Τη δεκαετία του ’80 ο ιός του AIDS θέριζε παγκοσμίως και αποτελούσε κύριο θέμα συζήτησης. Στην Ελλάδα, το πιο γνωστό θύμα της ασθένειας ήταν ο κορυφαίος σχεδιαστής της εποχής Μπίλι Μπο.
Ο γοητευτικός δανδής, που ξεκίνησε από τον Πειραιά με όνειρα και φιλοδοξίες για να κατακτήσει τον κόσμο, είχε κουραστεί από το καθημερινό κυνήγι των παπαράτσι. Στις εφημερίδες γράφονταν συνεχώς ψευδή, ανακριβή ρεπορτάζ και συκοφαντίες για τον ίδιο και την οικογένειά του. Πριν χάσει τη μάχη με τον θανατηφόρο ιό, ο Μπίλι Μπο τηλεφώνησε από την Αμερική στη δημοσιογράφο Λένα Ζαννιδάκη για να της δώσει μια τελευταία συνέντευξη. Την είχε διαλέξει επειδή του είχε συμπεριφερθεί με ήθος στα ένδοξα χρόνια της καριέρας του. Η συντάκτρια του Ταχυδρόμου ανταποκρίθηκε και όταν επέστρεψε τον συνάντησε.
“Ζω”, της είπε. “Πείτε ότι ζω”. Αυτό ήθελε ο Μπίλι Μπο να γραφτεί, δίνοντας μια συγκλονιστική συνέντευξη, εμφανώς “κουρασμένος” από το AIDS. Για αυτή τη συνέντευξη, η δημοσιογράφος τιμήθηκε από το Ίδρυμα Μπότση για τη γενναιότητα και την ευπρέπεια στον χειρισμό του θέματος.
