Γεννημένος και μεγαλωμένος στη Γαλλία, ο Milan Vukmirovic σπούδασε στη σχολή μόδας ESMOD του Παρισιού και κατέκτησε το χώρο της μόδας με τις συνεργασίες του με γνωστούς οίκους μόδας και διεθνή περιοδικά. Το στιλ και η προσωπικότητά του ξεχωρίζουν σε όλα τα του τα project, τα οποία χαρακτηρίζονται πάντα ως καινοτόμα και αισθητικά άρτια. Ο ίδιος, συνεχίζει να μας εντυπωσιάζει σήμερα με τις δημιουργίες του για την αντρική σειρά του brand Ports 1961, αλλά και με το έργο του για το δικό του περιοδικό, το Fashion For Men.
Μεγάλωσες και σπούδασες στο Παρίσι, πώς είναι να κατοικείς μεταξύ ΗΠΑ και Μιλάνου;
Πάντα ήθελα να ταξιδεύω. Οι περισσότερες δουλειές μου ήταν στο Μιλάνο. Από την Ευρώπη αντλώ έμπνευση για τις δημιουργίες μου. Η Αμερική, από την άλλη, μου εξασφαλίζει μια καλύτερη ζωή σε προσωπικό επίπεδο. Η ποιότητα ζωής στο Μαϊάμι είναι εκπληκτική και με βοηθάει ώστε να βρίσκω ισορροπία μεταξύ δουλειάς και προσωπικής ζωής. Όπως καταλαβαίνεις, βρίσκομαι σε ένα αεροπλάνο σχεδόν κάθε δύο εβδομάδες. Λόγω της δουλειάς μου έχω την ευκαιρία να ταξιδεύω σε πολλές μεγάλες πόλεις όπως το Λονδίνο, το Βερολίνο και το Τόκιο. Παρακολουθώντας τις πόλεις εμπνέομαι και εξελίσσομαι ως σχεδιαστής. Άλλωστε, για να εργαστεί κάποιος στο χώρο της μόδας θα πρέπει να λειτουργεί σαν σφουγγάρι. Όσα περισσότερα βλέπουμε -στην πραγματικότητα, όχι στα social media- τόσο περισσότερο βελτιωνόμαστε.
Υπήρξες συνιδρυτής, creative director και buyer στο παριζιάνικο concept store, Colette, το οποίο έμεινε στην ιστορία για τις μοναδικές του συνεργασίες με διάφορους σχεδιαστές. Τι πρεσβεύει, κατά τη γνώμη, σου η Colette για το Παρίσι και τη βιομηχανία της μόδας και πώς νιώθεις που έκλεισε;
Πριν ξεκινήσω να μιλάω για το κατάστημα, θα ήθελα να πω πόσο καταπληκτική είναι η Colette Roussaux, η ιδρύτρια του καταστήματος, σαν άνθρωπος. Πραγματικά, τη θαυμάζω και θα είμαι πάντα ευγνώμων γιατί πίστεψε σε εμένα όταν ήμουν μόλις 25 χρόνων και μου έδωσε τόσες ευκαιρίες, χάρη στις οποίες βρήκα τον τρόπο να εκφράζομαι, όχι μόνο στη δουλειά αλλά και στη ζωή μου γενικότερα. Η Colette Roussaux με ρώτησε το 1996 πώς θα φανταζόμουν ένα concept store. Θυμάμαι, ξεκίνησα να αποτυπώνω τις ιδέες μου σε ένα φύλλο χαρτί και πραγματικά, είμαι χαρούμενος γιατί όλες έγιναν πραγματικότητα. Κάναμε κάτι επαναστατικό στον τομέα του εμπορίου. Ο κόσμος τότε δεν ήξερε τι είναι ένα concept store, όλα ήταν καινούργια, από το εμπόρευμα μέχρι τις βιτρίνες. Τότε, έκανα εγώ όλη την επιλογή των ρούχων και νομίζω ότι ήμουν ένας από τους πρώτους που ζήτησαν από μεγάλα brands να συνεργαστούν για τη δημιουργία ξεχωριστών limited edition συλλογών. Ήξερα ότι έτσι θα ξεχωρίζαμε από τα υπόλοιπα καταστήματα και ότι αυτός θα ήταν ο λόγος που οι πελάτες μας θα επέστρεφαν ξανά και ξανά. Όταν αποχώρησα η Sarah Andelman ανέλαβε την Colette και με την εξαιρετική της δουλειά έκανε το αρχικό concept ακόμη πιο δυνατό. Όπως ανέφερες, η Colette έμεινε στην ιστορία της μόδας γιατί τότε ήταν η αρχή των sportswear και των streetwear ρούχων και αξεσουάρ, που συγχέονται με την υψηλών προδιαγραφών μόδα. Όλα αυτά έγιναν με το σκεπτικό της περιορισμένης έκδοσης και της αποκλειστικής διανομής. Στην εποχή μας το εμπόριο εξελίσσεται μέσα από τα ηλεκτρονικά καταστήματα και τα διάφορα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Πιστεύω ότι ήρθε η στιγμή να επαναφέρουμε τον τρόπο με τον οποίο γίνεται το εμπόριο και αυτό για εμένα, είναι συναρπαστικό.
