Η τέχνη του κολάζ κερδίζει όλο και περισσότερο χώρο ανάμεσα στις διάφορες μορφές τέχνης και συνδυάζει την ζωγραφική με τη φωτογραφία, με ιδιαίτερο και συχνά απροσδόκητο τρόπο. Η ελευθερία και η δημιουργικότητα που προσφέρει, προσελκύει όλο και και περισσότερους καλλιτέχνες και αυτό έχει αποφέρει πολλά σπουδαία σύγχρονα έργα τέχνης.
Ανάμεσα στους επίδοξους Έλληνες collage artists της Αθήνας είναι και ο Animous Lynx, κατά κόσμον Παύλος, ο οποίος μετατρέπει περιοδικά μόδας σε ιδιαίτερα σουρεαλιστικά κολάζ. Έχοντας ασχοληθεί με τον κόσμο της φωτογραφίας, ο Animous, ψάχνοντας να βρει την μορφή τέχνης που του ταιριάζει, ανακάλυψε το κολάζ ως έναν τρόπο ψυχοθεραπείας αλλά και εξωτερίκευσης των συναισθημάτων του. Μιλήσαμε μαζί του για τα έργα του, την διαδικασία των κολάζ αλλά και την έμπνευση πίσω από τις δημιουργίες του.
Πώς ξεκίνησες να ασχολείσαι με το κολάζ;
Ξεκίνησα το 2010 ως βοηθός φωτογράφου και σταμάτησα το 2015, όταν μου χάλασε και η φωτογραφική μηχανή. Απογοητεύτηκα και ήθελα να βρω κάτι καινούργιο να ασχοληθώ. Με την φωτογραφία δεν μπορούσα και αφού είχα μια τεράστια συλλογή από περιοδικά, ξεκίνησα να φτιάχνω κολάζ. Ασχολήθηκα πρώτα με τα ψηφιακά κολάζ, γιατί λόγω της φωτογραφίας είχα μάθει να κάνω μοντάζ, και έπειτα με τα αναλογικά. Ήταν σαν κάτι “meant to be”.
Τι υπήρχε πριν από αυτό;
Το κολάζ είναι το χόμπι μου. Το κανονικό μου επάγγελμα είναι κομμωτής, αν και τα τελευταία χρόνια και τα κολάζ έχουν υπάρξει μια μορφή εισόδων. Έχω κάνει 2 εκθέσεις μέχρι στιγμής. Η πρώτη ήταν στο Taf το 2011, μαζί με άλλους 19 καλλιτέχνες, όπου είχα παρουσιάσει τα πρώτα ψηφιακά κολάζ μου που ήταν ασπρόμαυρα και εντελώς σουρεαλιστικά. Πρόσφατα έκανα μια ακόμα έκθεση σε ένα μπαρ, με τις τελευταίες μου αναλογικές δουλειές.
Τι υλικά χρησιμοποιείς; Υπάρχει συγκεκριμένη διαδικασία;
Χρησιμοποιώ κυρίως περιοδικά μόδας και κάποιες φορές φιλμ, αλλά δεν έχω στάνταρ διαδικασία. Πολλές φορές καίω χαρτιά, άλλες φορές τα τσαλακώνω, τα πετάω και τα χρησιμοποιώ μετά από δύο μήνες. Σίγουρα χρειάζεται πολύ κόλλα και όπου μπορώ, ζωγραφίζω κιόλας. Μου αρέσουν πολύ τα χρώματα και προσπαθώ να χρησιμοποιώ μη συμβατικές μορφές τους. Για παράδειγμα, αν θέλω κόκκινο, μπορεί να τρίψω ένα τριαντάφυλλο πάνω στο χαρτί από το να χρησιμοποιήσω έναν μαρκαδόρο. Ως προς την διαδικασία, σίγουρα έχει κάποια στάνταρ βήματα αλλά ποτέ δεν κάθομαι να σκεφτώ από πριν τι θα φτιάξω.
Δηλαδή είναι όλα έμπνευση της στιγμής;
Περίπου ναι. Όλα είναι στιγμιαίες εκρήξεις. Έχω έναν χώρο όπου κάθομαι, οπότε αρχίζω να ξεφυλλίζω κάποια περιοδικά και σιγά σιγά δημιουργείται στο μυαλό μου η εικόνα που θέλω να φτιάξω. Συνήθως αυτό συμβαίνει όταν δεν είμαι καλά. Ή όταν είμαι πολύ καλά. Κάποια προκύπτουν και μέσα από όνειρα.
Άρα πηγή έμπνευσης είναι τα πάντα;
Πηγή έμπνευσης μπορεί να είναι το οτιδήποτε. Τα συναισθήματα των ανθρώπων, οι σκέψεις μου, αυτά που βλέπω και αυτά που δεν βλέπω. Τα έργα μου είναι ένα ψυχολογικό ημερολόγιο, κάθε έργο αντανακλά μία συγκεκριμένη κατάσταση.
