Τα τελευταία χρόνια, η μόδα προσπαθεί να κάνει ανοίγματα στην εικόνα της, οι οίκοι κάνουν δειλά βήματα συμπερίληψης και diversity στα πρόσωπα και μοντέλα που τους εκπροσωπούν και που παρουσιάζουν τις συλλογές του και πολύς λόγος γίνεται, μεταξύ άλλων, για body positivity και για την προσπάθεια να αποτιναχτεί η κυριαρχία του πολύ αδύνατου σώματος ως προτύπου.
Ωστόσο, αυτή η συζήτηση φαίνεται να περιορίζεται ως επί το πλείστον στις γυναίκες και δε φτάνει να συμπεριλάβει και τους άντρες. Κάπου εδώ έρχεται η Rihanna και το show της για τη συλλογή εσωρούχων της Savage x Fenty, που φέτος, στο δεύτερο λανσάρισμά της, περιλάμβανε και μία capsule αντρική συλλογή, την οποία παρουσίασαν μοντέλα με διαφορετικούς σωματότυπους.
Οι αντιδράσεις και η ανταπόκριση ήταν εντυπωσιακές: «Απλώς αποδεικνύει ότι τα άλλα brands είναι δήθεν και κάνουν διακρίσεις χωρίς λόγο», σχολίασε κάποιος στο Twitter. Η Vogue φιλοξένησε τη μαρτυρία ενός άντρα που χαρακτηρίζει τον εαυτό του «black, big and feminine», που για πρώτη φορά, έχοντας αντιμετωπίσει πολύ bullying μεγαλώνοντας, είδε στην επίδειξη της Rihanna, αναφερόμενος ειδικότερα στον χορευτή και μοντέλο Dexter Mayfield, κάποιον με τον οποίο να μπορεί να ταυτιστεί – εκμυστηρεύτηκε μάλιστα ότι είδε δακρυσμένος το show δύο συνεχόμενες φορές.
Το 2016, το πρακτορείο μοντέλων OMG είχε πάρει μια απόφαση που είχε γίνει είδηση, να δημιουργήσει ένα τμήμα για άντρες plus-size μοντέλα, αν και έκτοτε δεν είναι συνηθισμένο φαινόμενο οι plus size άντρες στις πασαρέλες ή τις διαφημίσεις. Tώρα φαίνεται ότι γίνεται το επόμενο ουσιαστικό βήμα.
Ο Christopher Rosa στο περιοδικό Glamour παρατηρεί: «Το να είσαι plus-size άντρας είναι πολύ ευκολότερο από το να είσαι plus-size γυναίκα. Μπορούμε να πιάσουμε περισσότερο χώρο και τα σώματά μας δεν τα κοιτάνε με τον ίδιο τρόπο που κοιτάνε των γυναικών. Αλλά στο θέμα της εκπροσώπησης στα μέσα και την ποπ κουλτούρα, οι γυναίκες υπερισχύουν. Ο τρόπος που τα media και τα fashion brands έχουν αγκαλιάσει τα παχιά σώματα μέσα στα χρόνια μου έχει δώσει πολλή χαρά και ελπίδα – εύχομαι μόνο ότι οι άντρες θα μπορούσαν να τις φτάσουν», γράφει, διευκρινίζοντας, ωστόσο, ότι «υπάρχει λογική εξήγηση γιατί οι άντρες έχουν μείνει πίσω. Τα σώματα των αντρών δεν καταπιέζονται ούτε γελοιοποιούνται με τον ιδιο τρόπο, γι΄αυτό η ανάγκη για απελευθέρωση δεν ειναι τόσο επείγουσα, τουλάχιστον πολιτισμικά», σημειώνει. «Αλλά προσωπικά, για μένα, έναν χοντρό, γκέι άντρα – ναι θέλω να δω diversity. Και όχι απλά θέλω: το χρειάζομαι».
Και η Rihanna, όπως απέδειξε, «είναι εκεί για όλους», και μάλιστα το έκανε με τρόπο που φαντάζει αυτονόητος, αποδεικνύοντας όχι απλά ότι υπάρχει χώρος – ως παραχώρηση – στη μόδα για άντρες και γυναίκες κάθε μεγέθους, για ανθρώπους οποιασδήποτε ταυτότητας φύλου και σεξουαλικότητας, αλλά ότι όλοι, άντρες και γυναίκες κάθε μεγέθους, άνθρωποι οποιασδήποτε ταυτότητας φύλου και σεξουαλικότητας μπορούν να λάμψουν μέσα σ’αυτήν.
Με πληροφορίες από Dazed, Vogue UK, Glamour