Υπήρξες καλλιτεχνικός διευθυντής σε οίκους μόδας όπως οι Jil Sander, Trussardi 1911 και πιο πρόσφατα, στην αντρική σειρά του Ports 1961. Παράλληλα με όλα αυτά ήσουν αρχισυντάκτης στο περιοδικό L’ Officiel Hommes Paris, φωτογράφος και εκδότης. Πώς καταφέρνεις να διαχειρίζεσαι τόσο μεγάλο όγκο δουλειάς;
Πάντα μου άρεσαν οι προκλήσεις και η πολλή δουλειά δεν ήταν ποτέ πρόβλημα, αρκεί φυσικά να είμαι παθιασμένος και χαρούμενος με όσα κάνω. Έχω τόσα πράγματα που θέλω να κάνω, το μυαλό μου δεν σταματάει ποτέ να σκέφτεται. Μου αρέσει να ασχολούμαι με ό,τι συμβαίνει γύρω μου -την τηλεόραση, τον κινηματογράφο, τη μουσική, τον σχεδιασμό και τόσα άλλα. Μου αρέσει γενικώς να εξερευνώ, να αναλύω και να δημιουργώ. Δεν είχα σκεφτεί ότι θα ασχοληθώ με τα περιοδικά μόδας και τη φωτογραφία, αλλά έγινε, εκμεταλλεύτηκα την ευκαιρία που μου παρουσιάστηκε και τα δοκίμασα. Πιστεύω πως αξίζει και πρέπει να προσπαθούμε να επιτύχουμε τα όνειρά μας. Δεν έχει σημασία αν αποτύχουμε, από τα λάθη μας μαθαίνουμε και γινόμαστε καλύτεροι. Έχω δουλέψει πολύ, γι’ αυτό και τώρα προσπαθώ να εξισορροπώ τη ζωή μου και να φροντίζω το σώμα μου, ακολουθώντας έναν πιο υγιεινό τρόπο ζωής.
Τι συμβουλές θα έδινες στη νέα γενιά που θέλει να ασχοληθεί με τη μόδα;
Θα συμβούλευα τους νέους να πιστεύουν στον εαυτό τους και το πιο σημαντικό απ’ όλα, να είναι ταπεινοί. Να μάθουν να είναι υπομονετικοί. Να μη φοβούνται να κάνουν δημιουργικά πράγματα και να ξεχωρίζουν από τη μάζα.