Σου έχουν ζητήσει ποτέ να φτιάξεις κάτι συγκεκριμένο;
Μου έχουν ζητήσει ναι. Επειδή λειτουργώ αυθόρμητα, αν μου έχουν δοθεί λέξεις κλειδιά και ο πελάτης ξέρει πάνω κάτω τι θέλει, μπορώ να το δημιουργήσω. Συνήθως τα δικά μου έργα προκύπτουν μέσα από τυχαιότητες και στιγμιαίες σκέψεις, οπότε όσο πιο καλά γνωρίζω τι σκέφτεται ο απέναντί μου, τόσο πιο κοντά μπορώ να φτάσω σε αυτό που έχει φανταστεί.
Έχεις κάποια συγκεκριμένα μοτίβα;
Δεν θα το έλεγα, γιατί δεν θα ήθελα να με περιορίσω τόσο. Η έμπνευση υπάρχει παντού, γιατί να την βάλω σε κουτάκια; Σίγουρα χρησιμοποιώ κυρίως υλικό μόδας, αλλά πέρα από αυτό, τα έργα μου εμφανίζουν μια μεγάλη ποικιλία τόσο ως προς τις συνθέσεις, όσο και ως προς το αποτέλεσμα.
Γιατί επέλεξες τα περιοδικά OZON RAW ως βασικό υλικό των έργων σου;
Μου αρέσει πάρα πολύ η αισθητική του OZON RAW. Εκτιμώ πολύ την ξεχωριστή ποιότητα του χαρτιού, το καλό τύπωμα και τα ιδιαίτερα editorials μόδας. Έχει ύφος περιοδικού του εξωτερικού ενώ είναι free press της Αθήνας. Το έχω ξεχωρίσει από τα υπόλοιπα, κυρίως λόγω του styling που περιέχει. Είναι ένα πολύ προσεγμένο urban περιοδικό και σίγουρα μου προσφέρει πολύ υλικό για τα κολάζ μου.
Προτιμάς τα ψηφιακά ή τα αναλογικά κολάζ;
Σίγουρα τα αναλογικά. Μου αρέσει η αίσθηση του χαρτιού που σκίζεται. Μου αρέσει που το κάθε αναλογικό κολάζ είναι μοναδικό γιατί και να το προσπαθήσω, δεν μπορώ ούτε εγώ ο ίδιος να φτιάξω ένα πιστό αντίγραφο. Κάθε λεπτομέρεια είναι μοναδική. Κάποια έργα είναι πιο όμορφα ψηφιακά, αλλά το να μπορείς να αγγίξεις το έργο και να νιώσεις τις λεπτομέρειές του, δεν συγκρίνεται με την “ομορφιά” της οθόνης.
Τι είναι για εσένα τέχνη και τι μόδα; Και πως αυτά τα δύο γίνονται ένα, μέσα από τα κολάζ σου;
Είναι έκφραση. Έχω καταλήξει πως κάθε έργο είναι μία θύμηση των συναισθημάτων που είχα όταν το έφτιαχνα. Μπορεί όταν το δημιουργούσα να μην ήξερα τι ένιωθα, αλλά όταν βλέπω τα έργα μου μήνες μετά, θυμάμαι ακριβώς τι σκεφτόμουν εκείνη τη στιγμή. Είναι σίγουρα ένα είδος ψυχοθεραπείας. Με την μόδα έμπλεξα τελείως τυχαία, όταν έγινα βοηθός φωτογράφου σε editorials μόδας. Έχω τεράστια συλλογή από περιοδικά μόδας και λατρεύω το styling, είναι για εμένα μια μορφή τέχνης.
Έχεις καλλιτέχνες που θαυμάζεις;
Θαυμάζω πολύ τον φωτογράφο Alexander Wesley και τον Jesse Draxler, που είναι ένας πολύ ιδιαίτερος collage artist. Από Έλληνες, σίγουρα ξεχωρίζω τον Χάρη Τσέβη.
Τέλος, πώς βλέπεις την δουλειά σου σε 5 χρόνια από τώρα;
Σίγουρα θα κάνω κολάζ μεγαλύτερου μεγέθους και πολλές εκθέσεις. Δεν έχω συγκεκριμένα πράγματα στο μυαλό μου άλλα ήδη έχω προτάσεις από φωτογράφους μόδας της Πορτογαλίας, οπότε ετοιμάζομαι για κάποιες συνεργασίες.
Δες έργα του στο Instagram: @animous_lynx
Συνέντευξη: Όλγα Κουτρουμάνου