Μήπως τελικά οι αρνητές της μάσκας και όσοι δεν τηρούν τις οδηγίες κοινωνικής αποστασιοποίησης απλώς δεν έχουν καταλάβει τη σημασία τους;
Ας αποφύγουμε τη συζήτηση περί συνωμοσιολόγων και λοιπών αμφισβητιών των αρχών της επιστήμης. Υπάρχουν και εκείνοι που, όπως αποδεικνύει μια νέα έρευνα που δημοσιεύτηκε στο PLoS One, δεν έχουν κατανοήσει πλήρως τον βαθμό στον οποίο η συμπεριφορά τους, όσον αφορά τη χρήση μάσκας και το social distancing, μπορεί να επηρεάσει τον αριθμό των κρουσμάτων.
Στο επίκεντρο αυτής της έρευνας βρίσκεται η έννοια της εκθετικής αύξησης του αριθμού των κρουσμάτων, για την οποία ακούμε συνεχώς από τους ειδικούς. Ο καλύτερος τρόπος να εξηγηθεί αυτή η μαθηματική έννοια είναι με το πρόβλημα του σκακιού: Αν βάλουμε έναν κόκκο σιταριού στο πρώτο τετράγωνο της σκακιέρας, δύο κόκκους στο δεύτερο, τέσσερις στο τρίτο, και συνεχίσουμε ώσπου να τελειώσουν τα τετράγωνα, διπλασιάζοντας κάθε φορά τους κόκκους, πόσοι κόκκοι θα βρίσκονται τελικά πάνω στη σκακιέρα, όταν φτάσουμε και στο τελευταίο τετράγωνο;
Μπορείς να μαντέψεις;
Η (σοκαριστική) απάντηση είναι 18 πεντάκις εκατομμύρια. Κι όμως. Σου φαίνεται υπερβολικό; Αυτό ακριβώς είναι η εκθετική αύξηση.
Προηγούμενες μελέτες έχουν δείξει ότι ακόμα και άνθρωποι που λίγο πολύ καταλαβαίνουν την έννοια της εκθετικής αύξησης, στην πράξη υποτιμούν την εφαρμογή της – όταν πρόκειται για αληθινά σενάρια δηλαδή.
Σε αυτήν την έρευνα συμμετείχαν 400 Ελβετοί, στους οποίους οι ερευνητές είπαν ότι για χίλια κρούσματα κορονοϊού σε μια χώρα, υπάρχει αύξηση 26% ημερησίως. Αυτό το ποσοστό πέφτει στο 9%, όταν εφαρμόζονται μέτρα όπως το social distancing. Περισσότεροι από το 90% των συμμετεχόντων, λοιπόν, υποτίμησαν θεαματικά τον αριθμό των μολύνσεων που θα υπήρχαν μετά από 30 μέρες με αυτόν τον ρυθμό. Πίστευαν, δηλαδή, κατά μέσο όρο, ότι χάρη στο social distancing, θα αποφεύγονταν περίπου 8.600 κρούσματα. Στην πραγματικότητα, το νούμερο αυτό είναι περίπου ένα εκατομμύριο…
Τα καλά νέα είναι ότι οι άνθρωποι, τουλάχιστον όσοι συμμετείχαν σε αυτήν την έρευνα, τα πήγαν καλά όταν τους εξήγησαν την κατάσταση με όρους διπλασιασμού – αν τους έλεγαν, για παράδειγμα, ότι «τα κρούσματα διπλασιάζονται κάθε έξι μέρες». Μάλιστα, όταν στην εξίσωση έμπαινε και η έννοια του χρόνου, η κατανόησή τους βελτιωνόταν κι άλλο. Αν όλοι εφαρμόζουν το social distancing, λοιπόν, τα κρούσματα διπλασιάζονται κάθε οκτώ μέρες, αντί για κάθε τρεις μέρες, γεγονός που σημαίνει ότι κερδίζουμε χρόνο ώστε να προετοιμαστούν τα νοσοκομεία…
Εν ολίγοις, η κοινωνική αποστασιοποίηση μπορεί να σώσει εκατομμύρια από την ασθένεια. Επιπλέον, οι ερευνητές πιστεύουν ότι θα είναι πιο αποτελεσματικό αν τα μέσα και οι αρμόδιοι επί της δημόσιας υγείας σταματήσουν να ανακοινώνουν μόνο αριθμούς κρουσμάτων και αρχίσουν να μιλούν με όρους διπλασιασμού και κερδισμένου χρόνου.
Με πληροφορίες από Fast Company