Για την εποχή των ηρώων, όπου το σώμα παίζει τον πιο σημαντικό ρόλο, ενδιαφέρονται από την
πρώτη στιγμή της δημιουργίας τους, το 2005, οι Rootlessroot. Το δίδυμο των διεθνώς καταξιωμένων
χορευτών και χορογράφων Λίντας Καπετανέα και Josef Frucek, παρουσιάζοντας την πρακτική τους
Fighting Monkey, εξηγεί πώς η κινητοποίηση του σώματος πυροδοτεί τη δημιουργικότητα – και γιατί
αυτό τελικά είναι ζήτημα επιβίωσης.
Σίγουρα, η διαπίστωση ότι η κίνηση και η σωματικότητα αποτελούν τον πυρήνα της δημιουργικότητας ενός χορευτή δεν προκαλεί ιδιαίτερη έκπληξη. Στην περίπτωση όμως των Rootlessroot τα πράγματα μοιάζουν κάπως πιο περίπλοκα. Είναι η ίδια η αντίληψη του κόσμου που εξαρτάται από την κίνηση του σώματος μέσα σ’ αυτόν· γιατί «η κατανόηση είναι μια μορφή χαρτογράφησης», λέει ο Josef. Έτσι, τελικά η ίδια η γνώση δεν είναι κάτι στατικό, είναι μια δραστηριότητα που απαιτεί τη χρήση των αισθητικοκινητικών μας ικανοτήτων και την κίνηση. Συνεπώς, το πώς βλέπουμε τα πράγματα δεν επηρεάζεται απλώς από τον τρόπο που κινούμαστε· ταυτίζεται μαζί του.
Δες ακόμη: Oυκρανία τώρα: Oι 12 πρώτες ώρες του πολέμου μέσα από 12 σκληρές φωτογραφίες
Αναπόφευκτα, η στασιμότητα μπορεί να μας καταστήσει ανίκανους να διαχειριστούμε δυσκολίες. Βέβαια, κατά βάθος, κανείς δε θέλει να κινηθεί, να αλλάξει, εξηγεί ο Josef, που έρχεται να βάλει έναν αστερίσκο στη θεωρία της εξέλιξης: η επιβίωση του ισχυρότερου είναι «στην ουσία μια υποκατηγορία της πιο σημαντικής θεωρίας της επιβίωσης του σταθερού». Ενώ δηλαδή κανείς μας δεν έχει την εσωτερική παρόρμηση να εξελιχθεί, η αλληλεπίδρασή μας με τον κόσμο μας αναγκάζει να το κάνουμε. Αν αυτό το συμπέρασμα φαντάζει αυτονόητο, ο Josef σημειώνει ότι συμβαίνει επειδή πρόκειται για θέμα επιβίωσης.
Άρα, για να ανταπεξέλθουμε σε όσα απρόβλεπτα ορθώνει μπροστά μας ο κόσμος, πρέπει να εξασκούμε τη δημιουργικότητά μας, την ικανότητα να ελέγχουμε το σώμα μας και να κινούμαστε. Αλλά «πώς εξασκείσαι / προπονείσαι/ δουλεύεις σήμερα, αφού δε γνωρίζεις τι θα φέρει το αύριο; Τι είναι αυτό δηλαδή για το
οποίο προετοιμάζεσαι τελικά;» θέτει το ερώτημα η Λίντα, για να εξηγήσει γιατί δημιούργησαν μαζί με τον Josef το Fighting Monkey, που πλέον διδάσκεται και σε σχολές του εξωτερικού. Αυτή η «πρακτική και όχι τεχνική», όπως διευκρινίζει, «σε βοηθά να διατηρείς νέο το νευρικό σύστημα και το σώμα σου για να βρίσκεις λύσεις επιβίωσης και δημιουργικότητας». Αυτό γίνεται «μέσα από παιχνίδια με ανοιχτούς κανόνες που μοιάζουν με τις πραγματικές συνθήκες της ζωής», εξηγεί και σημειώνει ότι οι εντυπωσιακές δυνατότητες του ανθρώπινου σώματος εμφανίζονται «όταν ερχόμαστε σε επαφή με το άγνωστο, με τον κίνδυνο, με την πίεση».
Πώς διδάσκεται όμως μια πρακτική που είναι συνυφασμένη με την ίδια την έννοια της επιβίωσης; «Κοιτάζουμε τα σώματα των μαθητών και τους δίνουμε μικρά ερεθίσματα προκειμένου ν’ ανακαλύψουν μόνοι τους τον δρόμο και τις επιλογές τους», λέει η Λίντα, γι’ αυτό πιστεύει ότι δάσκαλος και μαθητής μαθαίνουν ο ένας από τον άλλο. Ο Josef συμφωνεί: «Η διδασκαλία είναι ένας τρόπος μάθησης, σημαίνει το να είσαι εκτεθειμένος, ευάλωτος και ανοιχτός. Δεν προσφέρουμε πληροφορίες, προσφέρουμε κατανόηση».
Μέσα σε ένα τέτοιο πλαίσιο σκέψης, δεν προκαλεί εντύπωση το δέος με το οποίο βλέπουν τον Covid, τους ιούς εν γένει. «Οι ιοί έχουν στ’ αλήθεια μεγάλη ικανότητα για ζωή, μεταμορφώνονται, προσαρμόζονται και βρίσκονται εδώ για πιο πολύ από εμάς. Μπορούμε να μάθουμε πολλά από αυτούς για τη ζωή», λέει ο Josef, που επίσης σημειώνει ότι η πανδημία απέδειξε ότι οι άνθρωποι είμαστε ικανοί να κινηθούμε πολύ γρήγορα, αποτελεσματικά και σε παγκόσμια κλίμακα. «Γιατί δε δρούμε με τέτοια ορμητικότητα όταν
πρόκειται για την προστασία της ευαίσθητης φύσης;».
Να ‘τη πάλι η κίνηση, που οδηγεί στη δημιουργικότητα με οποιονδήποτε τρόπο και για οποιονδήποτε σκοπό. Και οι Rootlessroot, φυσικά, δε μένουν στάσιμοι. Ετοιμάζουν ένα νέο έργο για το 2022, και συνεχίζουν με τη διδασκαλία του Fighting Monkey. «Και μέσα στο 2022 θα ανακοινώσουμε ένα μεγάλο σχέδιό μας, που επιτέλους αρχίζει και παίρνει μορφή», σημειώνει η Λίντα. «Είναι κάτι που πολλά χρόνια το περιμέναμε και
ανυπομονούμε να πραγματοποιηθεί».
Διάβασε ολόκληρο το τεύχος Ozon 131, πατώντας εδώ!
Κείμενο: Ελένη Φιλιππίδου
Φωτογραφίες: Γιώργος Μαυρόπουλος
Fashion: Λάζαρος Τζοβάρας
Fashion associates: Ελίνα Τσούτσια, Έλενα Δεφίγκου