Η Νεοϋρκέζα φωτογράφος και συν-δημιουργός του κοριτσίστικου zine ‘teenVag’, Natasha Nuñez, φωτογραφίζει γυναικείες φιγούρες με έναν παιχνιδιάρικο τρόπο, αντανακλώντας τις αλλαγές ανάμεσα στην εφηβεία και την ενηλικίωση. Οι φωτογραφίες της είναι απόλυτα προσωπικές αιχμαλωτίζοντας έναν ονειρικά πλασμένο εφηβικό κόσμο. Η Natasha μιλά στο ΟΖΟΝ για τη δική της γυναικεία αδελφότητα και το δεύτερο τεύχος ‘teenVag’.
Πώς ξεκίνησες να ασχολείσαι με τη φωτογραφία;
Ύστερα από παρότρυνση ενός καλού φίλου: βρήκα την 35mm Minolta της μητέρας μου και ζήτησα από τους πιο κοντινούς μου φίλους να ποζάρουν ως μοντέλα. ‘Έγινε προσωπικό εγχείρημα που συνέβαλλε στην περαιτέρω αφύπνιση κατανόησης της οπτικής μου επίγνωσης. Με τον ίδιο τρόπο, η φωτογραφία με οδήγησε στο να παρατηρήσω άλλες δημιουργικές απόψεις εκτός του πλαισίου του φωτογραφικού φακού μου.
Πώς θα περιέγραφες το στιλ της φωτογραφικής σου δουλειάς;
Αγνό, ιδιότροπο, και ευαίσθητο στο χρώμα. Ένα παραμύθι σαν όνειρο που συνήθως αφυπνίζεται από την ίδια την πραγματικότητα ή την ενηλικίωση.
Τι σημαίνει για εσένα η φωτογραφία;
Για εμένα η φωτογραφία αποτελεί μία σιωπηλή, προσωπική αναπόληση του παρελθόντος. Σε γενικότερο πλαίσιο, αποτέλεσε την εναρκτήρια έμπνευση πίσω από το zine teen VAG Issue #1, μία αμιγώς θηλυκή έκδοση που ίδρυσα μαζί με την καλύτερη μου φίλη Allison Levy. Η φωτογραφία, επίσης, προσδίδει μεγάλη ποσότητα συναισθηματισμού στις εμπειρίες ζωής κάθε ατόμου ξεχωριστά και δίνει το εναρκτήριο λάκτισμα για μία μοναδική εμπειρία στο ήδη υπάρχον κοινό.
Πώς προτιμάς το κοινό να αντιληφθεί τις εικόνες σου;
Ως ένα αιώνιο αφήγημα, ένα έργο που μεγαλώνει και ωριμάζει μέσα στο χωροχρόνο. Είναι πολύ προσωπική η καλλιτεχνική φόρμα που μοιράζομαι με το κοινό. Είναι μία απόδραση, ένα ημερολόγιο ποικίλης ύλης που προσκαλεί το μάτι να αποδράσει από το παρόν.
Υπάρχουν τόσοι πολλοί άνθρωποι που προσπαθούν να αναδειχθούν ως φωτογράφοι. Σε σταμάτησε ποτέ αυτό;
Η φωτογραφία αποτελεί προσωπική επιδίωξη, μία απτή επίγνωση της φαντασίας μου. Είναι ένα ενδιαφέρον στο οποίο δημιουργώ για τον εαυτό μου χωρίς καμία προκαθορισμένη επιρροή. Πιστεύω θερμά ότι η καλύτερη δουλειά εκεί έξω παράγεται με τέτοιον τρόπο ώστε να είναι έντονο το δυναμικό, ατομικό στοιχείο και να μεταφράζεται ως η κινητήριος δύναμη αυτής της δουλειάς.
Are you lonesome tonight Natasha?
Πάντα νιώθω ότι έχω καλή παρέα, ακόμα και όταν η μόνη μου συντροφιά είναι ο εαυτός μου!
ADULTHOOD AWAKENINGS