Hλεκτρονικά beats, αστικοί ήχοι, έντονα συναισθήματα συνθέτουν τον κόσμο του Polygrains, ή αλλιώς Βασίλη Μόσχα. Οι μελωδίες του μας μεταφέρουν στον δικό του, γεμάτο τέχνη και δημιουργικότητα κόσμο, ο οποίος έχει την βάση του στο Λονδίνο, από όπου και μας μίλησε.
*Από τον Γιώργο Κελέφη
#1. Ποιες είναι οι πρώτες μουσικές σου επιρροές σου; Τα εφηβικά ινδάλματά σου;
Μεγάλωσα με μουσική που άκουγαν οι περισσότεροι έφηβοι της εποχής μου. Ένας αχταρμάς δηλαδή. ΑΑπό Nirvana, Pearl Jam, Τρύπες μέχρι Vanilla Ιce και Alice Cooper. Ο πρώτος δίσκος που αγόρασα ήταν το Trash, τον οποίο όμως μετά από ένα χρόνο έσπασα γιατί μου είχε δώσει η γειτόνισσα να διαβάσω ένα βιβλίο περί ροκ μουσικής και σατανισμού και με ψιλοέπεισε.
#2. Θυμάσαι τη στιγμή που συνέθεσες πρώτη φορά;
‘Hταν πάρα πολύ παλιά αλλά πάρα πολύ ωραία, όταν έπαιζα κιθάρα και ο φίλος μου ο Πέτρος έπαιζε φλογέρα με delay, συνήθως μεθυσμένοι, και γράφαμε (μάλλον χάλια) μουσική, επηρεασμένοι από το Ummagumma των Floyd.
#3. Πότε έφυγες από την Ελλάδα και γιατί; Πώς θα περίεγραφες τα χρόνια σου στο Λονδίνο;
Έφυγα το 2005 για να έρθω στο Λονδίνο να σπουδάσω Popular Music Performance με πολλή χαρά και ενθουσιασμό.
Τα χρόνια μου στο Λονδίνο γενικά ήταν/είναι ωραία (και είμαι τυχερός που έχω πολλούς και καλούς φίλους εδώ), εκτός από τις περιόδους που αντιμετώπιζα οικονομικές δυσκολίες, δηλαδή πάντα. Απλώς τώρα το έχω συνηθίσει.
#4. Πόσο κοντά στη μουσική βιομηχανία νιώθεις εκεί;
Και κοντά και μακρυά. Δηλαδή γίνονται πολλά events και βλέπεις και κόσμο από την μουσική βιομηχανία, αλλά έχει φυσικά και τρομερό ανταγωνισμό. Οπότε είναι σαν να’χεις μπροστά σου ένα ωραίο τουλουμπάκι που είναι σχεδόν αδύνατο να αγγίξεις.
#5. Δουλεύεις σε γκαλερί, κάτι που σε κάνει να βρίσκεσαι σε καθημερινή επαφή με έργα σύγχρονης τέχνης. Ποιοι καλλιτέχνες σου αρέσουν; Πόσο αποδέχεσαι τον όρο του “σύγχρονου καλλιτέχνη” ως μουσικός;
Δουλεύω για χρόνια σε διάφορες γκαλερί και με ενδιαφέρει και ασχολούμαι αρκετά με την σύγχρονη τέχνη.
Μου αρέσουν πάρα πολλοί καλλιτέχνες όπως οι John Baldessari, Laurens Weiner, Sigmar Polke, David Shrigley, Elizabeth Price, Jeremy Deller κ.α., αλλά και η δουλειά ανθρώπων που είναι φίλοι κι έχω συνεργαστεί όπως οι Irene Perez Hernandez, Μαρία Βαρελά, Ανδρέας Παπαδόπουλος, Δημήτρης Βρακάς, Κωστής Φωκάς, Εύα Παπαμαργαρίτη, Ελένη Μπαγάκη κλπ. Ο μουσικός είναι καλλιτέχνης, αλλά μου είναι πολύ δύσκολο να το χρησιμοποιώ σαν έννοια μιας και στην Ελλάδα την έννοια καλλιτέχνης την χρησιμοποιούμε για τους εικαστικούς (ή για μπουζουκοτραγουδιστές με μπαλέτα). Καλλιτέχνες θα αποκαλούσα μουσικούς που κάνουν κάτι πιο ευρύ από το απλώς μουσικό όπως π.χ. οι Brian Eno, οι Cosey & Tutti, ο Αriel Pink, ο Αrthur Russell (με διαφορετικό τρόπο ο καθένας τους).
#6. Πώς θα χαρακτήριζες την μουσική σου;
Θα την χαρακτήριζα ως ηλεκτρονική ρυθμική, παιχνιδιάρικη.
#7. Τι σου λείπει πιο πολύ από την Ελλάδα;
Μου λείπει λίγο ο ήλιος τελευταία, αν και ποτέ δεν ήμουν του ήλιου και της ζέστης. Eπίσης, το Λονδίνο είναι μεγάλο και αχανές και μου λείπει το να μπορείς να συναντάς τους φίλους σου πιο εύκολα ή να κάνεις πράγματα χωρίς να μπλέκεσαι με πολλά λεωφορεία, μετρό και άπειρους τουρίστες. Και φυσικά μου λείπουν πράματα όπως ένα ωραίο ελαιόλαδο, ζουμερές ντομάτες. Γενικά, πράματα που δεν περίμενα ότι θα μου λείπουν.
#7. Ποιο είναι το αγαπημένο σου στέκι στο Λονδίνο και γιατί;
Γενικά δεν μπορώ τις αποστάσεις στο Λονδίνο και δεν αντέχω το μετρό. Οπότε μου αρέσει να πηγαίνω σε κάποιες παμπ ή καφέ που είναι κοντά στο σπίτι μου.
#8. Ποιες είναι οι επόμενες live εμφανίσεις σου;
Δεν έχω κάτι προγραμματισμένο. Δουλεύω σε κάποια κομμάτια που θα βγουν μάλλον προς φθινόπωρο μεριά.
#9. Τι ονειρεύεσαι ή εύχεσαι ως Polygrains;
Να συνεχίσω να έχω την δυνατότητα να δουλεύω στην μουσική.