Ομολογουμένως, ο χώρος της μόδας είναι αρκετά σκληρός. Ποιες είναι οι μεγαλύτερες δυσκολίες ή προκλήσεις που αντιμετώπισες στην πορεία όλων αυτών των χρόνων στην βιομηχανία της μόδας;
Η μεγαλύτερη πρόκληση για εμένα ήταν να γίνω αποδεκτός. Πριν από 15 χρόνια δεν ήταν πραγματικά στη μόδα να είσαι σχεδιαστής, buyer, δημοσιογράφος ή φωτογράφος. Τώρα, όλα αυτά φαίνονται φυσιολογικά, αλλά τότε, η μόδα είχε την τάση να βάζει τους ανθρώπους σε κουτιά με ετικέτες. Εγώ είμαι ελεύθερο πνεύμα, ακολουθώ τη δική μου αισθητική και το δικό μου στιλ. Οι άνθρωποι το αναγνωρίζουν αυτό αλλά χρειάζεται χρόνος. Η βασική πρόκληση, επίσης, είναι ότι πρέπει να ανακαλύπτεις τον εαυτό σου συνεχώς. Οι τάσεις έρχονται και φεύγουν, όπως και η φήμη. Στο χώρο μας οι άνθρωποι σε αγαπούν τη μια ημέρα και την επόμενη σε μισούν.
Έχεις φωτογραφίσει καμπάνιες μεγάλων οίκων μόδας και έχεις κάνει αρκετά editorials. Πώς αποφάσισες να ασχοληθείς με τη φωτογραφία;
Πάντα αγαπούσα τη φωτογραφία. Για χρόνια αγόραζα βιβλία φωτογραφίας και έκανα συλλογή από δουλειές άλλων καλλιτεχνών. Ήμουν διστακτικός να δοκιμάσω, όταν όμως, άρχισα να εργάζομαι για το L’ Officiel Hommes Paris, αποφάσισα να ξεκινήσω. Στην αρχή, χρησιμοποιούσα ψευδώνυμο, δεν ήθελα να ξέρουν ότι ήμουν εγώ, αποζητούσα ειλικρινείς γνώμες. Μόλις κατάλαβα ότι αυτό που κάνω αρέσει, ξεκίνησα να ασχολούμαι επαγγελματικά. Καθώς όμως κάνω πολλά διαφορετικά πράγματα, ακόμη και σήμερα, πολλοί δεν με θεωρούν φωτογράφο. Είμαι τόσο περήφανος και χαρούμενος γι’ αυτά τα επτά τελευταία χρόνια στο Fashion for Men. Δεν είναι απλώς ένα περιοδικό. Είναι βιβλίο. Είναι ένα ημερολόγιο στο οποίο καταγράφω όλα όσα βλέπω και όλα όσα μου αρέσουν.
Τα διεθνή μέσα σου αποδίδουν το χαρακτηρισμό του street style icon. Ποια είναι τα χαρακτηριστικά στοιχεία που δομούν το στιλ σου;
Πάντα αγαπούσα τη μόδα. Η μόδα είναι διασκέδαση. Μου αρέσει να ντύνομαι ανάλογα με τη διάθεσή μου. Επίσης, το σημαντικό είναι να νιώθει κανείς άνετα και αυτοπεποίθηση με αυτά που φοράει. Αυτό είναι σέξι. Το να έχει κανείς στιλ, είναι σημαντικότερο από το να είναι trendy.
Το 2011 ίδρυσες το περιοδικό Fashion For Men το οποίο επικεντρώνεται στην αντρική μόδα και ομορφιά. Μίλησε μας γι’ αυτό σου το project. Τι πρεσβεύει για εσένα και ποιοι είναι οι μελλοντικοί σου στόχοι γι’ αυτό το έντυπο;
Πριν από επτά χρόνια, αποφάσισα να πάω αντίθετα στο ρεύμα της εποχής, που τα θέλει όλα ψηφιακά. Λατρεύω τα περιοδικά, τον τύπο, όπως λατρεύω το όμορφο χαρτί.
