To Kasseta record shop βρίσκεται κρυμμένο σε μία στοά στην οδό Σοφοκλέους 5, στο κέντρο της Αθήνας. Περνώντας έξω από το Kasseta, είναι αδύνατον να μην κοντοσταθείς για να ακούσεις τη μουσική. Μπαίνοντας, θα βρεις σπάνιες κυκλοφορίες σε βινύλιο ή “ψαγμένους” δίσκους από ανεξάρτητα labels. To Kasseta record shop, κρύβει μουσικούς θησαυρούς για τους λάτρεις του βινυλίου και των ιδιαίτερων ηλεκτρονικών ήχων. Η συλλογή του ανανεώνεται συνεχώς, με τους περισσότερους δίσκους να εξαφανίζονται πριν καν προλάβει ο Δημήτρης να τους τοποθετήσει στα ράφια. Όσοι δεν το γνωρίζετε, σημειώστε τη διεύθυνση.
Πότε και πώς γεννήθηκε το Kasseta Rec;
Το Kasseta Records άνοιξε το 2011, προϋπήρχε σαν ιδέα και οταν μπόρεσα να έχω τον χώρο μπήκε σε λειτουργία.
Γιατί επέλεξες αυτό το χώρο να στεγάσεις το δισκάδικο; Είναι κάτι περισσότερο από ένα κατάστημα όπου μπορεί κανείς να αγοράσει βινύλια;
Ο χώρος αυτός απο το 1961 ήταν ενα απο τα πιο κλασσικά δισκάδικα της Αθήνας, το Neodisc, άρα κουβαλάει χρόνια βινύλιο και αυτό τον έκανε ιδανικό μόνο και μόνο για το παρελθόν του. Στο Kasseta δύσκολα θα μπει περαστικός. Θα έλεγα οτι έρχονται οι μυημένοι στον ήχο του μαγαζιού και οι συστημένοι από αυτούς. Σπάνια θα μπει κάποιος που θα αρχίσει να ψάχνει τα ράφια και αν το κάνει αυτό, ίσως είναι η πρώτη φορά που έρχεται. Συνήθως, ό,τι δισκάκια φέρνω φεύγουν μέσα από την κούτα, άρα μας μένει χρόνος να ακούσουμε, να αναλύσουμε και να “ποτοφιλοσοφούμε” τον ήχο. Με λίγα λόγια, είναι ένας χώρος, όπως λένε και οι γείτονες, με επικίνδυνους ρυπαντές ήχου μέσα σε στοά.
Γιατί το ονόμασες Kasseta;
Μεταξύ φίλων έπεσε η ιδέα για το όνομα. Γελάσαμε, αλλά τελικά έμεινε το Kasseta, μια που ήταν και το μέσο που κατά κύριο λόγο έγραφες τα βινύλιά σου.
Τι σημαίνει για σένα βινύλιο; Τι το κάνει διαχρονικό;
Το βινύλιο για μένα εμπεριέχει αναμνήσεις και εποχές, ήχους που έχω συνδυάσει με χρονικές στιγμές της ζωής μου, άρα φορτισμένους με συναισθήματα. Είναι ένα μέσο ακρόασης ήχου που παραμένει πεισματικά εκτός τεχνολογικών εξελίξεων και πλάθει με τα χρόνια τον δικό του μύθο. Αυτό απο μόνο του το κάνει διαχρονικό.
Τι έχεις παρατηρήσει; Σε μία εποχή κρίσης, το μουσικόφιλο κοινό προτιμά το βινύλιο ή απόμακρύνεται από την αγορά του;
Το βινύλιο είχε, έχει και θα έχει πάντα το δικό του κοινό. Είναι ο βασιλιάς του ήχου. Θα έλεγα, μαζί με το πικάπ δημιουργεί μια ιεροτελεστία στην ακρόαση. Το cd πέρασε στο mp3 και χάθηκε σε έναν ψυχρό αποθηκευτικό χώρο δεδομένων. Πλέον, είναι πολλές οι ανεξάρτητες εταιρείες που βγάζουν νέες κυκλοφορίες αλλά και επανεκδόσεις σε βινύλιο. Έτσι, μαζί με τους μεταχειρισμένους δίσκους, υπάρχει πολύ και καλό βινυλιο στην αγορά.
Εκτός από ιδιοκτήτης του Kasseta, παίζεις ως dj. Tι σου αρέσει σε αυτό το κομμάτι;
Δεν θα χαρακτήριζα όμως τον εαυτό μου dj. Το να λέγεσαι dj σημαίνει πρώτα οτι ζεις από αυτό και ότι παίζεις συστηματικά σε κοινό που έχει διαφορετικά γούστα και πρέπει να τους διασκεδάσεις. Νομίζω ότι αυτό δεν μπορώ να το κάνω πλέον, γιατί θα έλεγα ότι τα τελευταία χρόνια έχω μια εμμονή σε συγκεκριμένους ήχους και όταν μου παρουσιάζεται η ευκαιρία να παίξω, παίζω αυτούς.
Πες μου δύο ξένους παραγωγούς με τους οποίους συνεργάστηκες και σε εντυπωσίασαν.
Δεν θα ήθελα να αναφέρω ξένους παραγωγούς – dj’s, αλλά δυο Έλληνες που με έχουν εντυπωσιάσει με τη δουλειά τους. Είναι ο Αδαμάντιος Καφετζής με το label “Teranga Beat” και ο Ηλίας Πίτσιος με τα labels “Ecovolt” και “Into the light”. Αυτό γιατί πρόκειται για δύο παραγωγούς – djs που έχουν σημαντική παρουσία στα ανεξάρτητα labels, με ενδιαφέρουσες και καλές παραγωγές.
Αν σου έλεγαν πως έχεις δικαίωμα να κρατήσεις μόνο 5 βινύλια. Ποια θα ήταν αυτά που θα μπορούσες να ακούς για το υπόλοιπο της ζωής σου;
Miles Davis – Kind of blue Aphrodite’s Child – 666 Pink Floyd – The dark side of the moon War – Platinum jazz Brian Eno & David Byrne – My life in the bush of ghosts.
http://kassetarecordsshop.bigcartel.com/
Συνέντευξη: Νέλλυ Σκουφάτογλου
Φωτογραφία: Χρήστος Τζήμας