκ. Ένιωθα πως έβλεπα άλλον άνθρωπο. Μετά συνήθισα και άρχισα να μελετάω τις σκηνές για να δω τι μπορώ να βελτιώσω.
Ηθοποιία vs μουσική: Τι θα επέλεγες;
Σίγουρα την μουσική γιατί νιώθω πως είναι πιο κοντά σε εμένα σαν άνθρωπο, και στα θέλω μου. Βέβαια, αυτό δεν σημαίνει πως αποκλείω την υποκριτική γιατί ήταν μια ευχάριστη εμπειρία, άκουσα θετικές κριτικές και δεν θέλω να το παρατήσω. Και στο εξωτερικό, αν τύχαινε, θα δοκίμαζα κάποιο κάστινγκ.
Τώρα που σε αναγνωρίζουν στον δρόμο, σου την «πέφτουν» πιο εύκολα τα κορίτσια;
Κοίτα, η αλήθεια είναι πως δέχτηκα μία πρόταση γάμου! (γέλια). Στον δρόμο όχι, ψιλοντρέπονται, αλλά δέχομαι κάποια κολακευτικά μηνύματα. Ως εκεί, τίποτα ακραίο.
Τέλος, πως διαχειρίζεσαι την εικόνα σου μέσω των social media και πόσο εύκολα κρατάς τις ισορροπίες;
Αν με ρωτούσες ένα χρόνο πριν, ήμουν λίγο «obsessed» γιατί δεν ήξερα καθόλου να τα διαχειρίζομαι και θα σου έλεγα πως αγχώνομαι. Τώρα είμαι πιο χαλαρός. Στην αρχή ήθελα πολύ να έχω ένα συγκεκριμένο κοινό όχι για να πω «α, είμαι διάσημος» αλλά γιατί θα με βοηθούσε να προωθήσω την μουσική μου. Τώρα που έχω αυτό το κοινό, δεν αγχώνομαι καθόλου.
Συνέντευξη: Όλγα Κουτρουμάνου
Φωτογραφίες: Ναταλία Μαραγκού