Λατρεύω τα μοντέλα και την ομορφιά σε όλες της τις εκφάνσεις. Ήθελα να δώσω χώρο τόσο στη φωτογραφία όσο και στα editorial μόδας. Ήθελα, ακόμη, να φωτογραφίσω και να κάνω συνεντεύξεις με ανθρώπους που θαυμάζω, οι οποίοι δεν έχουν κάτι να πουλήσουν. Ήθελα να δημιουργήσω κάτι που να έχει διάρκεια, στο οποίο μπορεί κανείς να ανατρέξει και να καταλάβει πώς ήταν η αντρική μόδα σε κάποια συγκεκριμένη περίοδο. Πρόκειται για ένα εξαιρετικά προσωπικό project. Και πάλι, θα πω ότι οι σελίδες αυτού του περιοδικού είναι το ημερολόγιό μου, η γνώμη μου, τα συναισθήματά μου. Απαιτεί πολλή δουλειά. Είναι σαν να εκδίδεις βιβλίο μία φορά το χρόνο.
Τον περασμένο Ιούνιο, η συλλογή σου για την άνοιξη του 2018 του οίκου Ports 1961, που παρουσιάστηκε στην Αντρική Εβδομάδα Μόδας του Μιλάνου, προκάλεσε σχόλια και αντιδράσεις εξαιτίας του λογότυπου του κινήματος Black Lives Matter, το οποίο ήταν τυπωμένο σε κάποια ρούχα. Για ποιο λόγο χρησιμοποίησες το συγκεκριμένο σύμβολο, αλλά και τις φράσεις “Only Love Matters” και “Every Color Matters”;
Τα σχόλια αυτά δεν κράτησαν πολύ. Κάποιοι δεν φιλτράρουν τη σκέψη τους, ειδικά στην ψηφιακή εποχή. Δυστυχώς, υπάρχουν πολλοί haters. Δεν χρειάζεται καν να μπαίνει κανείς στη διαδικασία να δικαιολογεί και να εξηγεί τις πεποιθήσεις του για ειρήνη, αγάπη, αδελφοσύνη. Το show και η συλλογή ήταν μία δήλωση για το ότι όλοι ΠΡΕΠΕΙ να παλεύουμε ενάντια στο ρατσισμό, στην τρομοκρατία και σε κάθε είδους εξτρεμισμό. Υποστηρίζω πλήρως το κίνημα Black Lives Matter. Ξέρω ότι πολλοί πιστεύουν ότι στη μόδα δεν υπάρχει χώρος για πολιτική ή κοινωνική συζήτηση. Ωστόσο, κάθε δημιουργός πρέπει να υπερασπίζεται τις ιδέες του, οποιοδήποτε μέσο κι αν χρησιμοποιεί, είτε αυτό είναι η μουσική, η τέχνη ή το ντιζάιν. Απεχθάνομαι ειλικρινά κάθε είδους εξτρεμισμό.
Το πρώτο look ήταν ένα σαφές μήνυμα εκ μέρους μου: Υψώστε τη γροθιά, αντισταθείτε. Αντισταθείτε στο μίσος. Πιστεύω στην αγάπη, γιατί μας κάνει ανθρώπινους. Πιστεύω ότι οι διαφορές μας, μας κάνουν πλουσιότερους, πιο δυνατούς και καλύτερους. Παραδόξως, το show μου πραγματοποιήθηκε τον Ιούνιο και λίγο αργότερα συνέβησαν τόσα πολλά γεγονότα, στο Σάρλοτσβιλ, στη Λιβύη και αλλού. Στεναχωριέμαι και πονάω για εκείνους που δεν βρίσκουν δικαιοσύνη έχοντας έρθει αντιμέτωποι με την αστυνομική βία. Υποφέρω όταν βλέπω πρόσφυγες να ρισκάρουν τη ζωή τους για ένα καλύτερο μέλλον. Τι να πει κανείς για τη δουλεία στη Λιβύη; Όλοι πρέπει να αντιδράσουμε. Πιστεύω ότι ο ρατσισμός και η τρομοκρατία είναι εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας. Δεν μπορούσα να φανταστώ την αγάπη και την υποστήριξη που εισέπραξα έπειτα από αυτή την κολεξιόν. Η αγάπη είναι πιο δυνατή από το μίσος.
Συνέντευξη: Σωτήρης Καμπέρης
Η συνέντευξη δημοσιεύτηκε στο OZONRAW #122. Ξεφυλλίστε το τεύχος στο issuu.com